Civil War

Gdybym miał wybrać spośród reżyserów kto jest dla mnie szalenie ciekawym twórcom ostatnich lat-na czele stawki byłby Alex Garland.Scenariusz tego filmu jest szalenie prosty,gdy spojrzy się głębiej jest się wręcz zdziwionym tym jaki to ma delikatny zarys bez głębszego wnikania.Ale to co robi strona wizualna i jak świetnie poprowadzeni są aktorzy-przez cały seans ma się poczucie dyskomfortu.Ukazanie zawodu fotoreportera wojennego pokazuje bezkompromisowość naszym czasów i system 0-1. Brawo.

Przerysowana antytrumpowska wizja lewackiego amerykańskiego kina, czy też przerażające proroctwo konfliktu zbrojnego? Istotna rola korespondentów wojennych - aparat fotograficzny strzela niczym broń. Niełatwe w odbiorze, znakomicie zrealizowane kino drogi: dopracowana scenografia, montaż, ujęcia, realizacja dźwięku.

"Civil War" Alex Garlanda to mistrzostwo narracji i kinematografii. Film, osadzony w dystopijnym obrazie Ameryki podzielonej wojną domową, skupia się na grupie dziennikarzy dokumentujących chaos. Garland unika politycznych klisz, zamiast tego zadając głębokie pytania o naturę wojny i dziennikarstwa. Kinematografia i muzyka potęgują uczucie izolacji, a surowe sceny walki są niepokojąco realistyczne. To kino, które prowokuje do myślenia. Warto zobaczyć na dużym ekranie.

Świetnie przedstawiono życie fotoreportera wojennego. Doskonale pokazano ile kosztują błędy, brak odpowiedzialności oraz lekkomyślność. Film potrafi zaskoczyć, przestraszyć oraz lekko wzruszyć.

"Civil War" to film o intensywnych emocjach i społecznych konfliktach, które rozgrywają się w świecie ogarniętym wojną domową. Reżyseria Alexa Garlanda wraz z solidną obsadą, na czele z Kirsten Dunst i Wagnerem Mourą, przyciąga uwagę widza. Mimo to, brakujące szczegóły i nieco nierówne tempo sprawiają, że film otrzymuje ocenę 7/10.

Jedna mocarna scena pod względem napięcia to za mało. Jedno ujęcie jak z mrocznego, baśniowego lasu to za mało. Jakoś tak bez 100% emocji, ale aktorstwo wysokiej próby.

Kolejny nowy film ze sztucznie zawyżonymi ocenami. Banalna fabuła i papierowi bohaterowie, których los jest nam całkowicie obojętny. Do obejrzenia i zapomnienia.

Apocalypse Now!

To kolejna podróż do jądra ciemności, w same serce szaleństwa. Obłędne kino drogi przywołujące na myśl genialne „Children of Men” (tylko bez mastershotów) tudzież growe "Spec Ops: The Line”, czy "Homefront”.

Film w formie reportażowego przekazu rozbitego na kilka najważniejszych scen, z typowym, wojennym zezwierzęceniem. Wojna to spektakl szaleńców i tylko szaleńcy się w niej odnajdą. Nie wiem do kogo strzelam. Oni strzelają, więc strzelam i ja. Oto upadek człowieczeństwa!

Rozczarowujący, bazujący na social-mediowych skojarzeniach - odnosi się do podziału wśród Amerykanów (którego źródło trzeba sobie dopowiedzieć), jest postać złego prezydenta (nie wiemy, jakie ma przewiny), mamy (tłumy) ludzi, walczących o przetrwanie, dziennikarzy, którzy z jednej strony są jak hieny, z drugiej - chcą obiektywnie i na gorąco pokazać centrum wydarzeń. Niby film drogi, ale brakuje tu jakiejkolwiek głębi. Jest obrazowo, ale płytko, bez znaczenia. Szczerze - można sobie odpuścić.

film na zimno pokazujący przerażającą i emocjonalną historię. wbrew pozorom to nie jest film o polityce, choć trudno wyzbyć się tego źle dźwięczącego tła. jednak - ten film najlepiej wchodzi na zimno

Ta (fikcyjna co prawda) historia nie mogła wydarzyć się w żadnym innym zakątku świata jak tylko w USA a sam film to najlepiej się sprawdza jako ... kontynuacja dokumentu Michaela Moore'a "Zabawy z bronią" ;) (epizod Plemonsa i soundtrack zrobiły największe wrażenie)

Garland w innej tematyce, ale dalej tak samo świetny jako reżyser i scenarzysta. Wspaniale opowiada o dziennikarzach, a także całkiem dobrze o wojnie.

Jest napięcie, jest akcja, jest ludzki dramat, są łzy i odrobina uśmiechu. Doskonałe zdjęcia oraz realizacja udźwiękowienia. Świetny film!

Garland sypie truizmami o tym, że wojna to piekło. I niby dobrze, tyle że nie wydaje się dodawać nic ciekawego od siebie. Liczyłem na coś bardziej przewrotnego i nieoczywsitego.

Świetnie zrealizowane, trzymające w napięciu wojenne kino drogi. Sceny batalistyczne ogląda się bardzo dobrze, choć miłośnicy militariów mogą narzekać na pewne błędy i zaniedbania (np. zupełna nieobecność dronów na polu walki).

Nigdy nie widziałem tego typu filmu. Początek zaczęło się ciekawie oglądać, do momentu, gdyż nigdy nie wiadomo co dziennikarza, może spotkać, było akcji, dramatu, emocji, można było się też przestraszyć. Spodobała mi się młoda aktorka Cailee Spaeny. Trudno jest mi coś opisać o polityce Amerykańskiej, ponieważ nie znam się na niej i nigdy nie byłem w Stanach.

Niewinność spojrzeń, voyeuryzm, lustro, słuszność racji i obiektyw jako lufa. Niesamowicie się to... ogląda. Czuję dyskomfort... choć chyba powinienem. Film do wielkiej analizy kina jako dokumentu rzeczywistości, przełożonej na fabułę.

Zdjęcia stockowe z wojny domowej. No fajnie, jest kilka mocnych scen, ale poza tym - emocjonalna, fabularna pustka. Nawet widowiska nie ma...