Oni

Altruista. Egoista. Hedonista. Bóg. A nasza Kasia jako Kira lśni przy nim pełnym blaskiem. Ktoś może widział pełną wersję?

Najlepiej sprawdza się w momentach pulsującego teledysku, ale też przy dogłębnej i w punkt analizie fenomenu Berlusconiego. -1 za mielizny pod koniec.

Silvio wspaniały, ale gdzieś to wszystko ucieka między palcami

Zatracenie się w blichtrze władzy – spleśniałe marzenia, z których rodzi się nienasycony egoizm. Obraz pustki, nawet gdy intuicja sugeruje coś przeciwnego.

(NH'19) Niby wszystko tu było: blichtr, bogactwo, Berlusconi ale "wszystko nie wystarcza" (oko na czym jest zawiesić ale niewiele ponad to). (wersja reżyserska)

Stworzenie z Berlusconiego jego alternatywnej wersji jego osoby, to najlepsze co mógł zrobić Sorrentino tworząc złożony portret psychologiczny "nowej" postaci

Nie jest to ani usilnie stworzony amerykański projekt, ani "Boska" biografia. Zdecydowanie jest to artystyczna wizja, narcystycznej władzy najbardziej wpływowego człowieka w Italii. Niestety ciężko się patrzy, jak reżyser pokroju Sorrentino, nazywany współczesnym Fellinim zagubił się twórczo we własnej wizji dekadentyzmu. Zabrakło również metafor i świetnego sarkastycznego scenariusza, z których reżyser słynie. Wady wynagradza Toni Servillo, wraz z fantastycznymi zdjęciami.

portret jednego z najciekawszych polityków świata, Servillo cudowny, Ricci doskonała, od kolorowego świata po ponurą rzeczywistość

Berlusconi jako alegoria polityczno-społecznej mentalności Włochów. Nic z tego filmu więcej nie wynika. Nawet imprezy są bez ikry. Servillo spisał się na medal.

NH'19. (dwuczęściowa wersja reżyserska) pierwszy raz efekciarstwo Sorrentino mnie irytowało; dużo dobra, choć całość chaotyczna i męcząca.

Może i lepiej, że u nas była wersja skrócona

Ach ten Silvio. Ich świat, jego świta, włoska polityka, seks i kobiety. Film sporo traci na skróceniu z dwóch części do jednego filmu. Seksowna polska Kasia.

Ocenka wersji reżyserskiej