Zaułek koszmarów

Stylistycznie to podróż niezwykła-Twórca czerpie z kina noir ale również bierze coś z klasyki literatury,horrorów czy malarstwa.Ale umówmy się to jego znak rozpoznawczy i pod tym kątem spisuje się wyśmienicie bo wizualnie "Zaułek" to uczta dla oczu.Mam ogromny problem z narracją tego filmu oraz scenariuszem.To niezwykle rozwleczony film,momentami dłużący się,brakowało tu napięcia,pewnego rodzaju tajemnicy poznawczej.Aktorsko Cooper,Collette,Strathairn oferują dużo dobrego, reszta to miałki sort.

cyrk nie był kiedyś tak kolorowy i wesoły jak dzisiaj, film zachwyca charakteryzacją, kostiumami, scenografią, a tym samym klimatem, narracyjnie ma gorsze momenty, ale końcówka wynagradza, lekkawo za długie

Mimo że tekst źródłowy jest właściwie skrojony pod del Toro, tym razem Guillermo niestety nie dowiózł. Film snuje się przez 2,5 godziny, nie oferując ani dobrego scenariusza, ani emocjonalnego zaangażowania. A motyw cyrku został już przez kino tak przeorany, że w Zaułku koszmarów nawet nie ma co zbierać.

Guillermo del Toro jak zwykle nie zawodzi. Nie jest to może jakoś specjalnie świetnie napisane, ale wciąga pomimo długiego metrażu i wygląda pięknie.

Ostatnia scena tak kopie tyłek, że aż szkoda, że nie dostała lepszego filmu (za dużo "że"). Tak zmarnować Toni Colette.... 6,5/10

Mimo długiego metrażu, wzbudza zainteresowanie u widza, a do tego zachwyca klimatem lat 40-tych, grą aktorską i stroną wizualną.

2,5 godziny ze scenariuszem, który wymyka się filmowym tropom i przyzwyczajeniom, to wyzwanie. 2,5 godziny z tym obrazem świateł i cieni, to ekscytująca przygoda.

Miewa problemy z toporną narracją, szczególnie w pierwszym akcie, ale całościowo to dość intrygująca opowieść o przewrotności ludzkiego losu, gdzie pycha kroczy przed upadkiem, a największymi potworami są ludzie.

Oryginał lepszy. Nie warto psuć sobie seansu tym filmem.

Cóż za niesamowity film,scenografia i zdjęcia to majstersztyk,aktorstwo różne,Bradley mi tu nie pasował,reszta bardzo ,Blanchett w roli fame fatale gemialna.Film ma cudny klimat i dobry scenariusz.

(6.6) Reżyser i plakat odstrasza. Retro-noir bez krwi i kości? Niekoniecznie, nie jest źle. Szkoda, że Molly nam znika, nie ma tu właściwie z kim sympatyzować.

Ładny w obrazku, ale trochę nie ma sensu odnawianie takich filmów. Nie ten klimat, nie to aktorstwo, historia idealna do filmów noir lat 40 w czerni i bieli.