Śmierć nadejdzie dziś

Zaskakująco przyjemne kino, jednocześnie trzymające w napięciu, a także pełne humoru i obsadzone galerią dobrze dobranych bohaterów.

Udane połączenie "Dnia świstaka" i "Krzyku". Slasher XXI wieku, którego drogę rozwoju - zabawa motywem - wyznaczył przed laty ww. film Cravena.

Jest to propozycja na długi wieczór i odprężenie po męczącym dniu. Tylko nie nastawiajcie się na nic szczególnego, bo jest to prawdziwa mieszanka horror, komedia, a nawet lekki romans w tle, wszystko ze sobą współgra, to trzeba zobaczyć.

Generalnie kino bardzo rozrywkowe i przyjemne.

Jeżeli komuś nie przeszkadza, nie natarczywa, ale jednak odtwórczość i jest w stanie przymknąć oko na pewne fabularne ustępstwa, na które pozwala sobie Christopher Landon, to Śmierć nadejdzie dziś, jest halloweenowym filmem dla niego.

Jeśli nie lubicie się bać, ale uważacie, że z okazji Halloween wypada obejrzeć jakiś horror, to Śmierć nadejdzie dziś jest doskonałą alternatywą.

Lekka i bardzo przyjemna rozrywka, stanowiąca zgrabną zabawę konwencją horroru.

Kolejny film o powtarzanym dniu i zmianie swojego zachowania, ale przynajmniej nie próbuje siebie brać zbyt poważnie.

Spodziewałem się thrillera z odrobiną śmiechu, a dostałem czystej krwi komedię z kropelką kina grozy.

Wybierając się do kina na "Śmierć nadejdzie dziś" nie oczekiwałem niczego specjalnego. Ku mojemu zaskoczeniu okazało się, że produkcja ta to naprawdę zgrabnie opowiedziana opowieść, która potrafi zaintrygować, wciągnąć, a nawet zaskoczyć.

Bardzo pozytywne listopadowe zaskoczenie, które pomimo ciągłego powtarzania się historii, nie nudzi i nie męczy.

Udane połączenie horroru i komedii.

Nie sprawdza się ani jako horror, ani thriller, ale jest za to celną diagnozą pokolenia, które jest w stanie zabić za seks i odrobinę uwagi.

Mikra samoświadomość spycha "Śmierć..." do roli zręcznie zaprojektowanego bilbordu - jeśli przykuje uwagę, popatrzymy, ale już za chwilę śmigamy dalej w całkowitej niepamięci. Po długiej ekspozycji i pierwszych dźgnięciach każde kolejne zmartwychwstanie Tree witamy z rosnącą obojętnością.

Tym sposobem nie pozostaje nic innego, jak tylko iść, samemu zobaczyć, doskonale się rozerwać, a po wyjściu z kina długo się jeszcze potem do siebie uśmiechać. Ten film tak właśnie działa, więc bawcie się dobrze.

Ogląda się bez bólu, ale i bez satysfakcji.

Jest sporym, na szczęście pozytywnym zaskoczeniem. To udane połączenie horroru i komedii, dostarczające sporo porządnej rozrywki.

"Śmierć nadejdzie dziś" miks "Dnia świstaka" i "Krzyku" przy oryginałach wypada blado.

Odkurzenie znanej formuły, umiejscowienie jej w dzisiejszych realiach oraz przypomnienie, że kino grozy to również takie proste, przewidywalne, acz warsztatowo poprawne, historie o grasujących po kampusach mordercach i stawiających im czoła final girls.

Skoro niskobudżetowy horror dostarcza więcej frajdy, niż najbardziej wyczekiwane widowisko komiksowe tej jesieni, coś musi być na rzeczy.

"Dzień świstaka" w slasherowej konwencji - ani specjalnie brutalny, ani w żaden sposób odkrywczy, jak oryginał. Ale można zobaczyć, zwłaszcza dla uwięzionej w pętli czasowej głównej bohaterki.

Nie jest specjalnie brutalny, a jego powtarzalność dość szybko zaczyna męczyć.

Jessica Rothe ma niesamowitą charyzmę i talent do komedii, dlatego naprawdę łatwo wciągnąć się w jej nierówną walkę i obserwować, z jakim uporem stara się wyrwać z morderczego dnia urodzin. W jej rodzącej się samoświadomości jest coś wspaniale feministycznego, bo Tree na naszych oczach zrzuca powłokę infantylnej, landrynkowej, plastikowej ikony, które zarezerwowała dla niej popkultura.

Dlaczego ogląda się to tak dobrze? Bo jest szczere w swojej zabawnej formie, a twórcy wiedzą, że wtręt ze slashera jako podstawę trzeba traktować tylko jako pretekst. Ma być zabawnie, rzadko niesmacznie, przede wszystkim intrygująco.

Wyśmienity komedio-horror, który pokazuje, że ten podgatunek wciąż ma wiele do pokazania.

Pomimo oczywistych wad film Christophera Londona pozostaje niezobowiązującą rozrywką, z której można czerpać masę zabawy, jeżeli nie ma się zbyt wielkich oczekiwań.