Intrygujące, uwielbiam potwora z Czarnej Laguny, ale estetyka del Toro mi zupełnie nie leży. W drugiej połowie filmu niektóre sceny były aż odrzucające.

Baśń, która nie musi zachwycać historią, bo stoi innymi aspektami. To prosty film z trochę oczywistym przekazem, ale porusza i jest świetnie zrobiony.

Subtelna baśń, zapieczętowana ciszą i brutalnością. Genialnie wygląda, a swe wewnętrzne piękno pokazuje powoli i z smakiem. Zasłużone Oscary.

Klimat tworzy niezwykła plastyczność filmu. Jeszcze zanim pojawia się morski potwór rzeczywistość ukazana jest w zielonkawej poświacie, odpowiadającej środowisku w którym musi przebywać stwór żeby przeżyć. Subtelnie zarysowane są elementy muzyczne, znakomicie tutaj zagrało udźwiękowienie filmu, nawet przechadzka korytarzem nasuwa marzenia głównej bohaterki. Świetna scenografia stylizowana na lata miniowe i nastrojowa muzyka.
Do tego stonowane aktorstwo podkreślające fabułę.

Jestem w stanie bardziej uwierzyć w ten romans między niemą kobietą a rybopoodobnym stworem niż we większość innych miłosnych relacji między głównymi bohaterami.

Poza faktycznie dopracowaną stroną wizualną film jest wyjątkowo przeciętny. Fabularnie ma nie wiele do zaoferowania posiadając historię tak samo naiwną jak i odtwórczą, co skutecznie uniemożliwiło mi nawiązanie jakiejkolwiek sympatii.

Może nie Najlepszy film, tu i ówdzie logika jest mocno naciągana, ale co z tego? Stylistyka, muzyka, atmosfera, piękny finał, gra i użycie migowego kupiły mnie.

To piękny film i widać, że del Toro (którego uwielbiam) daje radę i ma jeszcze jakieś pomysł. Sally Hawkins poradziła sobie niesamowicie.

Ogląda się przyjemnie, lecz do efektu "wow" wiele brakuje. Wątek miłosny też bez większych rewelacji.

Może i ładnie zrealizowany ale wg mnie sama historia nie trzyma się "kupy". Totalnie nie uwierzyłem w tą ich miłość, scenariusz naciągany i mimo wszystko nieangażujący. Gra aktorska na dobrym poziomi jednak mi to nie wystarczyło...

Del Toro nakręcił właśnie swój najsłabszy film.

ojj jakie to słabe i pretensjonalne. Za co na Boga te Oscary...

zaskakująco infantylny

7,5 Nie jest perfekcyjny, ale widać serce i widać pomysł. Cudnie zrealizowany, ale ciężko byłoby uwierzyć w relację, nawet gdyby monstrum było człowiekiem.

Pełna specyficznego uroku , perwersyjna baśń i jednocześnie ukłon w stronę złotej epoki kina , wizualnie niezaprzeczalnie zachwycająca (zdjęcia , kostiumy , scenografia) i naprawdę dobrze zagrana (moim ulubieńcem jest tu zwłaszcza Michael Shannon). Mimo wszystko wolę jednak Del Tora w mniej ambitnych , bardziej rozrywkowych i horrorowych klimatach typu 'Hellboy' czy 'Blade 2'.

Magiczna opowieść o samotności. Pod wieloma względami przypomina zeszłoroczny "La La Land". Sally Hawkins jest niesamowita w roli głuchoniemej Elisy. W każdym z nas kryje się jakaś baśniowa postać - i to właśnie Guillermo del Toro chciał udowodnić "Kształtem wody". Alexandre Desplat po raz kolejny pokazuje, że jest jednym z najwybitniejszych kompozytorów muzyki filmowej. Poza tym, wizualnie ten film to czysta poezja.

Wizualna, nieco mroczna strona filmu i towarzysząca jej ścieżka dźwiękowa to najmocniejsze atuty tej świetnie zrealizowanej, stylowej baśni, którą warto obejrzeć na dużym ekranie.

Rok 2018 miał o wiele więcej, lepszych filmów w drodze po złotego rycerza. Typowy del Toro - niby łatwo to napisać, ale nie da się inaczej po seansie.

Jeden z moich ulubionych filmów z cudowjym klimatem,rewelacyjnym aktorstwem,przepiękną muzyką,ciekawymi zdjęciami i historiá która zachwyca i wzrusza

Niegrzeczna baśń, gdzie pięknie przedstawiony morski kolor staje się idealnym uzupełnieniem odważnego zabiegu del Toro, jakim jest ożywienie wody.

O samotności, marzeniach i miłości w wersji baśni braci Grimm. Kolor zielony z dodatkiem czerwieni i pomarańczy.