Siedem lat jednej nocy

Potrafi przesunąć widza na krawędź fotelu, potrafi też dostarczyć emocji. Ma w sobie dużo napięcia i czasem dużo, za dużo pytań, które rzecz jasna znajdują swoje odpowiedzi, do tego jednak czasu widz potrafi poczuć się co nieco zagubiony.

Wszystko razem tutaj wychodzi dosyć kanciasto. Nawet jeżeli odróżnia się tym na tle prostego thrillera. Ryzyko, którego film się podejmuje nie odzwierciedla się w jakości doświadczenia.

Thriller wprost z Korei Południowej zaskakuje przede wszystkim głębią poruszanej problematyki. Nie można odmówić mu jednak bardzo sprawnie poprowadzonej fabuły, więcej niż poprawnego aktorstwa i zapadających w pamięć ujęć.

Ta koreańska produkcja nie przypadnie do gustu widzom, pragnącym szybko zrozumieć wszelkie niuanse. Jest tu sporo zamieszania, zwłaszcza na początku. Dalej natomiast trafiają się dłużyzny, jednak ostatecznie pełny akcji finał spełnia rosnące wymagania i zamyka wszystko w emocjonującym zakończeniu.

Obraz posiada wszystkie elementy, by wbić widza w fotel fatalistycznym przesłaniem, pogrążyć w odmętach depresji równie czarnej, co ta, której więźniami są bohaterowie. Zaburzona chronologia broni oglądających przed takim efektem. Pozostaje więc jedynie sprawnie zrealizowany thriller o przesadnie rozbudowanej warstwie znaczeniowej.

Ważny punkt na mapie każdego miłośnika thrillerów. Koreańskie dzieło oferuje widzowi moc wrażeń, naprawdę dobrze nakreślony konflikt bohaterów i w pełni empatyczną opowieść o zemście, pokucie, przeszłości, która ściga człowieka całe życie, oraz niewiarygodnej rodzicielskiej miłości.

"Siedem lat jednej nocy" dalekie jest od sentymentalnego filmu o żałobie. Reżyser wykorzystuje poetyckie, oniryczne sekwencje, żeby ukazać narastający w Hyeon-soo Choi obłęd wywołany brakiem kary. Jednak ten film to przede wszystkim thriller, w którym na końcu będzie na pewno krwawo, bezlitośnie i zaskakująco.

Mimo udanego wykreowania klimatu żeniącego realizm magiczny z nieporadnym naturalizmem rodem z Zagadki Zbrodni Bonga, Siedem lat jednej nocy poza pięknym tytułem oferuje widzowi przede wszystkim bolesną nudę.