Norbert Zaskórski

Spokojnie wpisuje się w gatunek, który nazywam małe, wielkie filmy. To produkcja bardzo życiowa, słodko-gorzka, która zostaje na długo pod powiekami po seansie. Przy okazji powoduje taki przyjemny emocjonalny chaos w głowie.

Miał potencjał na bycie czymś więcej, brudną, ciężką opowieścią o walce z nałogiem i takim poszukiwaniu własnego ja w trudnych czasach. Jednak ten potencjał nie został w pełni wykorzystany. Twórcy chcieli za bardzo wrzucić kilka interesujących wątków na siłę do produkcji, przez co tak naprawdę żaden nie mógł w pełni wybrzmieć.

To film z dobrymi rolami Kate Winslet i Saoirse Ronan, które jak zwykle stają na wysokości zadania. Jednak nie mogę oprzeć się wrażeniu, że z tej historii można było wycisnąć jeszcze więcej. A tak gdzieś ten potencjał ulotnił się w czasie seansu.

W bardzo oryginalny i ciekawy sposób podejmuje się trudnych tematów, przy tym również bawi się różnymi konwencjami gatunkowymi. Przede wszystkim jednak to oscarowa rola Carey Mulligan.

Udane anime od Netflixa, które całkiem nieźle ubogaca świat, jaki znamy z serialu platformy. Stanowi przyjemną, nieskomplikowaną rozrywkę, dla której spokojnie można poświęcić tę godzinę z lekkim hakiem.

Spokojnie wpisuje się w gatunek, który nazywam małe, wielkie filmy. To produkcja bardzo życiowa, słodko-gorzka, która zostaje na długo pod powiekami po seansie. Przy okazji powoduje taki przyjemny emocjonalny chaos w głowie.

Naprawdę świetny i polecam go z całego serca. Bardzo dobra intryga, fantastyczne kreacje aktorskie i świeże podejście do kryminału sprawiają, że na seansie będziecie się bawić przednio.

Jestem zachwycony Zimną wojną. Przepiękna historia, doskonała reżyseria, fantastyczny aspekt wizualny i bardzo dobre kreacje aktorskie.

Bez żadnych wątpliwości już teraz może kandydować do miana jednego z najlepszych filmów tego roku. To zgrabna mieszanka gatunków, ze świetnym aktorstwem, doskonale współgrającym z fenomenalną ścieżką dźwiękową.

Jest świetnym przykładem tego, jak w intymny i familijny sposób zmusić do zastanowienia się nad ważnymi kwestiami.

Dobra historia i jej potencjał są w tej produkcji głęboko ukryte pod mocno filozoficzno-naukowym bełkotem, który ma podnosić stawkę opowieści, jednak tak naprawdę nic do niej nie wnosi. W pewnych momentach miałem wrażenie, że kolejne dyskusje miały sprawić, żeby widzowie uznali film za naprawdę mądrą sferę dialogu o problemach współczesnego świata. Jednak scenarzyści zapomnieli, że widz jest inteligentny i raczej nie da się nabrać na tę stylizowana wydmuszkę.

Taxi 5 miało być miłą, niezobowiązującą rozrywką dla każdego widza, jednak końcowy efekt to nieśmieszny i przewidywalny twór. Za taką przejażdżkę taksówką dziękuje, wybiorę inny środek transportu.

Kolejna komedia, o której zapomnicie bardzo szybko po seansie i nie zostawi żadnych emocji. Schematyczna, kiepsko napisana, z mało porywającą historią.

Niestety zawiodłem się na całej linii. Humor na słabym poziomie, kiepsko napisane i poprowadzone wątki i dużo skrótów w narracji. Produkcja broni się niektórymi kreacjami aktorskimi, ale to za mało.

Niestety nie powtórzy sukcesu poprzednich filmów science-fiction Duncana Jonesa. Pierwotny zamysł twórcy był bardzo dobry, jednak ekranowy efekt reprezentuje już tylko przerost formy nad treścią z nieciekawym głównym bohaterem, rozpadającą się miejscami, chaotyczną fabułą i skrótami logicznymi.

Świetne kino rozrywkowe, jednak nie ucieka od przechodzenia w trochę poważniejszy ton. Bardzo dobrze zarysowane postacie w połączeniu z wieloma widowiskowymi scenami tworzą doskonały filmowy miks.

Jest bardzo dobrą komedią, która w oryginalny sposób wykorzystuje bardzo popularny obecnie temat, którym zajmują się media i władze na całym świecie. Reżyser stworzył tutaj naprawdę ciekawy film, który sprawi, że wyjdziecie uśmiechnięci z seansu.

Szarga mocno emocjami widza, ze świetnymi kreacjami aktorskimi. Według mnie spełnia prawie wszystkie warunki, które powinno spełniać zaangażowane społecznie kino.

Interesująca i wciągająca opowieść o mroku, który przyciąga, jednak nie chce zostawić nas w spokoju. Antonio Morabito wykreował bardzo przyziemną, uniwersalną historię, z którą każdy z nas może się utożsamić.

Bardzo przyjemna, lekka, pełna niewymuszonego humoru komedia, która jest idealnym wyborem na popołudniowy seans z przyjaciółmi.