Olgierd Rudak

Na pewno nie ma w tym wielkiego aktorstwa, porywającej opowieści lub wzruszeń czy innych emocji, ale jest naprawdę świetna zabawa podana w atrakcyjny wizualnie sposób, a wszystko to w ostrym tempie.

Słowem: lubicie w kinie poważne tematy, ale nie lubicie się nudzić lub zadręczać? Nie będę kłamać: film "Kłamstewko" powinien przypaść Wam do gustu.

Niestety, niezgorszy pomysł został przełożony na ciężkostrawną formę: w filmie panuje chaos, ludzie momentami się przekrzykują jeden przez drugiego, część scen wygląda jakby była opracowana dosłownie na kolanie - na to wszystko nałożona jest muzyczka jak z jakiejś gierki komputerowej sprzed 35 lat - a to wszystko trwa zdecydowanie za długo, bo przeszło 2 godziny.

Nie jest filmem sensacyjnym, nikt do nikogo nie strzela i nikt nikogo nie ściga, nie ma także nieoczekiwanych zwrotów akcji, niesamowitego napięcia, ról też nie nazwałbym wybitnymi. Jednak rzecz ogląda się naprawdę bardzo dobrze, i to raczej nie dlatego, że przed pójściem do kina jeszcze raz sprawdziłem jak rzeczy się miały i okończyły.

Świetny, naprawdę świetny film, nie tylko dla miłośników gór i górskiej aktywności wszelkiej maści - wszakże Honnold mógłby równie dobrze być szefem korporacji realizującym się wyłącznie w zdobywaniu kolejnych szczytów wykresów - który naprawdę warto zobaczyć.

Wszystko jak za dawnych dobrych lat - całkiem zabawne, że taką formę i treść zagwarantował nam... Netflix, któremu zawdzięczamy ten wspaniały film.

Chcecie obejrzeć cholernie dobre, mocne, trzymające w napięciu kino? O dwóch takich, co musieli przedrzeć się przez linie wroga, żeby ocalić 1600 ludzi? Idźcie na film "1917", a nie pożałujecie.

Duży plus za realizm, za świetną rolę główną, za rewelacyjne powiązanie wątków, genialną muzykę... Nie śmiejcie się, idźcie do kina, zobaczycie sami.

Okradł mnie z czasu i pieniędzy.

Jest po prostu okrutnie nudny: zbyt wydumany, przebajerzony, rozwlekły i za długi - a w dodatku tam, gdzie scenarzyście skończyły się pomysły, w ręce najwyraźniej wpadł egzemplarz "Boskiej komedii" Dantego.

Nudny do bólu kości, chociaż bardzo dynamiczny, bajecznie przewidywalny i schematyczny, chociaż informacja, że wszyscy bohaterowie to wielka rodzina może zaskakiwać, nadużywający ogranych motywów.

Za największą bolączkę "Pitbulla" uważam właśnie jego sieriozność.

Jest po prostu okrutnie nudny: zbyt wydumany, przebajerzony, rozwlekły i za długi - a w dodatku tam, gdzie scenarzyście skończyły się pomysły, w ręce najwyraźniej wpadł egzemplarz "Boskiej komedii" Dantego.

Niestety, niezgorszy pomysł został przełożony na ciężkostrawną formę: w filmie panuje chaos, ludzie momentami się przekrzykują jeden przez drugiego, część scen wygląda jakby była opracowana dosłownie na kolanie - na to wszystko nałożona jest muzyczka jak z jakiejś gierki komputerowej sprzed 35 lat - a to wszystko trwa zdecydowanie za długo, bo przeszło 2 godziny.

Wszystko jak za dawnych dobrych lat - całkiem zabawne, że taką formę i treść zagwarantował nam... Netflix, któremu zawdzięczamy ten wspaniały film.

Plus za wzięcie się za fascynujący temat, minus za zgubienie tematu i nieprzekonujące aktorstwo.