Resident Evil: Ostatni rozdział

Choć w finale puszy się na opowieść o tym, co dostajemy w genach, a czego musimy się nauczyć, pozostaje dzieckiem realizowanego z bezwzględną precyzją planu biznesowego, zaś Paul W.S. Anderson ponownie serwuje nam fabularno-estetyczny bajzel.

Jest to film zły. Ale to zły w sposób dobitny. Z każdego kadru wylewa się tandeta, pokraczne dialogi wywołują kolejne parsknięcia, fabuła zupełnie nie ma sensu, zachowania postaci wywołują ciągły śmiech, podobnie jak interakcje pomiędzy nimi. Strona techniczna to jakiś kiepski żart.

Słabnący z minuty na minutę scenariusz, miałcy w większości przypadków bohaterowie oraz fatalna realizacja powodują, że mam nadzieję, że truchło nie będzie już więcej reanimowane.

Jest po prostu czymś, czego nie da się obejrzeć z przyjemnością, satysfakcją, nawet jako odmóżdżacz, a sprzeczność fabularna z poprzednimi częściami pogrąża serię, która pomimo wad miała jednak jakieś zalety. Oby to jednak był już koniec.

Nie wydawajcie pieniędzy na bilet. Może jak twórcy nie zarobią, naprawdę nie będą próbowali ożywić tego śmierdzącego trupa.

Nic w tym filmie nie jest takie, jakie być powinno.

Jest to film zły. Ale to zły w sposób dobitny. Z każdego kadru wylewa się tandeta, pokraczne dialogi wywołują kolejne parsknięcia, fabuła zupełnie nie ma sensu, zachowania postaci wywołują ciągły śmiech, podobnie jak interakcje pomiędzy nimi. Strona techniczna to jakiś kiepski żart.

Doskonale się broni jak na swoje standardy.

Jeden z najjaśniejszych punktów w kinowej historii tej serii. Ostania część dostarcza nam sporej dawki akcji w fantastycznej i niezwykłej scenerii postapokaliptycznego świata.

Najnowsza odsłona serii jest tak słaba, że nawet zatwardziali fani powinni dwa razy zastanowić się przed seansem.