O ile tekst wyjściowy w postaci prozy Kinga jest niezwykle wciągający i zastanawiający tak film niestety ale poległ jak dla mnie na całej linii.Może i ciężko przełożyć to na język filmu,ale zarówno sam scenariusz,momenty grozy czy też sposób realizacji jest na dość niskim poziomie.Dawno też nie oglądałem czegoś i co chwila spoglądałem na zegarek z nadzieją na koniec.Najważniejsze wątki zostały zarysowane i tyle...dalej niech się dzieje co ma się dziać.Słabiutkie bardzo.

Słabizna.

Nie był taki zły jak spodziewałem się po opiniach. Powiem nawet że był dobry i przyjemnie się oglądało. Zaznaczam że oglądałem go nie zważając na inne adaptacje i nie czytałem książki. Do mniej więcej 2/3 filmu był naprawdę wciągający, później zmienił się niestety w coś bardziej typowego. Jest klimat, jest niezły Jason Clarke, którego bardzo lubię, film fajnie się rozkręca, nie ma dużo jump scare'ów, sceny są wyważone, ogólnie to przyjemny horror, ale bez rewelacji.

Bardzo blado wypada na tle i tak już mocno przeciętnej wersji z 1989 roku, a jako remake nie oferuje właściwie nic nowego, odtwarzając większość scen 1:1 z filmowego pierwowzoru, tylko gorzej.

Film idealny dla osób, które chcą czuć lekki dreszczyk, ale nie lubią się bać. Ci, którzy chcieli mieć pełne gacie po tym filmie, niestety się zawiodą. Na moje nieszczęście, obejrzałam zwiastun, w którym była pokazana połowa filmu i nie czułam już tego napięcia.

Mogło być lepiej, ale tragedii nie ma. Kot jest największą gwiazdą tego filmu :-)

Wow, jestem pod wielkim zaskoczeniem i szokiem, może innym się nie spodobać, ale mnie zszokowało.

"Żebyś cierpiał z nami" Że niby takie zawoalowane przesłanie dla widza? ;) Fascynacja prozą Kinga była, jest i będzie dla mnie jedną wielką zagadką

Nowy Smetarz bije poprzednia adaptacje i
nieudany Sequel nie popada w tani sentymentalizm jak to czyniła Mary Lambert.
Jest zdecydowanie lepiej wiarygodniej zagrany (Clarke;Seimetz;Lithgow;Laurence)
zatroszczono sie też bardziej o klimat opowieśći by bylo bardziej mroczno i dyskomfortowo w czym pomaga zlowrogo
brzmiąca muzyka Christophera Younga.

W sumie powtórka z 1989 roku, chociaż tak wiele istotnych elementów zmieniono. Klimat jednak pozostał. To chyba jedna ze słabszych adaptacji Kinga. Recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/2019/05/01/Smętarz-dla-zwierzaków-–-powtórka-1989-ocena-610

Ani to straszne ani interesujące. Jason Clarke jak zawsze nijaki. Na plus jedynie muzyka.

Tak, trochę nijako i mało strasznie. Finał krwawy na noże, słabo rozwinięty motyw samego Smętarza. Rodzinka zza grobu.