- 80% pozytywnych
- 47 krytyków
- 85% pozytywnych
- 116 użytkowników
Opowieść o losach rodziny, która musi zmierzyć się z uzależnieniem dorastającego chłopaka.
- Aktorzy: Steve Carell, Timothée Chalamet, Maura Tierney, Christian Convery, Oakley Bull i 15 więcej
- Reżyser: Felix Van Groeningen
- Scenariusz: Luke Davies, Felix Van Groeningen
- Premiera kinowa: 4 stycznia 2019
- Premiera światowa: 7 września 2018
- Ostatnia aktywność: 22 kwietnia
- Dodany: 16 września 2018
-
6.8Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
80%pozytywnych
-
47krytyków
-
47recenzji
-
35ocen
-
28pozytywnych
-
7negatywnych
-
-
6.6Pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
85%pozytywnych
-
116użytkowników
-
31recenzji
-
114ocen
-
97pozytywnych
-
17negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
5
Mimo wielu przytoczonych zastrzeżeń, nie można jednoznacznie skrytykować filmu belgijskiego reżysera. Może opowieść w Moim pięknym synu bywa prowadzona jednowymiarowo i niekiedy w jednostajnym tempie, może twórca momentami ślizga się po doskonale znanych prawdach i ogólnie przyjętych spostrzeżeniach, niemniej jednak należy docenić odwagę przy doborze tematu.
-
7
To smutny film o bezradności, trudach rodzicielstwa i tkwieniu w szponach nałogu, w którym świetny duet Chalamet-Carell wygrywa z nieudolnym montażem. Warto obejrzeć, choćby ze względu na wątek przełamujący stereotyp obojętnego ojca.
-
8
Twórcom udało się przenieść na ekran trudną historię ojca i syna w sposób niezwykle wysublimowany, pozwalając zachować intymność tej historii, nie obudowując jej w płaczliwe i oscarowe tony, które mogłyby zjednać produkcji więcej fanów i zapewne nagród.
-
6.7
Mocną stroną filmu jest aktorstwo obydwu protagonistów - zwłaszcza Carella, który był kiedyś uważany za aktora typowo komediowego, a okazuje się, że w dramacie daje sobie nie gorzej radę. Główną jednak zaletą pozostaje jego, nazwijmy tak, "prawdziwość": daje on wyobrażenie, jakim piekłem dla rodziców jest uzależnienie od narkotyków ich dziecka.
-
8.3
Piękna opowieść o rodzicielstwie.
-
7.5
Sercem "Pięknego syna" ma być ścieżka dźwiękowa, wraz z utworami Davida Bowiego i Neila Younga: nastraja ona i potęguje doznania emocjonalne, których tak wiele zapewniają nam już aktorzy. Film van Groeningena to solidne kino środka.
-
7
Ma niezaprzeczalne piękno, które przemówi do wielu widzów. Obraz spełni swoje zadanie, będąc swego rodzaju ostrzeżeniem przed narkotykami, ale też może pomóc wiele osobom lepiej zrozumieć mechanizmy uzależnienie. Z tych samych powodów łatwo odrzucić go jako powierzchowny i wycyzelowany.
-
Recenzje użytkowników
-
6
Oczekiwałem czegoś na miarę "Pamiętnika narkomanki", a dostałem coś o wiele bardziej powierzchownego - mija dobra godzina, zanim się wkręcisz w opowieść (ostatnie 30 minut trzyma i nie puszcza), a w trakcie dostajesz niekontrolowany chaos, który nie pokazuje dynamiki uzależnienia, tylko zwykłe niedoświadczenie reżysera. Carell jest genialny, ale do Chalameta trzeba się przyzwyczaić. Muzyka dobrana znakomicie.
-
6
Mimo chaosu fabularnego w pierwszej połowie, dziwnego doboru muzyki w pewnych momentach oraz braku paru scen, które dodałyby całości kształtu, film dość dobrze oraz nienachalnie przedstawia problem związany z narkotykami, a pomagają w tym świetni Carell i Chamalet.
-
6
Specyficzny sposób ukazania problemu narkomanii. Głównie z punktu widzenia ojca, w którego głowie dzieje się większość filmu. To wymusza retrospekcje i osobiste spojrzenie. Film męczy, dłuży się, kończy sześć razy. Ale finalnie staje się to koniecznością. Fantastyczne aktorstwo, życiowa rola Carella, nie gorsza Chalameta. Ciężkie ale wartościowe kino.
-
8
"Mój piękny syn" nie ma rozbiegu,wchodzimy od razu w życie ojca który musi uporać się z "chorobą" syna.Nie ma w tym filmie brawurowych scen-to spokojny dramat o ludziach,którzy są tak bardzo bezsilni jeżeli chodzi o nałóg.Niezwykle emocjonalna rozgrywka o ojcowskiej miłości i granicach walki o życie dziecka,a Carell i Chalamet tworzą wielkie kreacje,które nie są zbudowane na mocnych tonach lecz subtelnych nutach - wewnętrznym bólu,rozdarciu,niemocy. Bo bezgraniczna miłość jest wszystkim.
-
4
Jestem zdumiony, a jednocześnie mi przykro, że zmarnowano tak ogromny potencjał. W tym filmie praktycznie nic nie wybrzmiewa, jak powinno być. Szkoda wybitnego Chamalet i Carella. Ogromne rozczarowanie.
-
6
Porządnie zrealizowany i świetnie zagrany, a do tego z ciekawą tematyką, a jednak jakoś tak nie czułem zbytnio emocji. Nie wiem czy to przez zbyt poszatkowaną budowę historii w pierwszej połowie, która mnie zdystansowała od filmu czy postacie, które co prawda są interesujące, a mimo tego im nie kibicowałem. To nie jest zły film, ale raczej będę go pamiętał ze względu na Carella i Chalameta, a nie cokolwiek innego.
-
6
Van Groeningen przechodzi w tym filmie przez bolączki i wielkości podobnych mu produkcji. Stawia na mozolną walkę z nałogiem, pokazuje często drastyczne stany przez wieczne wałkowanie tych samych prawd, którymi okłamują się bohaterowie. Tworzy też piękne youtubowe sklejki w stylu tribute to i ma do pomocy naprawdę świetnych aktorów. Nie jest jednak w tym zajmujący, a z jego bohaterami nie można się zżyć. Mozolność w końcu przejawia się w samej konstrukcji, a my patrzymy ile jeszcze czasu seansu.
-
7
Delikatność formy, kojący klimat oraz wybitne kreacje bohaterów całkowicie mnie kupiły. Ostatnia część filmu wydaje się być jednak niezgrabnie poprowadzona.
-
7
Aktorstwo ratuje nie do końca udany scenariusz i dziwne zabiegi realizacyjne, Carell i Chalamet <3
-
6
Nie jest na tyle przekonujący, by w niego uwierzyć. I choć Carell z Chalametem tworzą wspaniały duet, to czuję się trochę zmanipulowany. Piękna muzyka.
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
8
"Mój piękny syn" nie ma rozbiegu,wchodzimy od razu w życie ojca który musi uporać się z "chorobą" syna.Nie ma w tym filmie brawurowych scen-to spokojny dramat o ludziach,którzy są tak bardzo bezsilni jeżeli chodzi o nałóg.Niezwykle emocjonalna rozgrywka o ojcowskiej miłości i granicach walki o życie dziecka,a Carell i Chalamet tworzą wielkie kreacje,które nie są zbudowane na mocnych tonach lecz subtelnych nutach - wewnętrznym bólu,rozdarciu,niemocy. Bo bezgraniczna miłość jest wszystkim.
-
6
Oczekiwałem czegoś na miarę "Pamiętnika narkomanki", a dostałem coś o wiele bardziej powierzchownego - mija dobra godzina, zanim się wkręcisz w opowieść (ostatnie 30 minut trzyma i nie puszcza), a w trakcie dostajesz niekontrolowany chaos, który nie pokazuje dynamiki uzależnienia, tylko zwykłe niedoświadczenie reżysera. Carell jest genialny, ale do Chalameta trzeba się przyzwyczaić. Muzyka dobrana znakomicie.
-
6
Specyficzny sposób ukazania problemu narkomanii. Głównie z punktu widzenia ojca, w którego głowie dzieje się większość filmu. To wymusza retrospekcje i osobiste spojrzenie. Film męczy, dłuży się, kończy sześć razy. Ale finalnie staje się to koniecznością. Fantastyczne aktorstwo, życiowa rola Carella, nie gorsza Chalameta. Ciężkie ale wartościowe kino.
-
8
Cierpienie przeszywające ojca i syna dotrze w personalny sposób do każdego widza. Carell i Chalamet to Oscarowi pewniacy.
-
6
