Sybilla

Niegłupi i sprawnie żonglujący filmowymi kliszami. Komediodramat bez ambicji zmieniania realnego czy filmowego świata, za to oferujący gwiazdorską obsadę, przyzwoitą reżyserię i porządny, choć niepozbawiony wad, scenariusz.

Kino niewątpliwie intrygujące, choć przy tym nieco przekombinowane - tak na poziomie treści, jak i przyjętej konwencji. W rezultacie trudno oprzeć się wrażeniu, że Sybilla pozostaje kinem nierównym - miejscami błyskotliwym i angażującym, gdzie indziej nieco chaotycznym i męczącym.

W rękach innego twórcy wyszłaby z tego zapewne całkiem niezła tragifarsa.

Jeden z tych filmów, które pozostają dla mnie nieprzeniknioną tajemnicą. Mówią do nas znajomym językiem. Powoli i wyraźnie, cytując klasyka, "jak do dziecka albo psa". Ale jednocześnie mówią o tylu rzeczach naraz, że trudno skupić się chociażby na jednej.

Najciekawsza w filmie Triet jest jednak nie zabawa gatunkowymi formułami, ale dramat złamanej kobiety, która zaangażowała wszystkie swoje emocjonalne siły w związek z mężczyzną, który okazał się doń niedojrzały.

Słabość epilogu razi, gdyż przez większość czasu film intryguje i wciąga pomysłowością konstrukcji, trafnością skojarzeń, zgrabnymi zestawieniami postaci i zdarzeń. Czysta błyskotliwość łączy się z intensywnością emocji. Pod koniec ten potencjał ulatuje. Wcześniej jednak widz dostaje kawałek dobrze pomyślanego, dowcipnego kina.

Triet niestety nie do końca udało znaleźć się balans pomiędzy rozrywającymi produkcję od środka gatunkami. Gdzieniegdzie jest pełnym bystrych wymian zdań dramatem psychologicznymi, po chwili przeradza się w farsę albo w dreszczowiec. Szkoda, że film nie idzie albo w stronę odkręconej na maksa czarnej komedii w stylu Podwójnego kochanka Fracoise Ozone'a, albo intrygującej introspekcji w klimacie Bólu i blasku Pedro Almodovara.

Całość jest na poły satysfakcjonującym, acz nurtującym obrazem kobiety tkwiącej długo w wyparciu swoich pragnień i odczuć, ofiary emocjonalnych pułapek przeszłości, targanej przeświadczeniem o własnych winach. Niestety kiepsko skonstruowane najbliższe otoczenie Sybilli nie pomaga widzowi zorientować się lepiej, co dokładnie przeżywa.

Ze względu na swoją chaotyczną budowę, nieracjonalne decyzje podejmowane przez tytułową bohaterkę i często bezsensowne wstawki komediowe, stanowi film dość nietypowy. Niestety, wszystko to działa na niekorzyść dla najnowszej produkcji Justine Triet.