Nieoszlifowane diamenty

Sorki, nie będzie komentarza, nie mogę oddychać - niech przemówi za mnie "L'amour Toujours (Small Mix)" i moja dziewiątka. GodDAMN, co za FILM.

To świetna historia o kombinującym cwaniaczku próbującym znaleźć wszelkie sposoby na wydostanie się ze swoich tarapatów z naprawdę dobrym Adamem Sandlerem w roli głównej. Aż szkoda, że ten film został kompletnie pominięty na Oscarach.

Chyba najlepszy film o hazardzie jaki powstał. Czułem że razem z Howardem postawiłem ten zakład.

Równie świetny co Good Time. Umiejętnie pokazuje balansowanie głównego bohatera na krawędzi życia i śmierci oraz to jak musi kombinować, żeby przeżyć w tym świecie. Natomiast Adam Sandler po raz kolejny dostarczył bardzo dobrą rolę dramatyczną.

Dynamika, tempo, szaleństwo i fabuła balansująca między dramatem, gangsterką, a czymś metafizycznym. Wybuchowa mieszanka, która nie zawsze działa jak powinna, czasami męczy na tyle, że trochę obojętny byłem wobec rozwoju fabuły. Ale zakończenie faktycznie wbija w fotel, no i tym bardziej - Adam Sandler - takiego powrotu się chyba nikt nie spodziewał.

Wariacki, nieokiełznany film ukazujący egoistycznego hazardzistę, który pędzi w przepaść własnych pragnień i porażek. Studium upadku człowieka konsumpcjonisty, momentami kino niemal gangsterskie i jedna z najbardziej emocjonujących scen sportowych, jakie widziałem! Sandler na medal (może raczej opal), doskonała muzyka i przebodźcowanie wartką akcją, wulgarnymi dialogami, ciągłym krzykiem jest tu terapią szokową i oryginalną kinową propozycją.

Jego największa siła tkwi w chaosie przytłaczającym widza równie mocno, co bohatera. Estetyczny odjazd wraz z Sandlerem wznoszącym się na wyżyny swoich możliwości. Ogromne napięcie.

Nieziemsko intensywny, gdzie napięcie torpeduje widza od pierwszych chwil i nie opuszcza do ostatanich sekund. Potężna dawka adrenaliny. Sandler królem chaosu. Esencja kina jako doświadczenia wizualnego. Treść i forma podkręcone na najwyższy poziom. Całość nie daje wytchnienia.

Barthesowski ekran filmowy jako moneta błyszczących drgań odnajduje swoje doskonałe odwzorowanie w pewnym kamieniu szlachetnym oraz dziurze po kuli.

Intensywna rzecz. Sandler jest szalony i szkoda, że bardziej go nie doceniono za tę rolę.

Magnetyczny występ Sandlera, którego bohater jest irytujący i odpychający na pierwszy rzut oka. Aktor nadaje jednak postaci pewnej niebanalnej głębi, dzięki której z zainteresowaniem śledzimy jego autodestrukcyjne poczynania i jesteśmy mu nawet w stanie kibicować, co sprawia, że trochę lepiej emocjonalnie rozumiemy zatracenie w nałogu ciągłego życia na podwyższonych obrotach i uzależnienia od adrenaliny czy nawet samego hazardu. Doskonały pacing filmu i suspens nadają idealny rytm opowieści.

atmosfera gęstniała z kolejnym przekleństwem, Adam Sandler wyrobił rolę życia, chaos ostatnich scen to majstersztyk niczym w Climaxie + przepiękny soundtrack

Nie rozumiem tego filmu, ponieważ, początek filmu ma jakąś dziwną muzykę, ludzie się przekrzykują, tego nie da się oglądać.

Netflix. Bracia Safdie po raz kolejny pokazują, że potrafią panować nad chaosem. Sandler wyszedł ze swojej strefy komfortu i na dobre mu to wyszło.

Bracia Safdie do seansu dorzucili pakiet złożony z: palpitacji, płytkiego oddechu, mikrozawałów i wiercenia się w fotelu. Dołączam do zachwytów nad Sandlerem, jest fenomenalny.

Potrzeba ekstremalnych wrażeń? Brak instynktu samozachowawczego? Nieumiejętność przewidywania konsekwencji? Trzeba wiedzieć kiedy zastopować Antypatyczna postać

"Chodzi o to żeby inni się zamknęli" Intensywny lecz męczący i to do tego stopnia że oglądany na raty. Sandler dobry (ale bez przesady), jego bohater irytujący.

Widowisko jedyne w swoim rodzaju. Adam Sandler pokazuje, że wciąż jest czegoś warty, a ja zakochałem się w końcówce tego filmu.

Naprawdę dość sprawnie zrealizowany film, z Adamem Sandlerem w roli głównej. Historia gościa, który musi kombinować, aby wyjść z długów i bycia nękanym przez wierzycieli. Fabuła jest dość banalna, ale myślę, że klimat oraz aktorstwo w głównej mierze utrzymują ten film. Polecam seans. Łukasz "Ketsevil" Karpiński

Już dawno nie przeżyłem czegoś takiego oglądając film. Pochłania, intryguje, fascynuje i absorbuje zmysły, jeszcze długo po seansie. Recenzja: tiny.cc/3iofjz

Gatunek: "Dramat, Komedia, Kryminał" - to już źle wróży. W sumie gdyby losowo wygenerować 3 gatunki dla tego obrazu to też nie byłoby w tym wielkiej pomyłki. Z resztą ciężko to stwierdzić oglądając film w którym główny bohater cały czas krzyczy w takt głośnej muzyki. Irytujący. Dla osób, którym dokucza brak bólu głowy.

nie wiem kurde no strasznie to bylo nudne i męczące jak dla mnie;/ no ale zakończenie wspaniałe

odbiłem się od kilku szyb kuloodpornych. nierównego tempa, zbyt oczywistego morału, monotonii. finał doskonały, a soundtrack, tak dobry, że przyćmił sam film

Intensywna rzecz. Sandler jest szalony i szkoda, że bardziej go nie doceniono za tę rolę.

Rozgałęziające się drzewko ryzyk. A jak to z ryzykiem, może niezbyt mądre, ale napędza życie i kumuluje emocje.

Ale grube kino. Zostałem przygnieciony tym ciężkim klimatem. 2 godziny i 15 minut ciągłego zdezorientowania i kręcenia się w głowie. Zajebisty.

Życie to ciągłe, nerwowe balansowanie między sukcesem a klęską, strachem a spokojem, chciwością a bezpieczeństwem, żądzą a powinnością, głupotą a geniuszem.

Początek mnie znudził, ale potem dobrze się rozkręca. Adam Sandler gra świetnie i sprawia, że zacząłem się stresować bardziej niż on w filmie

Adam Sandler pokazał się faktycznie z nowej, świetnej strony. Sam film jednak był dla mnie troszkę ciężki do przebrnięcia. Doceniam, ale nie podzielam zachwytów.

Hałaśliwy w formie. Irytujący bohater. Sandler jak Pacino? Bez jaj. Ale gra ok i fajnie zobaczyć, że potrafi nie tylko w komedii. Mocny finał i typowy morał.

Film, do którego trzeba się przygotować. Gęsty, głośny, duszny, klaustrofobiczny. Daje poczucie dyskomfortu. Ale w zamian nie pozwala o sobie szybko zapomnieć. Genialnie nakręcony, zmontowany, udźwiękowiony. Świetni naturszczycy, doskonali aktorzy. No i rola życia Adama Sandlera !!!

Jest tu kilka problemów; czasem nie wszystkie elementy do siebie pasują, bo niektóre wydarzenia są zszywane dość grubymi nićmi. A główny bohater na tyle posklejany z różnych elementów, że czasami ma się wrażenie, że to tylko iluzja. Na tym jednak w dużej mierze polega urok filmu, to uporządkowany w sposobie opowiedzenia, dramaturgicznie dociśnięty w podłogę, awanturniczy i nerwowy show. Spektrum emocji na odpowiednim poziomie, a główny wątek wciągający. Nadal nie wiem, który film braci lepszy.

Ten film to nie tylko życiówka Sandlera ale i świetna drugoplanowa rola Kevina Garnett'a(Na parkiecie oczywiście pierwszoplanowa). Coś rewelacyjnego.

Całkowity chaos, ale chaos ładny i zaplanowany, a przez to dobry (jak Frusciante na przykład)

Film jest bardzo dobry, ale nie dla wszystkich. Nie lubisz "przekrzyczanych" scen? Chcesz się odstresować na filmie? W takim przypadku omijaj szerokim łukiem. Z drugiej strony jeżeli fascynuje Cię dobre aktorstwo i przemyślany scenariusz to jest to film dla Ciebie.

Miałem dość po godzinie, a w tej wulgarnej pogoni za kasą trzeba wysiedzieć niestety dłużej. Jak kogoś złapie ten męczący szum to zazdroszczę.

Gdzie teraz wszyscy krytycy Pana aktora Sandlera Adama? Cholera, nie spodziewałem się, że to będzie aż tak dobre! Zawsze szacunek za Gigi w soundtracku.