Filip Grabski

Dostajemy świetną intrygę, mądrze zaburzoną chronologię akcji, dobre dialogi, trochę montażowych sztuczek, przemoc na wesoło i gęstą, londyńską atmosferę.

Męczy, wciąga, chwilami bawi, jest tak bardzo "jakiś", że balansuje na granicy. Ale jeśli rolą sztuki jest wywoływanie emocji, to bracia Sadfie są artystami, a Sandler jest ich pędzlem.

Prawdziwa perełka, autorskie dzieło pełne niepowtarzalnego stylu, mądrego humoru, sprawnie generujące przeróżne reakcje wśród widzów. To jest bez wątpienia jeden z lepszych wyprodukowanych w zeszłym roku.

Ciekawy komediodramat. Wzbudza wesołość, ale jednocześnie denerwuje. Twórcy w interesujący sposób pokazali upływający czas, co w bezpośredni sposób wiąże się z jadem bulgoczącym w sercu relacji dwóch bohaterek.

Dysponując skromnym budżetem 47 milionów dolarów, Villeneuve i jego ekipa oraz pełni profesjonalizmu i wyczucia aktorzy stworzyli rzecz piękną, przekonującą i absolutnie magiczną.

Ogląda się go niezwykle przyjemnie, a pod płaszczykiem rozrywki przemyca trochę interesujących, prawdziwych i ważnych treści.

Prawdziwa perełka, autorskie dzieło pełne niepowtarzalnego stylu, mądrego humoru, sprawnie generujące przeróżne reakcje wśród widzów. To jest bez wątpienia jeden z lepszych wyprodukowanych w zeszłym roku.

Trudno przyczepić się do czegokolwiek - aktorzy błyszczą, scenariusz jest precyzyjny, strona techniczna bardzo kompetentna. Nie mam wątpliwości, że Parasite to jeden z najlepszych filmów 2019 roku.

Jakoś to wszystko się toczy, kolejne karty są odkrywane sprawnie, nie ma miejsca na nudę, ale wszystko jest przeterminowane i przaśne. Nieciekawi bohaterowie, mało ekscytująca tajemnica i oczywiste zwroty akcji nie pomagają.

Bywa zabawny, ma swoje momenty, ale z kina wyszedłem z wielkim "meh" wymalowanym na twarzy.

Mocny średniak, filmowy popcorn z niższej półki.

Nigdy nie wspina się na wyżyny, ale też nigdy nie ląduje na dnie. Dziarsko hasa sobie w środku skali, zapewniając nieco bezmyślnej rozrywki z super-ojcem Dwaynem Johnsonem na pierwszym planie.

Widz dostaje paczkę żartów, CGI, wybuchów, heroizmu, banałów, trochę nierównego tempa i lekko chwiejnego stylu, ale ostatecznie The Meg broni się jako zacne kino klasy B z budżetem kina klasy A.

Dysponując skromnym budżetem 47 milionów dolarów, Villeneuve i jego ekipa oraz pełni profesjonalizmu i wyczucia aktorzy stworzyli rzecz piękną, przekonującą i absolutnie magiczną.

Solidna, krwawa, intrygująca kosmiczna przygoda z pomysłem.

Bardzo udany kawałek rozrywkowego kina. Horror w dużej mierze psychologiczny, świetnie zaprezentowany od każdej możliwej strony i bardzo przekonujący.