Wyspa psów

Jestem pełen uznania dla pracy włożonej w animację, ale film przez większość czasu jest zwyczajnie nużący. Ostatecznie najciekawsze okazuje się wyłapywanie głosów znanych aktorów, którzy użyczyli głosów ludziom i psiakom. Ma swoje momenty, szczególnie kiedy humor działa, ale po Andersonie oczekiwałem czegoś więcej.

Jako fan animacji poklatkowej jestem w niebo wzięty tym wytworem Andersona. Te przerysowane ruchy, te włoski psów na wietrze. Piękne. Historia choć przewidywalna to Pan Wes uderza nas swoimi dysonansami i umiejętnością opowiadania prostej i przyjemnej historii z przesłaniem. Humor jest świetnie dobrany (szczególnie slapstick). Obsada wspaniale dobrana i napisy początkowe mogą was zaskoczyć. Wielki hołd w stronę kultury japońskiej choć lekko prześmiewczy i przerysowany. Oby więcej, oby.

Te aesthetic kadry, ta muzyka, te postacie, ta akcja, ten japoński! Panie Anderson, mogę poślubić Pana film?

Plejada gwiazd, Wes Anderson i niekonwencjonalna muzyka Alexandre'a Desplat. Czy coś mogło pójść nie tak?

To nadal ten sam kochany Anderson, ale historia nie licząc finału jest średnio satysfakcjonująca w przeciwieństwie do innych jego filmów.

To nie jest poziom Fantastycznego Pana Lisa, ale Wes Anderson ponownie dostarczył świetną produkcję z przepiękną animacją oraz genialnym voice-acting'iem.

Z Andersonem miewałem problemy, a tu taki problem, że ciężko mi się przyczepić. Wizualnie perełka. niezły odzew społeczny. Jedyne co, to zbyt szybkie tempo.

VOD. Cudowna estetyka i fabuła maltretująca kulturę Japonii. Mocno Andersonowski klimat.

Nie jest to raczej animacja dla dzieci, ale dorośli mają prawo czuć się znużeni tym filmem.

Dla fanów Andersona oczywiście pozycja obowiązkowa, piękna, szczegółowo i pieczołowicie wykonana, poruszająca aktualne tematy, trochę wzruszająca.

Jestem strasznie pozytywnie zaskoczony, a wręcz wniebowzięty po dziele pana Andersona. Poczułem tak wiele skrajnych pozytywnych i negatywnych emocji w tym filmie, że czuje się słabo i muszę zaczerpnąć świeżego powietrza. Z początku podchodziłem lekko sceptycznie, rozumiem historia o odszukaniu psa, ale nagromadzenie wątków politycznych uczuciowych i plotwistów, sprowadziło mnie na wyżynę uczuć i płakałem żywymi łzami. Dlaczego nie ma Oscara, domyślam się, ale skoro Parasite dostał, to czemu nie.

Dla fanów Andersona oczywiście pozycja obowiązkowa, piękna, szczegółowo i pieczołowicie wykonana, poruszająca aktualne tematy, trochę wzruszająca.

Wizualnie perfekcyjny: stylistyka, która mi odpowiada, połączenie animacji poklatkowej z tradycyjnie rysowaną. Strasznie zabawny, jeden z najlepszych Andersonów

Anderson z filmu na film jest coraz lepszy. Uwielbiam jego estetykę, poczucie humoru. I to, że nawet w animacji przejmuję się postaciami.

Zaskakująco dobry, jest w tym filmie coś co strasznie przyciąga do ekranu, świetna muzyka warta oskara.

Wincej heppy endu wincej ehh... Wygląda ok ale zbyt to bajkowe i baśniowe. Na plus humor zdecydowanie.

Jedna z lepszych animacji, jakie widziałam. Genialne wykonanie, wciągająca historia, piękna muzyka.

Anderson po raz kolejny uderza przepiękną animacją, gdzie wszystko jest dopięte na ostatni guziczek. Z wielką chęcią adoptowałbym Nortona w postaci psa.

Film o tym jak łatwo rządzić zastraszonymi ignorantami - tacy w obliczu problemu poprą nawet absurdalne decyzje ludzi u władzy. Dobre.

I love dogs

Tym razem historia nie jest tak dobra i dojrzała jak w poprzednich filmach reżysera, ale ten styl i estetykę mógłbym chłonąć bez końca. Rec: tiny.cc/5nrysy

Szanuję ogrom roboty włożonej w ten poklatkowy film, ale w porównaniu z wcześniejszymi to ten scenariusz jest tak nijaki...

fajny ale na raz

Jest to dobra animacja która nie trafi w gusta wszystkich . Film jest przeznaczony bardziej dla tych starszych. Bohaterowie są świetne zanimowani i mają świetne kwestie. Film ten łączy dramat z komedią. Jest czymś nowym i nie robi z widzów głupich . Nie brakuje tu szarości i smutku są także piękne momenty w których można uronić łezke.

Multum odniesień kulturowych i kinowych. Warstwa wizualna oczywiście. Mocno satyra polityczna.Czasem jednak bezpośredniość trochę mało wyrafinowana jak na Wesa?

Po Grand Budapest Hotel i Fantastic Mr. Fox czekałem na nowy film Andersona z wypiekami na twarzy. Nie zawiodłem się. Ogląda się lekko i przyjemnie, a cały seans to czas zachwytu nad stylem reżysera.

Znakomita scena robienia sushi, ogrom włożonej pracy i świetna realizacja niestety nie przysłoniły mi w pełni braków scenariuszowych i nie do końca "dociągniętej" historii. Fantastyczny Pan Lis kupił mnie bardziej.

Z pozoru prosta historyjka o psiakach, która jednak potrafi złapać za serce, będąca laurką reżysera dla jego ulubionych czworonogów. Nieoczywisty humor, znakomita obsada dubbingowa, a dodatkowego smaczku całości dodaje ukazanie tej specyficznej "japońskości" Kraju Kwitnącej Wiśni. Bardzo pozytywne zaskoczenie.

Piękna animacja i przyjemna historia, ale końcówka taka sobie.

Uroczo surrealistyczny i zachwycająco groteskowy film, w sposób niebanalny opowiadający o prześladowaniach, nienawiści i uprzedzeniach.

7.5 nawet, historia tak dobrze opowiedziana jak to tylko możliwe

Nie przepadam za Andersonem, ale "Wyspę psów" pokochałem całym sercem!

DKF: Japonia po łebkach i patos rysujący prościutką drogę jaką wiedzie ta historia. Anderson jest tradycyjnie prześmieszny, ale jakoś mniej luzu w tym.

Anderson powinien trzymać się wyłącznie Animacji :)

Cudeńko. Przegrana ze spuder-manem dosyć zrozumiała, choć szkoda, że choć raz nie wygrała jakaś poważniejsza animacja.

Zapraszam na moją nową stronę na Instagramie @filmywminute tam recenzja. Wizualne arcydzieło. Apogeum estetyki Andersona 8,5

kolejna niezwykła wyprawa w świat wyobraźni Andersona. cudowna wizualnie, wielowymiarowa, porywająca! obok "Moonrise Kingdom" i "Pana Lisa" mój ulubiony Wes

pieski są super ale chyba docenię ten film za drugim razem

Holokaust dla psów w wersji Andersona. Próba przekazania głębszych treści. Szkoda, że pewne twisty dzieją się za szybko.

Właśnie za takie podejście kocham Wesa Andersona - znów stworzył perełkę

Fenomenalnie animowany, świetna muzyka, znakomite głosy, Weź Anderson w bardzo dobrej formie

Jestem pod wrażeniem ile rzeczy dzieje się tutaj na drugim planie, między wierszami i jak fantastycznie nieprzewidywalny jest ten film. To bardzo prosta i sporymi momentami też bardzo umowna historia, ale Anderson wszystkimi siłami komplikując tamtą rzeczywistość wyciąga praktycznie maksimum. Wspaniały voice acting z Nortonem, Johanson i Cranstonem na czele, w takiej właśnie kolejności, ale to cała obsada spisała się perfekcyjnie.