Egzorcysta: Wyznawca

Twórcy tego potworka powinni jeszcze raz obejrzeć dzieło Friedkina i dokładnie zobaczyć, na czym polega epatowanie grozą, budowanie napięcia światłocieniem czy stworzenie kreacji opętanej osoby, która będzie istotnie przerażająca i wzbudzi najbardziej odrażające odruchy. Tego wszystkiego w filmie Davida Gordona Greena nie uświadczymy.

Pomnikowy "Egzorcysta" został sprowadzony do horrorowej telenoweli. Jeśli słyszycie dochodzący z oddali łomot - to William Friedkin przewracający się w grobie.

Wypada blado w porównaniu z grozą, jaką wzbudzał oryginał z 1973 roku. Kulminacyjne sceny filmu przemijają ze śmiertelną przewidywalnością.

Raczej nie znajdzie zbyt wielu swoich wyznawców.

Wielka szkoda, bo "Egzorcysta. Wyznawca" to film, z którym wiązaliśmy spore oczekiwania, a okazał się gigantycznym rozczarowaniem. Tutaj nawet aktorsko jest średnio, bo jakoś tak trudno trzymać kciuki za kogokolwiek, gdy główny bohater gubi się między sporą ilością postaci drugiego planu i trudno powiedzieć, o kim tak naprawdę jest ta historia. Na te egzorcyzmy was nie zapraszamy.

Słaby jako kontynuacja "Egzorcysty". Interesujący jako film o wierze i rodzicielstwie. Niestety to drugie zostało przytłoczone przez to pierwsze.

Egzorcysta: Wyznawca to najsłabsza odsłona serii. Niełatwo będzie tę trylogię pociągnąć dalej...

Czuję się jak masochista, który poszedł go obejrzeć za was. Nie traćcie pieniędzy. Chyba, że lubicie, tak jak ja, cierpieć w kinie.

Najważniejszą zaletą Egzorcysty: Wyznawcy jest to, że się kończy. A najlepszym elementem filmu są napisy końcowe.

Jest niesamowicie kiepskim horrorem, na który ewidentnie nie było pomysłu. Klimat leży i kwiczy, tak samo jak tempo i jakość fabuły. Zdecydowanie nie polecam.

Miał szansę sprostać bardziej ambitnym zadaniom, lecz gładko wpadł na tory pospolitego kina klasy B.

Okropny film podpięty pod kultowego Egzorcystę, który niszczy jego dobre imię

Niewątpliwe jest to falstart nowych części Egzorcysty. Jest to zły film, który nie wyniósł nic z materiału źródłowego. Ani filmu Friedkina, ani książki Blatty'ego.

Próbuje oszukać publikę, że oferuje kilka świeżych pomysłów, jednak to zupełna mistyfikacja. Realizacja kompetentnego, solidnego filmu okazała się tutaj planem drugorzędnym.