Strażnicy Galaktyki vol. 2

Kino mega śmieszne, widowiskowe i wciąż świeże. Błyskotliwa zabawa superbohaterską konwencją umożliwiającą eksplorację kosmosu Marvela. Gunnowi ponownie się udało.

Świetna produkcja, która przypadnie do gustu nie tylko fanom uniwersum Marvela, ale wszystkim, którzy lubią humorystyczne kino przygodowe okraszone szczyptą dramatu.

"Strażnicy Galaktyki" stanowią dzieło wybitne. Każdy element tej produkcji doskonale komponuje się z resztą.

Wprawdzie oryginalny film wydaje mi się być ogólnie lepszy, to kontynuacja w różnych aspektach przebija część pierwszą - biorąc pod uwagę różne smaczki i easter eggi, niektóre dowcipasy no i sceny dostarczające wzruszeń, otrzymujemy godną kontynuację, wartą kolejnych seansów.

W kontekście całego MCU Strażnicy Galaktyki vol. 2 wypadają bardzo dobrze - zarówno jako oddzielny film, kontynuacja, a także jako część układanki, która przybliża nas do sagi zwanej "Wojną Nieskończoności".

Świetne kino rozrywkowe, posiadające zarówno wszystkie zalety, jak i wady tego gatunku.

Mimo wszystkich "znów" Gunnowi udaje się zachwycić widza, tworząc najbardziej odjechany film Marvela w historii. Jeżeli miłość do kina superbohaterskiego i wszystkiego, co z nim związane miałaby formę płynną, to w tym filmie można się utopić.

To przede wszystkim film z wartką akcją i dobrze prowadzonymi działaniami marketingowymi. Twórcy zadbali, aby nie utracić wypracowanego stylu i niebagatelnych zysków.

Wciskają gaz do dechy i ani myślą zbaczać ze swojej kosmicznej ścieżki. Wracają gadające szopy i tańczące drzewa, wracają humor i emocje. No i najważniejsze - ekran ponownie aż iskrzy od niepodrabialnego klimatu wielkiej przygody.

Pierwsza część to była dla mnie bezpretensjonalna rozrywka na granicy pastiszu space oper. Dwójka jest nadal świetną zabawą, z bardziej wyrazistymi oraz rozbudowanymi portretami psychologicznymi.

Jak każdy inny sequel dużego blockbustera ma swoje problemy. Jednak nadal jest on dobrym filmem rozrywkowym. Wszelkie niedoskonałości tuszuje luz, który czasem mimo swojego wymuszenia działa.

Jeżeli spodobała się Wam jedynka, będziecie zachwyceni dwójką.

Więcej żartów, jeszcze więcej samych Strażników i o wiele mniej czasu na wytchnienie. Jesteśmy bombardowany gagami, z wypiekami na twarzy śledzimy pędzącą akcję i z rozrzewnieniem słuchamy przyjemnej dla ucha muzyki.

To jeden z tych filmów, które są jak fan service od fana dla fanów. I chyba dlatego, mimo kilku uchybień sprytnie ukrytych pod przykrywką istnego festiwalu gagów i zabawnych dialogów, film dostarcza radości i ogląda się go z nieskrywaną przyjemnością.

To ten przypadek filmu, który nie przekona nieprzekonanych, a nie mogącym się doczekać premiery wynagrodzi długie miesiące.

Jeżeli ktoś dobrze wspomina seans pierwszych Strażników, uczucia względem dwójki mogą być tylko bardziej pozytywne.

Najlepsze zaś jest to, że "Guardians of the Galaxy vol.2" nie popada w pułapkę wtórności - przez pomysłowość twórców oraz nieco odmienne rozłożenie akcentów, sequel jest po prostu inny. Jednocześnie, co wypada podkreślić, wciąż pozostaje spójny z częścią pierwszą. Dzięki temu trudno mówić o tym, by najnowsza odsłona była lepsza lub gorsza niż poprzednia, jest z nią raczej komplementarna.

Najlepszy film swojego gatunku od lat. Nie jest to klasyka kinematografii, ale jeśli spojrzymy na niego przez pryzmat produkcji o podobnej tematyce czy w podobnym stylu, to ekipa Quilla rozkłada wszystkich konkurentów na łopatki.

Bo choć można narzekać na to, że film jest na siłę za śmieszny, na siłę za efekciarski i z premedytacją nieco nijaki, to nadal dostarcza niesamowicie dużo zabawy.

Kawał porządnego, widowiskowego i zabawnego kina sci-fi, które doskonale się ogląda i które wstydu ani poprzedniczce, ani całemu MCU nie przynosi.

Jako jedyni w MCU w pełni wykorzystują ogrom przestrzeni kosmicznej, dzięki czemu znów odwiedzimy fantastyczne zakątki kreatywnej wyobraźni Gunna w postaci obcych środowisk i ich mieszkańców.

Ten film po prostu warto zobaczyć. Żeby odpłynąć na ponad dwie godziny, żeby cieszyć się jego pozorną prostotą i duszą. Świeżość pierwszej części zastąpiła jeszcze większa dawka uczuć i emocji. Przede wszystkim - radości. To chyba dosyć uczciwa wymiana.

Są doskonałą odtrutką na wszelkie bolączki kina superbohaterskiego. To pierwszorzędna forma terapii - tak dla tytułowych bohaterów, jak i dla widzów, którzy jeszcze nie otrząsnęli się po odejściu Logana.

Wobec drugiej części "Strażników Galaktyki" wymagania fanów były ogromne. Tym bardziej cieszy, że zostały one zaspokojone.

Balansuje na granicy pomiędzy znakomitą rozrywką i niebezpiecznym reżyserskim samouwielbieniem, widać rysy na strukturze, ale koniec końców bawiłem się podczas seansu jak prosię.

Świetna rozrywka. Zabawna, pełna szybkiej akcji, ale i wzruszająca.

Całość ratuje jedynie efektowna końcówka, która przypomina nam, że to jednak na film akcji kupiliśmy bilet. Tak czy siak to żadne pocieszenie, albowiem cały film po prostu rozczarowuje.

Czysta rozrywka najlepszego sortu.

Jeżeli ktoś się obawiał, że druga odsłona przygód tej przesympatycznej, chociaż mającej na karku nie jeden wyrok, ferajny straci swój urok - to może być spokojny.

Świetny przykład, zarówno kina rozrywkowego, jak i kontynuacji jako takiej. Rozwija wszystko, co działało w pierwszym filmie, jednocześnie wycinając słabe czynniki.

Produkcji nie brakuje niczego, może poza odrobiną magii z pierwszej odsłony. Jest to jednak godna kontynuacja, przy której Gunn dał z siebie wszystko, a w tego człowieka pokładam wiarę większą niż w resztę reżyserów MCU razem wziętych.

Naładowany żartami, kosmiczny festiwal kolorów, ale gdzieś po drodze gubi tempo i nasze zainteresowanie.

"Strażnicy Galaktyki 2" mają swoje niezaprzeczalne atuty - humor, warstwę wizualną, chwytającą za serce końcówkę. Ale też wydaje się, że można by z filmu z korzyścią wyciąć z pół godziny czasu ekranowego, a z kolei podzielenie czasu między kilkunastu bohaterów też nie służy ich ciekawemu ukazaniu.

Na szczęście Gunn nie skleja też fabuły z całym uniwersum. Gra we własne karty, tworzy własny wszechświat, dając Marvelowi kreatywną siłę, z której studio powinno tylko czerpać.

Porządne kino przygodowe, którego fabułę można streścić słowami "grupa bohaterów musi wygrać walkę z planetą". Z drugiej strony tak zdefiniowaną fabułę w pełni ratuje realizacja i nawet na niektóre dziury fabularne można przymknąć oko.

Kwintesencja kiczu i tandety, pełna rewelacyjnej muzyki ze złotych lat 1970., kosmicznych strzelanin, cementowych żartów Draxa i gremialnego deptania praw fizyki.

Czysta zabawa znanymi i sprawdzonymi schematami, ale nic w tym złego skoro dostarcza to tak znakomitej zabawy.

Dostarczają rozrywkę na świetnym poziomie równie dobrze jak oryginał, czasem go przebijając.

Kolejny marvelowski sequel, który nie daje rady być taki dobry jak poprzedni film.