Koniec lat 80-tych, Wybrzeże. Ela, najmłodsza z dziewięciorga rodzeństwa, dopiero wchodzi w dorosłość, ale już wie, że nie pasuje ani do sztywnych zasad starego ładu, ani do rodzącego się nowego świata. Azyl znajduje w trójmiejskiej alternatywie - dopóki rzeczywistość się o nią nie upomni.
- Aktorzy: Lena Gora, Bogusława Schubert, Wacław Warchoł, Mateusz Więcławek, Wojciech Brzeziński i 15 więcej
- Reżyser: Olga Chajdas
- Scenarzyści: Lena Gora, Olga Chajdas
- Premiera kinowa: 8 listopada
- Premiera światowa: 2 lipca 2023
- Ostatnia aktywność: 30 października
- Dodany: 15 lipca 2023
-
Ma na imię Ela. Nie daje się lubić. "Imago" Olgi Chajdas jest filmem o nielubieniu postaci. Kino nie pokazuje zbyt wielu takich dziewczyn. Produkcja miała swoją światową premierę na festiwalu w Karlowych Warach.
-
Nie trzeba kręcić biografii Kory, żeby nakręcić film o Korze. O burzycielskiej energii, kobiecości bez szablonu, o buncie. "Imago" Olgi Chajdas portretuje alternatywną scenę artystyczną Trójmiasta drugiej połowy lat 80. Lena Góra gra postać wzorowaną na własnej matce Eli Górze.
-
Pomimo strukturalnych problemów "Imago" broni się jednak jako społeczna refleksja nad narodowym momentem dziejowym, niespecjalnie dotąd zagospodarowanym i szybko zapomnianym przez rodzimą kinematografię. Nawet jeśli nakręcona z solidnym opóźnionym zapłonem okazuje się intrygującym świadectwem indywidualnej nieprzystawalności i zadumą nad znaczeniem słowa "wolność", żegnającego polski PRL z każdego mijanego wówczas afiszu.
-
Był też przede wszystkim bardzo dobrym filmem, który bez wątpienia na długo pozostanie w mojej głowie. Jak brudny refren punkowej, nowofalowej kapeli.
-
Czuję, że właśnie takiego kina, spójnego w swoim chaosie, czułego wobec pozornego okrucieństwa i, co najważniejsze, opowiadającego prawdziwe kobiece historie, potrzebujemy współcześnie na wielkich ekranach.
-
Film Chajdas jawi się zatem niczym narracyjna szkatułka, pełna warstw i znaczeń. Jest tak samo biografią charyzmatycznej artystki, jak i traktatem o wolności i inności, a jednocześnie portretem kobiety: córki, a następnie matki, dźwigającej emocjonalny bagaż domu rodzinnego, próbującej przenicować go na coś swojego, dysponując szczerym, acz ograniczonym zasobem narzędzi.