Final Girls

Młody, ale mający już na koncie pierwsze sukcesy reżyser, uszlachetniając opowieść o wielkim, atakującym znienacka zwierzęciu, zaproponował kinomanom nowatorską rozrywkę, która jednak nie odżegnywała się od egzystencjalnych dramatów minionych epok. Jednocześnie film wyraźnie stawiał na barwność i monumentalność opowieści, która miała otworzyć nowy rozdział kina masowego, redefiniując znaczenie kinowego przeboju.

"Strefa" przypomina o pierwotnym uczuciu olśnienia i grozy w bezpośrednim, niczym niezakłóconym kontakcie z naturą.

Oz Perkins w swoim trzecim filmie po raz kolejny przygląda się siłom nieczystym zamkniętym w pękatych czterech ścianach. Po katolickiej szkole dla dziewcząt i domku na prowincji należącym do pewnej pisarki, przychodzi kolej na chatkę na kurzej nóżce, oblepioną runem magicznego lasu.

Łączy w sobie efemeryczną stylistykę filmów Kieślowskiego z naturalistyczną konwencją Kechichego z Życia Adeli - buja w obłokach, nie odrywając stóp od ziemi. Damsko-damska relacja majętnej Tamsin i pochodzącej z niższych warstw społecznych Mony, choć przedstawiona w sposób realistyczny i surowy, utrzymana jest w metafizycznej odsłonie wizualnej, co nadaje jej posmak magicznej dekadencji.

Obrazy, choć przecież doskonale znane z prasy czy informacyjnych serwisów internetowych, uderzają w momencie uświadomienia sobie, że świat to system naczyń połączonych. To, co odległe, okazuje się zaskakująco bliskie.