Schematy schematami, ale jest to tak ciepły film o odnajdywaniu siebie, że nie mam jak się na niego złościć.
Całkiem ładne wizualia świata przedstawionego, fenomenalny soundtrack i ważne morały, a sam wątek romantyczny niezwykle mnie urzekł.

Jak zwykle mądra historia, ale tym razem ani wizualnie, ani też narracyjnie nie powala. Ma bardzo dziwne rwane tempo, a pretekst zagrożenia dla miasta, o ile metaforycznie zrozumiały, to dramaturgicznie leży. Całość jakoś ani nie płynie jak należy, ani tez nie rozpaliła mojego serca.

Między nami żywiołami to dobre odbicie się po zeszłorocznych zawirowaniach marketingowych i wydawniczych.Jeśli chodzi o historię to umówmy się jest tu parę zapożyczonych rzeczy z poprzednich animacji, ale podane w dobry sposób.Tam gdzie ma wzbudzać emocje, wzbudza.Tam gdzie ma wzruszać, wzrusza.Przesłanie co do kulturowości,rasowości bardzo na czasie i całościowa pointa jest idealnie w punkt.Do animacji nie mogę się przyczepić-klasa sama w sobie.Dobra pozycja,chociaż są lepsze animacje.

Nie dorasta do pięt portalowi kulturalnemu wodaiogien.com

Chociaż jest to ckliwe i prościutkie w zakresie historii, to w odpowiednich momentach działa na emocje. Jednak najlepszym elementem jest kreatywnie zaprezentowany i ładnie zanimowany świat.

Efekt wpisania w Chat GPT: ,,film Pixara w konwencji Inside Out o żywiołach z ważnymi społecznie tematami". Nie zadziałał również zbyt pospieszny romans.

Mnie ta bajka oczarowała, a świat i kolory momentami zapierają dech. Może jeszcze daleko do "Coco", ale to jeden z piękniejszych filmów od Pixara. Fabuła nie jest skomplikowana, ale to animacja i film familijny. Połączenie różnych cech poszczególnych żywiołów wyszło ciekawie i wcale nie odbieram "Elemental" jako feministycznego manifestu, a Wodka (bohatera) jako mazgaja i fajtłapę. Dzięki konkretnym cechom film w sposób humorystyczny podkreśla różnice i charakter postaci oraz samych żywiołów.

Tu i ówdzie nie domaga fabularnie, ale pomysłowość i wrażliwość Pixara nadal dowożą.
A, no i oczywiście za mało Grudy. ;-)