Żaneta Wiśnik

Druga część "Zombielandu" to jeszcze większa bajka, pozbawiona części lukru i w większości uświniona czymś czerwonym i glutowatym, ale jednak bajeczka - o czym świadczy jej przewidywalność, hołdowanie tradycyjnym "amerykańskim" wartościom, co mocno podkreśla zakończenie oraz kosmiczna komiczność podrasowana mocno abstrakcyjnym i makabrycznym humorem. Wydaje mi się, że trudno będzie znaleźć kogoś, kto będzie tym filmem prawdziwie rozczarowany.

Prosta i nawiązująca do klasyki gatunku produkcja. Jej twórcy uniknęli jednak schematów, które sprawiłyby, że w oczach współczesnych widzów mogłaby wydać się zbyt ckliwa i tandetna. Elementy komediowe dodają tej smutnej i wzruszającej historii lekkości, a subtelne i nastrojowe akcenty melodramatyczne wzbudzają delikatne drżenie serca.

Jest więc filmem, na który cudownie się patrzy, ale który trudno się ogląda, a po wszystkim ma się wrażenie, że czegoś tu zabrakło...

Chyba największy podziw wobec tej produkcji wzbudza fakt, że pomimo licznych odniesień i oczywistego posiłkowania się całą spuścizną "Lśnienia", co oczywiście wymusza chociażby literacki pierwowzór kontynuacji, czyli książka "Doktor Sen", udało się twórcom stworzyć dzieło kompletne samo w sobie - bowiem film Flanagana można obejrzeć bez znajomości "Lśnienia" Kubricka, albo w ogóle bez znajomości książek Kinga, i czerpać z seansu ogrom wrażeń, bez wyraźnej straty.

Trudno jest polecić ten film komuś kto szuka ciekawego i zaangażowanego dziełka, nawet jeśli należy ono do kina stylu zero bowiem pod względem fabularnym można znaleźć teraz sporo hollywoodzkich produkcji, które po prostu wciągają. Natomiast myślę, że absolutni miłośnicy Godzilli oraz widzowie, którzy szukają czegoś do oglądania jednym okiem będą zadowoleni.

Nie jest serialem dla miłośników twórczości Kinga. Nie trzeba być zaznajomionym z jego publikacjami. Co więcej, nie trzeba również ich lubić żeby docenić ten obraz. Dziesięć, niemal godzinnych, odcinków tworzy niesamowitą i przepełnioną napięciem historię o tym co King kocha najbardziej, czyli ludzkim wcieleniu zła i strachu.