Czarny telefon

Cieszę się, że Derrickson po wyreżyserowaniu "Doctora Strange'a" nie przesiąkł Marvelem i potrafi jeszcze sięgnąć do swoich korzeni. Nakręcił dreszczowiec, który na chwilę wchodzi pod skórę widza, ale nie wkręca się w nią nachalnie. "Czarny telefon" ma bowiem fragmenty, w których jest bardzo kojący - pokazuje niezwykłą więź brata i siostry, którzy wiedzą, że nie mają żadnego wsparcia u dorosłych. Razem muszą zmierzyć się ze światem. Jest to bardzo przejmujący i piękny obrazek.

W kategorii thrillerów / horrorów zdecydowanie czołówka, o ile nie najlepszy film, tego roku. Czarny Telefon zapewnia ciągłe napięcie, przeraża i miejscami naprawdę porusza. Nie czytałem opowiadania Hilla, ale wkrótce to nadrobię!

Kolejny udany film w horrorowym dorobku Scotta Derricksona, pewnie rozwijający te elementy, w których pierwowzór nie domagał i zapewniający niemal dwie godziny niekoniecznie odprężającego, ale z pewnością niegłupiego seansu.

Przydałoby się więcej tak dobrych filmów!

Derrickson z zaskakującą sprawnością - jak na jego dotychczasową filmografię - operuje dramaturgią, stopniowo wzmacnia napięcie i nawet tak wtórne, często irytujące techniki, jak jump scare stosuje z wyczuciem oraz fabularnym uzasadnieniem. To nie jest przypadek "Rings", gdzie otworzenie parasolki narobiło tyle hałasu, jakby sam diabeł wył na dnie piekła, to odwzorowywanie przerażenia, jakiemu musi sprostać porwany, trzymany w ciemnej piwnicy nastolatek.

Bardzo przyjemna niespodzianka oraz udany powrót Scotta Derricksona do świata grozy. To nie jest oryginalny horror, ale zdecydowanie efektywny, trzymający w napięciu i ogrywający pewne znane schematy w zupełnie innym kierunku.

Ma niestety sporo problemów, a dla wielu widzów będzie to film przestarzały i wtórny. Mimo to doceniam prostą, staroświecką fabułę i poprawny klimat lat 70, podkreślony przez niezłą warstwę wizualną.

Ma to swój urok, ale do pełnego uwiedzenie trzeba chyba czegoś więcej.

Bez przerywania, powiadomień i zagadywania "Czarny telefon" mija dość szybko i daje pewne uczucie satysfakcji po ostatniej scenie.

Napięcie trzymające do ostatniej chwili za sprawą dobrze poprowadzonej narracji i rewelacyjnej gry aktorów zapewni doskonałą rozrywkę fanom gatunku.

Bardzo mocną stroną filmu jest to, czym zawsze stały adaptacje oparte na książkach Stephena Kinga, czyli młodzi bohaterowie. Mistrz kina grozy może być dumny z syna, że na podstawie jego opowiadania powstał naprawdę solidny kingowy film.

Jeśli lubicie nieoczywiste filmy z nutką dramatyzmu i paranormalnym sznytem, na pewno nie będziecie się nudzić.

To książkowy wręcz przykład na to, że można dosyć wiernie zekranizować tekst źródłowy, dokonują zmian, które w finalnym ujęciu wychodzą filmowej produkcji na dobre. Trzymająca w napięciu fabuła, mroczna muzyka i mglista atmosfera tworzą specyficzny klimat, który nie pozwala widzom ani na chwilę oderwać wzroku od ekranu, a jeśli jeszcze dodamy do tego wiarygodną i naturalną grę aktorską odtwórców ról otrzymamy wręcz obraz idealny w swojej kategorii.

Jeżeli nie zdążyliście zobaczyć jej w kinie, to macie czego żałować. Pierwszy raz od dawna potrafiłem wzdrygnąć się po jump scare'ach, a to niewątpliwe osiągnięcie!