Mechaniczna pomarańcza

Zło w najczystszym tego słowa znaczeniu. Przykład na to, że jest ono niezbywalne i konieczne do zachowania balansu. Świat, w którym dobro ustępuje naturze.

Groteskowy, absurdalny i mieszający nieźle w głowie niczym głównemu bohaterowi. 8+

Arcymistrzowskie przełożenie powieści na wielki ekran przez Kubricka. Dzieło tworzone z pasją. McDowell zamiótł. Muzyka dodaje magii.

Wybitny obraz zaprezentowany przez Kubricka. Pokazuje abstrakcyjny świat "przyszłości" i specyficznie i bez zabezpieczeń bawi się tym. Historia Alexa jest nadzwyczaj wciągająca jak i absurdalna. Z zachwytem patrzy się na kolejne i kolejne sceny. Muzyka z filmy zapadnie mi w pamięć na zawsze. Niektóre sceny mogą się wydawać kontrowersyjne i oburzające ale myślę, że dla wytrwałych ten film jest pozycją obowiązkową.

Książka - jest przekapitalna. Zagrane okej, ale też bez szału ze strony McDowella, technicznie jak na tamte czasy kapitalny, ale tak scenariusz spłycić...

jeden z najgorszych jaki widziałam; nie wiem jak dotrwałam do końca, cały czas miałam nadzieję na przerwę w dostawie prądu, żeby już nie oglądać. NUDA I DNO!

nie mam czasu na wsadzanego, przyszedłem się tylko odlać.

Jeden z najlepszych i najbardziej traumatycznych seansów w moim życiu. Arcydzieło, które perfidnie zaciera granice między dobrem a złem, czymkolwiek one są

Bo lepiej być psychopatą niż nie być sobą. :)

Tak długo odkładałem tego Kubricka, że udało mi się po raz pierwszy obejrzeć go na wielkim ekranie. Warto było czekać! (8.5)

Wspaniała gra aktorska, dobry scenariusz, ciekawe odniesienia i komentarze dotyczące społeczności otaczającej bohatera. Tylko druga połowa nudno przedstawiona.