500 filmów

Świetnie nakręcony, ociekający emocjami dramat, który stanowi ważny głos w dyskusji nad karą śmierci - nawet jeżeli nie opowiada się explicite po jednej ze stron.

Mimo dużych wad warto jest dać Linie szansę, głównie ze względu na świetne role Bujold oraz córki Eastwooda, a także doskonałą jazzową muzykę, która zachęca do obejrzenia całości napisów końcowych.

Pomimo dość przeciętnego wykonania "Guns Akimbo" ma w sobie to ciężkie do uchwycenia coś, które sprawia, że warto jest film zobaczyć.

Typowy średniak, który nie wyróżnia się ani scenariuszem, ani realizacją.

To nie tylko klasyka kina, to nie tylko świetny, antyutopijny film, to przede wszystkim jeden z niewielu filmów stworzonych przez Stanley'a Kubricka, jednego z najgenialniejszych reżyserów wszechczasów, o ile nie najgenialniejszego. Absolutny must-watch dla każdego kinomana.

To nie tylko kinematograficzne arcydzieło i genialne heroic fantasy, ale również film z konkretnym przesłaniem, przesłaniem prostym, ale niebanalnym. Jest to też świetna wykładnia koncepcji nietzscheańskiego nadczłowieka.

Jedno z tych dzieł, które określiłbym mianem wizjonerskich. Choć budżet przeznaczony na produkcję był niski, widać w dziele Jacksona sznyt BBC.

Świetnie nakręcony, ociekający emocjami dramat, który stanowi ważny głos w dyskusji nad karą śmierci - nawet jeżeli nie opowiada się explicite po jednej ze stron.

Umieściłbym na samym dole listy miernych polskich komedii, które taśmowo wypuszczono do kin w ostatnim dziesięcioleciu.

Nic w tym filmie nie jest takie, jakie być powinno.

Konzelman i Solomon nie oferują widzom niczego poza beznadziejną jakościowo propagandą, wykorzystującą wszystkie możliwe zabiegi formalne mające na celu przekonanie widzów do swoich racji.

Nudny, szkodliwy społecznie produkt, który nie niesie za sobą ani rozrywki, ani jakiejkolwiek artystycznej wartości.

Jest filmem wtórnym, słabym i mdłym.

Nieślubne dziecko "Kosmicznych jaj" Mela Brooksa oraz słabych fanfików publikowanych na anonimowych, internetowych blogach. Scenariusz to pełna absurdu abominacja i kpina z inteligencji widzów, gra aktorów i jakość reżyserii pozostawiają wiele do życzenia, zawodzi nawet część scen akcji.

Nic w tym filmie nie jest takie, jakie być powinno.

Klimat warszawskiej Pragi oraz komentarz społeczny są wybrakowane, postacie to kukiełki bez grama ambiwalencji, scenariusz, szczególnie w warstwie dialogów, wymaga licznych poprawek, a kawałków wykonywanych przez głównego bohatera użyto za mało.