Nieoszlifowane diamenty

Sorki, nie będzie komentarza, nie mogę oddychać - niech przemówi za mnie "L'amour Toujours (Small Mix)" i moja dziewiątka. GodDAMN, co za FILM.

Miałem dość po godzinie, a w tej wulgarnej pogoni za kasą trzeba wysiedzieć niestety dłużej. Jak kogoś złapie ten męczący szum to zazdroszczę.

To świetna historia o kombinującym cwaniaczku próbującym znaleźć wszelkie sposoby na wydostanie się ze swoich tarapatów z naprawdę dobrym Adamem Sandlerem w roli głównej. Aż szkoda, że ten film został kompletnie pominięty na Oscarach.

Równie świetny co Good Time. Umiejętnie pokazuje balansowanie głównego bohatera na krawędzi życia i śmierci oraz to jak musi kombinować, żeby przeżyć w tym świecie. Natomiast Adam Sandler po raz kolejny dostarczył bardzo dobrą rolę dramatyczną.

Jest tu kilka problemów; czasem nie wszystkie elementy do siebie pasują, bo niektóre wydarzenia są zszywane dość grubymi nićmi. A główny bohater na tyle posklejany z różnych elementów, że czasami ma się wrażenie, że to tylko iluzja. Na tym jednak w dużej mierze polega urok filmu, to uporządkowany w sposobie opowiedzenia, dramaturgicznie dociśnięty w podłogę, awanturniczy i nerwowy show. Spektrum emocji na odpowiednim poziomie, a główny wątek wciągający. Nadal nie wiem, który film braci lepszy.

Najlepsza rola Adama Sandlera w jego karierze

Sorki, nie będzie komentarza, nie mogę oddychać - niech przemówi za mnie "L'amour Toujours (Small Mix)" i moja dziewiątka. GodDAMN, co za FILM.

To świetna historia o kombinującym cwaniaczku próbującym znaleźć wszelkie sposoby na wydostanie się ze swoich tarapatów z naprawdę dobrym Adamem Sandlerem w roli głównej. Aż szkoda, że ten film został kompletnie pominięty na Oscarach.

Chyba najlepszy film o hazardzie jaki powstał. Czułem że razem z Howardem postawiłem ten zakład.

Równie świetny co Good Time. Umiejętnie pokazuje balansowanie głównego bohatera na krawędzi życia i śmierci oraz to jak musi kombinować, żeby przeżyć w tym świecie. Natomiast Adam Sandler po raz kolejny dostarczył bardzo dobrą rolę dramatyczną.

Rollercoaster, z którego nie chciałbym nigdy wysiadać! Tempo, tempo i jeszcze raz tempo.

No

Adam Sandler pokazał się faktycznie z nowej, świetnej strony. Sam film jednak był dla mnie troszkę ciężki do przebrnięcia. Doceniam, ale nie podzielam zachwytów.

Jest tu kilka problemów; czasem nie wszystkie elementy do siebie pasują, bo niektóre wydarzenia są zszywane dość grubymi nićmi. A główny bohater na tyle posklejany z różnych elementów, że czasami ma się wrażenie, że to tylko iluzja. Na tym jednak w dużej mierze polega urok filmu, to uporządkowany w sposobie opowiedzenia, dramaturgicznie dociśnięty w podłogę, awanturniczy i nerwowy show. Spektrum emocji na odpowiednim poziomie, a główny wątek wciągający. Nadal nie wiem, który film braci lepszy.

Nie rozumiem tego filmu, ponieważ, początek filmu ma jakąś dziwną muzykę, ludzie się przekrzykują, tego nie da się oglądać.