Siostrzeństwo świętej sauny

O wybitnych walorach katartycznych, a zarazem kojących duszę filmu Siostrzeństwo świętej sauny mówi się od kilku miesięcy, ale jak się okazało estoński dokument jest jeszcze lepszy niż komplementy jakie zbiera! Bo słowa nie są w stanie oddać doznań i emocji doświadczanych w trakcie oglądania Siostrzeństwa świętej sauny. Czuje się je całym sobą, wychodząc z kinowego seansu wzmocnionym, ukojonym i wypełnionym poczuciem akceptującej, uzdrawiającej siły... Chapeau bas!

Estońska dymna sauna to miejsce wyjątkowe, nie tylko z racji wpisania na Reprezentatywną Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO. Portretowane detalami i półmrokiem ciała, oblepione potem i wspomnieniami, po swoistym rytuale oczyszczenia tyleż fizycznego, co psychicznego i emocjonalnego, ciągle obleczone nagością, zanurzają się w bujność wiosennej zieleni traw, symbolizującej narodziny wewnętrznej wolności i harmonii.

Jak kobieta kobiecie. "Siostrzeństwo świętej sauny" to filmowy przytulas.

Bardzo dobry, szczery i bolesny dokument, który wychodzi poza ramy klasycznego filmu, stając się duchowym doświadczeniem dla widza.

W szczerości, w odwadze i we wzajemnym komforcie, w cieple kamieni i czułego uścisku, "Siostrzeństwo" znajduje prawdziwie terapeutyczny potencjał feminizmu.

Ale ten bardzo udany film Hints mówi nam też o tym, że jeżeli potrzebujemy terapii, to nie tylko tej indywidualnej, ale społecznej i kulturowej.