BadLoopus

Pomimo mankamentów, najnowsze dzieło Nolana pozostaje przeżyciem z tych, które mało kogo pozostawi obojętnym. A to już znak kina, które niesie ze sobą wartość większą, niż tylko rozrywkę.

To z pewnością nie jest kino odkrywcze, nowatorskie, zaskakujące. Nie obala mitów, nie roztrząsa egzystencjalnych problemów, nie mierzy się ze społecznymi traumami. Opowiada słodko - gorzką historię z happy endem jako punktem wyjściowym, który dalszy ciąg pozostawia w rękach swoich bohaterów. Lekki, przyjemny, raczący nas dobrą grą aktorską i zapierającymi dech plenerami Toskanii. Na wakacyjne kino to zestaw absolutnie idealny.

Nie jest filmem idealnym, a niektóre wątki wydają się mocno dyskusyjne. Tam jednak gdzie działać powinien, obraz Winocour działa.

Amerykanin tym razem oczekiwaniom nie do końca podołał. Nie znaczy to, że nie chcemy więcej - ale następnym razem jednak, nieco odważniej.

Co do istoty, mamy tu do czynienia z kolejnym kazusem w rodzaju "Guardians: Misji superbohaterów", czy "Przyciągania" - filmem który jest kompetentnie zrealizowany i ma obiecujący pomysł wyjściowy, ale jedyną reakcją jaką wywołuje, jest wzruszenie ramion.

Wciąż jest historią o trudach bycia rodziną pełną odmiennych charakterów. Dołóżmy do tego fakt, że taka właśnie rodzina ma uratować świat, a powstać może niezwykły, popkulturowy koktajl, który będziemy pochłaniać z olbrzymią przyjemnością.

To z pewnością nie jest kino odkrywcze, nowatorskie, zaskakujące. Nie obala mitów, nie roztrząsa egzystencjalnych problemów, nie mierzy się ze społecznymi traumami. Opowiada słodko - gorzką historię z happy endem jako punktem wyjściowym, który dalszy ciąg pozostawia w rękach swoich bohaterów. Lekki, przyjemny, raczący nas dobrą grą aktorską i zapierającymi dech plenerami Toskanii. Na wakacyjne kino to zestaw absolutnie idealny.

Jest obecnie najlepszym wyborem, dostarczającym fantastycznej, niepoważnej i mimo umieszczenia jej w kategorii dla dorosłych widzów, w dużym stopniu również uroczej dawki rozrywki.

W jakiś magiczny sposób ta banda przegrywów trafia do naszego serca bardziej niż hołubieni przez masy, pierwszoplanowi superbohaterowie Marvela i DC.

To film z jednej strony przekombinowany w tych miejscach, gdzie należało wykazać się zdroworozsądkową prostotą, a z drugiej zbyt przewidywalny w ogrywaniu wciąż tych samych realizacyjnych chwytów.

Co do istoty, mamy tu do czynienia z kolejnym kazusem w rodzaju "Guardians: Misji superbohaterów", czy "Przyciągania" - filmem który jest kompetentnie zrealizowany i ma obiecujący pomysł wyjściowy, ale jedyną reakcją jaką wywołuje, jest wzruszenie ramion.

Znajdzie zapewne swoich miłośników, ale większość widzów tę wizję klasyki zbędzie machnięciem reki. I właściwie to dokładnie tyle, na ile film sobie zasłużył.

Zbyt nieludzkie ostatecznie to "Wiwarium" by skutecznie opowiadać o meandrach ludzkiego skądinąd, umysłu.

Pomysł wyjściowy jest świetny, choć banalnie prosty. Jednak im dalej, tym bardziej obnaża się niemoc scenarzystów w rozpisaniu owego pomysłu na logiczny ciąg przyczynowo - skutkowy.

To z pewnością nie jest kino odkrywcze, nowatorskie, zaskakujące. Nie obala mitów, nie roztrząsa egzystencjalnych problemów, nie mierzy się ze społecznymi traumami. Opowiada słodko - gorzką historię z happy endem jako punktem wyjściowym, który dalszy ciąg pozostawia w rękach swoich bohaterów. Lekki, przyjemny, raczący nas dobrą grą aktorską i zapierającymi dech plenerami Toskanii. Na wakacyjne kino to zestaw absolutnie idealny.

Znajdzie zapewne swoich miłośników, ale większość widzów tę wizję klasyki zbędzie machnięciem reki. I właściwie to dokładnie tyle, na ile film sobie zasłużył.

Nieco czarnego humoru podlanego sosem gore nie są w stanie przysłonić faktu, że mamy do czynienia z kinem klasy B, nie do końca zasłużenie roszczącym sobie prawa do filmowej czołówki.

Podróż Gorenga jest wiec przede wszystkim podróżą ku świadomości, nie tylko samego bohatera, ale i przede wszystkim nas samych. A że mierzyć musimy się z tym wszystkim, co najchętniej zepchnęlibyśmy na samo jej dno, tym dobitniej trafia do nas zaoferowany przez Gaztelu-Urrutii społeczny komentarz. Bardzo dobre kino.

Wciąż jest historią o trudach bycia rodziną pełną odmiennych charakterów. Dołóżmy do tego fakt, że taka właśnie rodzina ma uratować świat, a powstać może niezwykły, popkulturowy koktajl, który będziemy pochłaniać z olbrzymią przyjemnością.