- Ostatnio dodana recenzja: 29 czerwca 2019 (21 dni temu)
- Na Mediakrytyku od: 21 sierpnia 2017 (1 rok temu)
-
72recenzje
-
69ocen
-
38pozytywnych
-
31negatywnych
-
5.8średnia
-
55%pozytywnych
-
1.4odrębność
Ostatnio zrecenzowane
-
8.08.07.77.78.9
Dzieło kompleksowo humanistyczne, które straszy przede wszystkim człowieczeństwem, mnogością jego przywar, odmiennością i skrajną trudnością zrozumienia. Aż szkoda myśleć, jak bardzo Ari Aster zdąży nam jeszcze obrzydzić człowieka. I jak bardzo znów uda mu się uczynić go pięknym. -
6.96.96.36.35.5
Brak tu miejsca na potrzebne katharsis, brak na filmową satysfakcję. Owo pogubienie priorytetów, zakończone zamianą subtelnego dramatu w całkowicie gubiącą tempo thrillerową jazdę po obgryzionych paznokciach, może zjedna Królowej Kier odbiorców, ale na pewno nie miłośników, czyniąc z niej władczynię, o której prędko zapomnimy. -
8.38.37.87.88
Po latach podglądania codzienności przez afabularne wycinki życia zmarłego niedawno Jonasa Mekasa, co jakiś czas natknąć można się na zajmującą polemikę z konwencjami, czy to w wypadku animowanego Serca psa, poetyckiej opowieści o bólu futrzanej straty, czy w małym arcydziele pokroju Jutro albo pojutrze - czegoś tak bardzo intymnego, że aż uniwersalnego.
Najwyżej ocenione
-
??10
"Nadzy" mieszczą się świetnie w konwencji kina drogi, choć to droga obdarta z początku i końca, droga przez całe życie wąskimi uliczkami śmierdzącymi moczem, zmęczeniem, ubogimi natomiast w satysfakcję. W tym pijackim tangu rodem z "Pętli" Hasa brakuje na całe szczęście osądzania i wytykania palcem. -
??9
Film zachwycający jakoś tak inaczej niż zazwyczaj, bo niezauważenie wkręcając się w napełnione mnogimi doświadczeniami śledziony, przemieniając grymas zmordowania w potok odsercowych impulsów. Umrzesz jutro, zwycięzca tegorocznej edycji festiwalu Pięć Smaków, poza tym wszystkim zaskoczył jednak chyba najskromniejszym geniuszem wyczulenia. -
8.18.17.27.29
Warto podkreślić z jaką pieczołowitością reżyser portretuje tutaj Stany Zjednoczone klasy B. Naturalny bezpretensjonalny klimat jest tu chyba jeszcze lepiej wyczuwalny niż w "Mandarynce", bo budowany jest nie na wielkich emocjonalnych dramatach, a na nietworzących konkretniejszej fabuły scenkach z życia, stanowiących obraz pełnej wrażeń zepsutej codzienności.
Najniżej ocenione
-
2.82.82.32.31
Reżyser ostrzegał, że to będzie jego najmocniejszy film. Nie sądziłem jednak, że jego moc będzie liczona w sile nienawiści do wszystkiego co nie jest Patrykiem Vegą. I to jest chyba w całej sprawie najsmutniejsze. -
5.05.03.93.91
Dostajemy jedynie mierną powtórkę z "rozrywki", bo jeszcze mniej groźną, mniej interesującą i bardziej niezrozumiałą. -
4.54.52
W tym przedziwnym slapstickowym mariażu brutalnych scen mordu i taniej obyczajówki z Disney Kids pobrzmiewa dziwnie znajome echo Ostatniego Władcy Wiatru. I może lepiej, żeby filmowe Fullmetal Alchemist spotkał równie bezbolesny los cichego, szybkiego zapomnienia.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
5.05.03.93.91
Dostajemy jedynie mierną powtórkę z "rozrywki", bo jeszcze mniej groźną, mniej interesującą i bardziej niezrozumiałą.
-
6.36.36.36.33
Szkoda, że na ciekawym koncepcie wyjściowym Zglińskie Zwierzęta właściwie z miejsca zdychają potrącone bezideową formalną zabawą. Ludzkie dylematy giną gdzieś w tle, niejasności migają ku naprzemiennej uciesze i konsternacji tłumu, a filmowy potencjał dogorywa z każdą kolejną sekundą bolesnego nieuzasadnienia i zmordowania. Na takie przygody dla samych przygód aż szkoda benzyny. -
6.16.15.85.83
Jest filmopodobnym produktem w pełni znaczenia tego słowa. Wycięty wprost z instruktarzu scenopisarstwa dla początkujących, nie oferuje widzom nic poza brakiem wstydu, ale to już coś, gdy mówimy o bijących szczyty popularności produkcjach sygnowanych inicjałami Vegi.