- 100% pozytywnych
- 10 krytyków
- 93% pozytywnych
- 15 użytkowników
Owdowiały policjant próbuje zacząć wszystko od nowa: opiekuje się wnuczką, wykańcza dom dla córki, chodzi na terapię. Pewnego dnia odkrywa tajemnicę swojej zmarłej żony.
- Aktorzy: Ingvar Eggert Sigurðsson, Ída Mekkín Hlynsdóttir, Hilmir Snær Guðnason, Sara Dögg Ásgeirsdóttir, Björn Ingi Hilmarsson i 7 więcej
- Reżyser: Hlynur Pálmason
- Scenariusz: Hlynur Pálmason
- Premiera kinowa: 6 marca
- Premiera światowa: 16 maja 2019
- Ostatnia aktywność: 4 kwietnia
- Dodany: 28 lipca 2019
-
7.5Bardzo pozytywnie oceniony przez krytyków
-
100%pozytywnych
-
10krytyków
-
10recenzji
-
9ocen
-
9pozytywnych
-
0negatywnych
-
-
7.1Pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
93%pozytywnych
-
15użytkowników
-
5recenzji
-
15ocen
-
14pozytywnych
-
1negatywna
-
-
Recenzje krytyków
-
7
Hlynur Pálmason nadal jest utalentowanym, eksperymentującym reżyserem, któremu niewiele już brakuje do stworzenia arcydzieła.
-
8
Przy okazji Białego, białego dnia islandzki twórca wydaje się jednak zmienić artystyczny sweter. Najnowszy obraz tonalnie bardzo przecież odbiega od zamkniętych w kontemplacyjnym wyciszeniu Braci. Palmason, mimo momentów zadumanego spowolnienia, przedstawia tu rzeczywistość jak najbardziej przystępną, zachowaną w tempie europejskiej naturalności.
-
7
Palmason potrafi rozgrzać nasze serca widokiem wyjątkowo bliskiej relacji wnuczka z dziadkiem, przerazić agresją bohatera, ale również przejąć jego rozpaczą. Islandczyk miesza różne emocje w niemniejszym stopniu co gatunkowe inspiracje. Straszy niczym najprawdziwszy horror, rozczula jak kino rodzinne, wzrusza jak melodramat i mrozi krew w żyłach jak thriller.
-
9
Pálmason z chłodną precyzją przeistacza opowieść o żałobie w elektryzujący, napędzany paranoją bohatera thriller skąpany we mgle niedopowiedzeń.
-
7
Szczerość nordyckiej natury jako środek stylistyczny w opowieści przełamującej pewne schematy opowiadania o samotności.
-
7.5
To bardzo dojrzały film z dobrze napisanym scenariuszem, który daje nam ogromny ładunek emocjonalny pozornie w surowej formie.
-
7.5
Powolny rozwój wydarzeń, brak hiperbolizacji czy nadmiernego dramatyzowania czynią Biały, biały dzień opowieścią wiarygodną i idealnym studium nad doskonale skonstruowaną postacią mężczyzny skazanego na męczarnie spowodowane przez liczne wątpliwości i wspomnienia.
-
?
Życie to nieustanne pasmo upadków i podźwignięć, a Biały, biały dzień, tę prostą prawdę opowiada nie tylko intrygująco, ale także przy wykorzystaniu artystycznego klucza. Zdecydowanie warto poznać.
-
7
Zaskakująco przystępny, zwłaszcza w porównaniu do surowych i hermetycznych Zimowych braci. Obraz Pálmasona najlepszy jest pod koniec, gdy miesza stylistykę slow cinema z elementami thrillera. Nie sposób też nie wspomnieć o znakomitej kreacji jednego z najważniejszych aktorów islandzkich, Ingvara Sigurðssona, który w roli Ingimundura doskonale równoważy wrażliwość z brutalnością.
-
7.5
Pálmason jednak niczego nie upraszcza. W stworzonym przez niego świecie każdy element przemawia własnym głosem, od bohaterów po islandzką przyrodę, którą wykorzystuje jako zwierciadło dla przeżyć Ingimundura. W białym, białym dniu nie tylko zmarli mogą mówić.
-
-
Recenzje użytkowników
-
5
typowo islandzki klimat, trzeba mieć dużo cierpliwości żeby dotrwać do energiczniejszych scen, aczkolwiek warto, recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/2020/03/09/„Biały-biały-dzień”-–-mgliście-ocena-510
-
7
NH2019
Palmarson staje się naprawdę ciekawym twórcą, którego będę śledził. urocza ta dziewczynka -
8
Zachwycił mnie już początek - zmieniające się kadry w rytm przyrody i remontu domu Ten film to huśtawka emocjonalna - od pustki przez wściekłość do bólu miłości
-
8
19.NH #25: Bardzo, bardzo dobry, genialnie przepracowane tematy. :-)
-
7
Ten film to katharsis dla bohatera i widzą. Pokazuje jak dławiąca i destrukcyjna może być nieprzepłakana żałoba.
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
8
Zachwycił mnie już początek - zmieniające się kadry w rytm przyrody i remontu domu Ten film to huśtawka emocjonalna - od pustki przez wściekłość do bólu miłości
-
7
Ten film to katharsis dla bohatera i widzą. Pokazuje jak dławiąca i destrukcyjna może być nieprzepłakana żałoba.
-
7
NH2019
Palmarson staje się naprawdę ciekawym twórcą, którego będę śledził. urocza ta dziewczynka -
8
19.NH #25: Bardzo, bardzo dobry, genialnie przepracowane tematy. :-)
