Top Gun: Maverick

Jest praktycznie tak absorbujący jak pierwszy Top Gun, a jest to fakt godny uwzględnienia. Od lat nie otrzymaliśmy tak udanego i inteligentnie skonstruowanego blockbustera.

Bezapelacyjnie "Top Gun: Maverick" można wpisać na krótką listę znakomitych kontynuacji, które swoim poziomem wcale nie ustępują pierwowzorom. Czy może być lepsza rekomendacja? Jeśli to Wam nie wystarcza, to idźcie do kina, by zobaczyć, jak Tom Cruise przekracza kolejną granicę.

Świetny film, wspaniały powrót, kolejny zastrzyk nostalgii, której przecież potrzebujemy dzisiaj jak tlenu.

Choć jest parę drobnych niedociągnięć, to nie spodziewałem się tak silnego ładunku emocjonalnego. To jest przykład świetnego sequela, zrobionego z pasji, zaangażowania, a nie chłodnej kalkulacji i bezmyślnego powtarzania się.

Beztroska dawka czystej filmowej rozrywki doprawiona dawką nostalgii czyni z "Top Gun: Maverick" film, do którego chce się wrócić już na chwilę po pojawieniu się końcowych napisów.

Autentycznie zachwyca, nie jest to tylko odcinanie kuponów od dawnego przeboju, ale pełnoprawne dzieło, które również stanie się klasykiem.

"Czas jest naszym wrogiem" - brzmią złowrogo słowa wypowiadane w tym filmie. Lecz nie dla Toma Cruisa, który nie dość, że sam pilotuje samolot i mknie na Kawasaki, to jeszcze stara się błyszczeć aktorsko, szczególnie, gdy mierzy się z lękami przeszłości. Testuje maszyny i wrażliwo-sentymentalną duszę widzów. Sprawnie żongluje schematami i operuje kliszami.

Pod względem czystej kinowej satysfakcji, to dla mnie jeden z najlepszych seansów w tym roku, chociaż w stosunku do pierwszej części nie odczuwam żadnych sentymentów. Mam za to dużo ciepłych uczuć dla kinowych lat 80-tych, które tu zostawiły swój ślad. Sposób opowiadania historii zaczerpnięto z tamtej dekady, za to aspekty techniczne są wyraźnie z tego wieku. Efekt jest niesamowity

To produkcja zrealizowana z pasją i miłością do oryginału, ale śmiało wprowadzająca nowe pomysły fabularne i rozwiązania realizacyjne. Film jest zrobiony brawurowo, odważnie i powinni go zobaczyć nie tylko fani pierwszej odsłony, ale też wszyscy zainteresowani tym, jak teraz kręci się dobre kino akcji, skupione na pilotach w nowoczesnych samolotach myśliwskich.

"Top Gun" zawsze było mi obojętne, ale jego kontynuacja stała się jednym z moich najbardziej ulubionych współczesnych blockbusterów. To znacznie lepiej napisana historia, która dostarczyła mi masy emocji. Zaś wizualnie to jedno z moich lepszych doświadczeń w kinie w ostatnich latach.

Okazuje się jednym z niewielu sequeli, które potrafią zmierzyć się z legendą pierwowzoru i nawet jeśli niekoniecznie z nią wygrać, to stoczyć godną walkę. Kinowa wizyta to w tym przypadku obowiązek - i nie tylko dla tych, którzy z rozrzewnieniem wzdychają w stronę minionych dekad.

U mnie mocne 7,5/10 - pół punktu za ekszyn, pół za scenariusz bez przestojów, chociaż jakby czegoś mi brakowało - ale do kina na pewno warto się przejść.

Mimo wad Top Gun: Maverick świetnie się ogląda, a dwie godziny mijają jak z bicza strzelił. Czego więcej oczekiwać od komercyjnego blockbustera?

W erze fotorealistycznych efektów specjalnych "Filmy z Tomem Cruisem" są wyjątkowymi momentami w kalendarzu premier. Gigantyczne produkcje, bazujące na niezwykle skomplikowanych sekwencjach kaskaderskich, często z udziałem łodzi, samolotów i pociągów.

Jeśli każdy z sequeli i powrotów po latach utrzymałby tak wysoki poziom jak "Top Gun: Meverick", to nie mielibyśmy nic przeciwko, by wszystkie najważniejsze filmy lat 80. czy 90. wróciły dziś na ekrany z nowymi odsłonami. Jest to bowiem cholernie trudna sztuka i Tom Cruise oraz reżyser Joseph Kosinski zdołali wyjść z tego zadania obronną ręką.