(Nie)znajomi

"Mam 40 lat. Jestem przeźroczysta." Bez znajomości oryginału stwierdzam, że to kapitalny komediodramat, który i rozśmieszy do łez, i trzepnie jak trzeba.

Lepszy niż oryginał. Badum tsss.

Kiepska nudna komedia najprostszych uwag, bluzgów i jarania, ale potem wchodzi mięsisty dramat i kolejny dowód, że Polacy potrafią tylko to drugie.

Co z tego, że jest adaptacją włoskiego filmu? Ważne jest to, że produkcja sama w sobie stoi na dobrym poziomie. Porządnie napisany scenariusz, świetni aktorzy, którzy mają, co ważną, chemię między sobą oraz niezła realizacja. Film jest nieraz zabawny, ale też potrafi solidnie dostarczyć sporą ilością dramatu. Mimo paru wad, naprawdę warto sprawdzić tą pozycję w kinie.

Dopracowane aktorsko i dialogowo. Ale nie wolne od błędów pierwowzoru, a nawet je pogłębiające.

44 Festiwal Polskich Filmów Fabularnych.Zapewne każdy z Nas ma w sobie tę wątpliwość.Robienie własnej wersji filmu,który w kręgach filmoznawczych stał się już wręcz kultowy.Znając polskie realia-to mogło się nie udać.Ale...jest miłe zaskoczenie.Owszem większość historii to 1:1 włoskiego oryginału,ale twórcy idą o krok dalej i dodają coś fajnego od siebie.Realizacyjnie świetnie zrobiony,aktorsko każdy robi to co musi i wychodzi z tego obronną ręką.Dawno nie było w Polsce tak dobrej komediodramatu

Lepszy niż oryginał. Badum tsss.

Zamiast na przesadny dramat i demonizowanie bohaterów, stawia na refleksje orax zwiększa nacisk na poruszanie obecnych problemów społecznych, przemycając szczyptę optymizmu. Znakomite aktorstwo.

Pomijając fakt, że obsada jest genialna (ale to chyba wszyscy wiedzieli), ta produkcja wciąż ma bardzo wiele do zaoferowania. Pokazuje ludzi, którzy jak każdy mają swoje sekrety, których nie chcą (choć czasem woleliby) nikomu zdradzać. Opowiada o ważnych tematach w bardzo lekki sposób. Dialogi momentami w punkt, i rzeczywiście ma na siebie pomysł, co czyni go oryginalnym filmem, nawet jak na remake.

W polskiej wersji jest kilka scen, po których niełatwo się pozbierać. Wyszło świeżo i też zabawnie, chociaż monolog Ostaszewskiej drapie w gardło.

Przykład jak zrobić dobry film w jednym pomieszczeniu, nie zatracając przy tym naturalności, dobrego smaku, humoru, dramatu i "włoskiego" temperamentu. Chociaż oryginalnej wersji nigdy nie miałem okazji zobaczyć, nie jestem w stanie stwierdzić w jakim stopniu jest to wizja reżysera Tadeusza Śliwa, a w jakim odgrzewany włoski kotlet. Na koniec seansu, to i tak bez znaczenia. To po prostu udane kino i jeszcze bardziej udany casting.

Bardzo dobry film, dużo się dzieje, jest moc, energia, jest z czego się śmiać, jest i dramat, myślałem, że w tym filmie będzie można dużo się pośmiać.

(5.6) Takich znajomych wyrzucam po tygodniu z facebooka. Każdy bohater ma swoją rolę do zagrania i to jest najgorsze. Przerysowane, mam ich gdzieś.

Polską wersję włoskiego hitu ogląda się bardzo dobrze. Film jest przemyślany, zabawny i dramatyczny na przemian oraz prosty w formie. Dobra atmosfera kryje wiele uprzedzeń, a to może pozostawiać po sobie refleksję. Mocne tak.

Może i trochę zbyt dosłownie cytuje oryginał, ale nie ukrywam, że polska wersja wciągnęła mnie bardziej.