Mechaniczna pomarańcza

Zło w najczystszym tego słowa znaczeniu. Przykład na to, że jest ono niezbywalne i konieczne do zachowania balansu. Świat, w którym dobro ustępuje naturze.

Arcymistrzowskie przełożenie powieści na wielki ekran przez Kubricka. Dzieło tworzone z pasją. McDowell zamiótł. Muzyka dodaje magii.

Wybitny obraz zaprezentowany przez Kubricka. Pokazuje abstrakcyjny świat "przyszłości" i specyficznie i bez zabezpieczeń bawi się tym. Historia Alexa jest nadzwyczaj wciągająca jak i absurdalna. Z zachwytem patrzy się na kolejne i kolejne sceny. Muzyka z filmy zapadnie mi w pamięć na zawsze. Niektóre sceny mogą się wydawać kontrowersyjne i oburzające ale myślę, że dla wytrwałych ten film jest pozycją obowiązkową.

Książka - jest przekapitalna. Zagrane okej, ale też bez szału ze strony McDowella, technicznie jak na tamte czasy kapitalny, ale tak scenariusz spłycić...

jeden z najgorszych jaki widziałam; nie wiem jak dotrwałam do końca, cały czas miałam nadzieję na przerwę w dostawie prądu, żeby już nie oglądać. NUDA I DNO!

Jeden z najlepszych i najbardziej traumatycznych seansów w moim życiu. Arcydzieło, które perfidnie zaciera granice między dobrem a złem, czymkolwiek one są

Tak długo odkładałem tego Kubricka, że udało mi się po raz pierwszy obejrzeć go na wielkim ekranie. Warto było czekać! (8.5)

Wspaniała gra aktorska, dobry scenariusz, ciekawe odniesienia i komentarze dotyczące społeczności otaczającej bohatera. Tylko druga połowa nudno przedstawiona.