10 American Film Festival.Powrót do korzeni kina gangsterskiego-wychodzi to rewelacyjnie.Film nie tylko jest ukłonem do kultowych dzieł,ale również wprowadza do gatunku świeżość.Scenariusz to mistrzostwo,narracyjnie rewelacja,montażowo świetny-przewrotki!-wszystko tu działa.I trzej gangsterzy kina wracają w wielkim stylu.Pacino,De Niro i Pesci grają najlepsze role od lat.Jedyne do czego się można przyczepić,odmładzanie-momentami wygląda jak wyjęte z gry.Tak czy siak chylę czoła Panie Scorsese.

Wielcy są w tym roku niezwykle sentymentalni. Tarantino i Almodovar stworzyli jednak w mojej opinii coś bardziej angażującego. "Irlandczyk" to piękny pomnik złożony zarówno kinu gangsterskiemu, jak i wspaniałym aktorom z nim powiązanym. Seans dla wytrwałych, fanów gatunku, których przeciągła ekspozycja usadowi w mafijnym okresie intryg. Film niby bez wyraźnej skazy, filozoficznie doprawiony, ale do kolejnej dawki Bufalino jakoś się nie gotuję. Może gdy będę wybierał swoją trumnę. Jest jak jest.

Moim głównym problemem nie jest metraż, którego się obawiałem, a bardzo długa aklimatyzacja. Ciężko wejść w seans, jednak kiedy po trzech godzinach następuje koniec, odnosi się wrażenie, jakby czegoś brakowało. Scorsese stworzył kino złożone z wielu elementów, nieustannie przeplatając przeszłość z przyszłością, nie tracąc przy tym rytmu i dynamiki filmu. Miło również zobaczyć starą gwardię ale serce kradnie mi Joe Pesci.

To co miało być największym plusem okazało się największym minusem - obsada. Z jednej strony bardzo pasuje do koncepcji przemijania, z drugiej ciężko się patrzy na zmęczonych już aktorów a w szczególności na odmłodzonego De Niro (scena pod sklepem). Człapałem się przez większość seansu i dopiero zaczął mnie interesować w momencie zmiany narracji. Wydaje mi się, że lepszym pomysłem byłoby ucięcie środkowej części filmu i skupienie się na pełniejszym ukazaniu konfrontacji z tym co nieuniknione.

Jest... w porządku. Nie wiem, ja jakoś się nie odnalazłem w tym wszystkim. Wszystko jest na miejscu, ale najwyraźniej nie jest to dla mnie.

Panie Scorsese, jakby film był o jakąś godzinkę krótszy nic by się nie stało! Ależ to była wielka podróż. Gangsterska epopeja na najwyższym poziomie. Doczekaliśmy się spotkania tej słynnej trójcy pod dowództwem króla gatunku. Aktorski popis, w którym najbardziej urzekł mnie szarżujący Pacino, ciekawa i spokojniejsza niż w Goodfellas rola Pesciego oraz prowadzący historię DeNiro, który walnął chyba najlepszy występ od kilku lat. Wciągnąłem się, dostałem to czego chciałem i dziękuje Martin.

Wielkie kino, przez wielkie "W". Ekipa Scorsese żegna się nie tylko ze sobą, ale z kinematografią, taką, jaką znają. Stara gwardia odchodzi w najlepszym stylu z możliwych.

Mieliśmy już kino o bogach mafii, teledyskowych historiach i ulicznych porachunkach. Tym razem Martin serwuje nam coś świeżego w tym temacie: historie prostego człowieka z zasadami i robi to fenomenalnie. Złożoność świata, postaci, kontekst historyczny to sprawia, że jest to jeden z najlepiej napisanych filmów gangsterskich

Co tu dużo pisać, Scorsese nakręcił znakomite kino gangsterskie, film, który jako kolejny dołączy do swoich wielkich poprzedników i zostanie zapamiętany w historii kina. Stara gwardia Hollywood pod dowództwem mistrza to najlepszy od lat prezent dla każdego prawdziwego fana kina-kończy się pewna era i takich filmów prawdopodobnie już nie będzie.....

Nie powiem, można było trochę poobcinać. Nie ma jednak wątpliwości, to stary dobry gangsterski Scorsese. Oczywiście dopasowany do czasów, w których żyjemy. Najbardziej nostalgiczny i skupiony na dialogach i monologach. Tego chyba jednak wymagał ten film. Nie mógł być odtwórczy i nie był. W prawdopodobnie najlepszy możliwy sposób wieńczy filmografię wybitnego reżysera, wspaniałych aktorów (KAŻDY tutaj to potwierdza - w szczególności Pacino) i całego gatunku.

Fantastyczne kino w którym chłopcy z ferajny przestali być uroczymi draniami, a stali się bezbronni wobec upływającego czasu, który na końcu pozostawia tylko pustkę. Całość bardzo spokojna, wyciszona i na swój sposób przejmująca. Panowie grają fantastycznie, szczególnie genialny jest Pesci. Realizacja na wysokim poziomie a CGI, które może nie zachwyca to jednak zbyt mocno nie przeszkadza. Po "Chłopcach" i "Kasynie" Martin domyka nieoficjalną trylogię i stawia gatunkowi kropkę.

No, jakby mnie dziadek kocem opatulił i opowiadał historię z dawnych czasów. Niespieszne, powolne. Niby gangsterka, a wypiłoby się przy tym kakałko.

Dobre kino gatunkowe,fajne zdjęcia,trochę za długi ,efekty spoko ale na nominacje nie zasługują,największy plus to duet aktorski :De Niro,Pacino i Pesci,dla mnie wygrywa Pacino

Niby wszystko wykonane z precyzją szwajcarskiego zegarka (no oprócz CGI niewykorzystującego należycie swojego potencjału), a Scorsese nie stracił talentu do opowiadania epickich historii, to jakoś cały czas byłem gdzieś obok tego filmu, przez co pewne wątki rozmywały mi się podczas oglądania. Al Pacino najlepszy, Pesci z wyjątkowo wyciszoną rolą, a De Niro niestety już wyraźnie zmęczony.

To jedna z najbardziej poruszających ról De Niro. Ostatnie pół godziny głęboko porusza w sposób, który przeraża. Udany film Scorsese, lecz nie najlepszy.

Historia opowiedziana ciekawie, choć ze smutkiem trzeba przyznać, że dobra passa aktorów - przynajmniej w tym gatunku - zdążyła minąć. Film był za długi. Zdjęcia i kolorystyka dobra, dynamika dość nierówna.

Moim głównym problemem nie jest metraż, którego się obawiałem, a bardzo długa aklimatyzacja. Ciężko wejść w seans, jednak kiedy po trzech godzinach następuje koniec, odnosi się wrażenie, jakby czegoś brakowało. Scorsese stworzył kino złożone z wielu elementów, nieustannie przeplatając przeszłość z przyszłością, nie tracąc przy tym rytmu i dynamiki filmu. Miło również zobaczyć starą gwardię ale serce kradnie mi Joe Pesci.

Starzy ganksterzy o starych gangsterach w mafii i o mafii. Typowe temat Scorsese, poruszony nie bez pewnej melancholii i próby podsumowania. Metraż przytłacza, role jednak zacne, wszak film podsumowuje kariery wielkich gwiaz. Rozliczenie z przeszłością, dylematy moralne mafiozy, a wszystko z doborową obsadą.

W końcu zdołałem wymęczyć tego #TheIrishman. I cóż, nie wciągnąłem się w tą pozycję zbytnio mocno i da się odczuć mocno długość całości, ale ogólnie rzecz film wypadł całkiem nieźle, pochwalić mogę zdecydowanie przyzwoity scenariusz i świetnych aktorów (Pacino i Pesci - <3).

Jeżeli chodzi o kwestię odmłodzenia aktorów w CGI, jest mocno nierówno. Raz wypada ona całkiem nieźle, innym razem - da się mocno odczuć komputer na ich twarzach.

Scorsese, który nikomu nic nie musi udowadniać - a już na pewno nie w temacie kina gangsterskiego - ku zaskoczeniu wrzuca do gatunku trochę świeżości, a całości nadaje nieco refleksyjny i gorzki wydźwięk. Takie "Goodfellas" w wersji deluxe, gdzie reżyser nic nie musi, a może wszystko, i nawet ten woskowy De Niro czy bycie 3,5-godzinną kobyłką mocno nie przeszkadzają.

Spokojne, zrealizowane z twórczą pasją i ogromną precyzją kino gangsterskie oraz przejmujący ludzki dramat o przemijaniu i ostatecznym rozliczeniu z życia.

Film jest fantastyczny. Uwielbiam Alla Pacino i jego grę we typu włoskie klimaty mafii. Bardzo mnie smuci ze Pacino zawsze przegrywa w tych filmach:( 3,5 godziny to duzo? Ja moge tego aktora oglądać bez końca!!!

Rany, ile ja czasu czekałem, żeby znów ich wszystkich zobaczyć na razem na ekranie. Kapitalna opowieść o przemijaniu, mimo długości nie nudził ani przez moment

8.5Kawał świetnego kina pokazujący, że Scorsese wciąż daje radę. Trochę gangsterski best-of, a trochę osobista opowieść o przemijaniu. No ale czuć ten format...

Udany Scorsese do kina gangsterskiego.

Ojciec Chrzestny, gdyby Ojciec Chrzestny nie był w połowie tak dobry jak Ojciec Chrzestny.
Może to ja jestem głupi, ale Irlandczyk zdecydowanie nie jest dla mnie. Można by go z łatwością skrócić o 40 minut.