Tomasz Bobusia

Najbardziej udany tegoroczny serial, ale też jedna z najlepszych produkcji Netflixa od kilku ładnych lat.

Mimo kilku drobnych wad W rękach Boga jest świetne napisanym i doskonale wyreżyserowanym dramatem, który sprawdza się zarówno jako manifest przeciwko systemowemu rasizmowi, jak i wzruszająca opowieść o trudnej przyjaźni oraz wspólnym przekraczaniu granic medycyny.

Ma kilka plusów, w tym świetną sekwencję otwierającą oraz ciekawy klimat zrujnowanej Ameryki, ale mimo wszystko jego wady znacząco przeważają zalety.

Pomimo dość nierównego tempa i sporych problemów z wątkiem ponownego śledztwa film ogląda się znakomicie, a jego najważniejsze sceny dostarczają ogromu emocji i skłaniają do wyrażenia sprzeciwu wobec niesprawiedliwego systemu.

To nie tylko klasyka kina, to nie tylko świetny, antyutopijny film, to przede wszystkim jeden z niewielu filmów stworzonych przez Stanley'a Kubricka, jednego z najgenialniejszych reżyserów wszechczasów, o ile nie najgenialniejszego. Absolutny must-watch dla każdego kinomana.

To nie tylko kinematograficzne arcydzieło i genialne heroic fantasy, ale również film z konkretnym przesłaniem, przesłaniem prostym, ale niebanalnym. Jest to też świetna wykładnia koncepcji nietzscheańskiego nadczłowieka.

Jedno z tych dzieł, które określiłbym mianem wizjonerskich. Choć budżet przeznaczony na produkcję był niski, widać w dziele Jacksona sznyt BBC.

Świetnie nakręcony, ociekający emocjami dramat, który stanowi ważny głos w dyskusji nad karą śmierci - nawet jeżeli nie opowiada się explicite po jednej ze stron.

Najbardziej udany tegoroczny serial, ale też jedna z najlepszych produkcji Netflixa od kilku ładnych lat.

Kolejny z serii wątpliwych jakościowo produktów filmowych żerujących na najniższych instynktach szerokiej publiczności.

Umieściłbym na samym dole listy miernych polskich komedii, które taśmowo wypuszczono do kin w ostatnim dziesięcioleciu.

Konzelman i Solomon nie oferują widzom niczego poza beznadziejną jakościowo propagandą, wykorzystującą wszystkie możliwe zabiegi formalne mające na celu przekonanie widzów do swoich racji.

Nudny, szkodliwy społecznie produkt, który nie niesie za sobą ani rozrywki, ani jakiejkolwiek artystycznej wartości.

Nieślubne dziecko "Kosmicznych jaj" Mela Brooksa oraz słabych fanfików publikowanych na anonimowych, internetowych blogach. Scenariusz to pełna absurdu abominacja i kpina z inteligencji widzów, gra aktorów i jakość reżyserii pozostawiają wiele do życzenia, zawodzi nawet część scen akcji.

Jest kolejnym już dowodem na to, że każdy dobry film powinien mieć w sobie przejmujący konflikt dramaturgiczny, którego w dziele Jacksona zdecydowanie zabrakło.