Kong: Wyspa Czaszki

Niezwykle udany obraz: wizualnie, fabularnie, dźwiękowo i komputerowo. Także obsada nie rozczarowała, zwłaszcza Samuel L. Jackson. Można się przyczepić do nieco zbyt wyidealizowanej i momentami za bardzo bohaterskiej kreacji Toma Hiddlestona czy zbyt płaskiej roli Brie Larson, ale to tylko drobnostki w porównaniu z tym, co twórcy osiągnęli tym filmem.

Bardzo dobra rozrywka polana świetnym sosem zapomnianego już gatunku: film o wojnie w Wietnamie.

Kawał bardzo dobrego rozrywkowego kina. Z jednej strony jest multum zabawnych dialogów, a z drugiej jednak wymowa całości jest gorzka. Tak to się robi.

Nie jest to film dla każdego - to oczywiste. Jest to kino klasy B, ale jeżeli lubicie świetną rozrywkę to Kong: Wyspa Czaszki jest zdecydowanie dla was.

Stanowi smakowity kąsek dla fanów niecierpliwie wyczekujących letnich blockbusterów. Film stworzony z pomysłem, zręcznie odwołujący się do klasyków gatunku, bezbłędny w kwestiach technicznych oraz powodujących opad szczęki pod względem wizualnym. Co jednak najważniejsze, to nie kolejna wydmuszka za grube miliony baksów, lecz film przygodowy ze sporym emocjonalnym serduchem.

Fenomenalne wizualne widowisko, które zachowuje równowagę między akcją, humorem i bohaterami. Choć to wielka małpa skrada całą uwagę, dzięki dopieszczonemu CGI, całość pełna jest elektryzujących sekwencji i przerażających momentów.

Idealna rozrywka dla fanów filmów z wielkimi potworami. I wszystko wskazuje na to, że mamy solidny fundament do całej serii kolejnych obrazów.

Kino nowej przygody, obraz wypełniony akcją aż po brzegi, pełen humoru, grozy oraz zjawiskowych zdjęć przyrody.

Blisko dwugodzinny rollercoaster atrakcji łączący w idealnych proporcjach wysokooktanową akcję, ducha przygody oraz szczyptę makabry. Potworny zwierzyniec prezentuje się nad wyraz okazale, spece od montażu i efektów specjalnych zasłużyli na nominację do Oscara, a wiele skomponowanych z malarskim zacięciem kadrów zasługuje na oprawienie w ramkę.

Blockbuster, na jaki w tym roku czekaliśmy - przemyślany, świetnie nakręcony, trzymający w napięciu, a przy tym zabawny, z barwnymi postaciami i nie urągający inteligencji widza.

Po seansie domowym Konga: Wyspy Czaszki wzrosła we mnie sympatia do tego obrazu - wszak toż to solidne kino kaiju. Mimo braku wręcz ikonicznych scen z drapaczami chmur odczuwam pragnienie wgłębienia się w to uniwersum. Hmm, dlaczego napisałem: "uniwersum"? Odpowiedź na to pytanie uzyskacie, oglądając film, jak należy - do końca napisów. Warto.

Ma wszystko to, co powinien mieć blockbuster, choć niestety dziedziczy też wszystkie wady tych produkcji. Scenariusz mógłby być pod wieloma względami lepszy, jednak to kino wypełnione po brzegi przygodą i akcją, więc wiele można mu wybaczyć.

Dwie godziny czystej, piekielnie efektownej rozrywki z całym dobrodziejstwem inwentarza.

Otrzymaliśmy ciekawą zapowiedź serii filmów o wielkich potworach. To dobry prognostyk, bo nareszcie efekty specjalne dorosły do tej tematyki i chętnie zobaczę więcej.

Bardzo satysfakcjonujący blockbuster, robiący wrażenie efektami specjalnymi, pomysłem na opowiedzenie historii na nowo, nie pozwalający nudzić się widzowi choć przez chwilę.

Sprawia wrażenie efektu wyciągnięcia wniosków z Godzilli. Tamten film jedynie wyglądał dobrze. Vogt-Robertsowi udało się stworzyć produkcję, która ma nie tylko zapierające dech w piersiach zdjęcia, ale również postacie zachęcające nas do wejścia w nowe uniwersum.

Stuprocentowe kino rozrywkowe, które fanom widowiskowych produkcji zapewni wszystko, czego tylko zapragną.

Prawie wszystko się udało, film tworzy spójną całość, ma dobre tempo i świetny klimat, co sprawia, że przyjemnie się go ogląda.

Naprawdę znakomity film rozrywkowy, zapierający dech pod względem wizualnym, polany fantastycznie zaplanowanymi walkami wielkich kreatur. Widowisko pełną gębą, stanowiące świetny wstęp do nieuniknionego spotkania z Godzillą.

Raj dla fana monster movies. Rewelacyjnie animowane potwory stanowią tu największą atrakcję, sam Kong ma więcej charyzmy niż cała obsada złożona z topowych gwiazd, weteranów drugiego planu i chłopaków z N.W.A. w roli comic reliefów.

Rozbuchane, dobrze skonstruowane widowisko dla miłośników klasycznych filmów z potworami.

Choć więc nie wszystko się twórcom "Konga" udało i tak jest to w znacznej mierze dzieło oryginalne i ekscytujące. Jeśli macie ochotę na egzotyczną przygodę w oparach napalmu - śpieszcie do kin!

Zapewnia godziwą dawkę rozrywki, ale do dobrej zabawy podczas seansu niezbędne jest porzucenie jakichkolwiek nadziei na inteligentnie poprowadzoną fabułę, charyzmatycznych bohaterów lub zwroty akcji. Efekty specjalne są wspaniałe, a Kong nareszcie prezentuje się na ekranie tak, jak na to zasługuje - szkoda tylko, że poświęcono wszystkie pozostałe części składowe produkcji na ołtarzu widowiskowości.

Imponujące widowisko - efektowna nawalanka z pretekstową fabułą - wszelkie proporcje są idealnie wyważone.

"Kong" jako kolejna część franczyzy oraz efekciarska rozpierducha jest w stanie dostarczyć rozrywki, pod warunkiem wyłączenia komórek mózgowych. Czuć klimat starych filmów przygodowych oraz aurę pewnej niesamowitości, której nie potrafię opisać słowami.

Ciekawy, choć nie do końca udany eksperyment. Jego twórcy wpadli na pomysł karkołomny, który w finale ich przerósł. Ale trzeba przyznać - nie oddali pola bez walki.

Ja oczekiwałem po tym widowisku jedynie dobrej rozrywki. Jak pewnie większość, chciałem dużo akcji, Konga i pasjonujących pojedynków. I to dostałem, choć nie na najwyższym poziomie.

Niezła rozrywka, gdzie Kong wspaniale prezentuje się w każdym ujęciu, z efektami, które zasługują na najwyższe uznanie, z małym puszczeniem oka w kierunku "starych" King Kongów.

Na plus na pewno styl w jakim oddano realia tamtych czasów, a także pomysłowość. No i to, że film jest kontynuacją klasycznych filmów o wielkich potworach także dla wielu ludzi będzie plusem. Dla pozostałych raczej nie znajdzie się tutaj nic więcej, może poza kilkoma celnymi żartami i ładnymi zdjęciami - to też ogromny plus filmu, wiele scen zostało nakręconych bardzo efektownie i po prostu ładnie.

Wiele można Wyspie Czaszki wybaczyć. I słabą grę aktorską, i stylistyczną niekonsekwencję rzucającą się trochę cieniem na naprawdę dobrze budowany klimat, no i dziurawy jak polskie drogi po zimowej odwilży scenariusz, który pisany naprędce przez trzy różne osoby, zdradza się nierównościami i małymi głupotkami, na które nie sposób nie zwrócić uwagi w filmie. Naprawdę wiele. Wszystko dzięki temu że tak jak nam obiecywano, to Kong jest tu głównym bohaterem.

Produkcja jest rewelacyjna w perspektywie tego, że jest częścią czegoś większego. Jako pojedynczy film wypada przeciętnie, bez szału. Nie ma niczego co mogłoby widza zaskoczyć.

To co jednak przede wszystkim zabija ten film, to przesadne efekciarstwo, i zdecydowany przesyt scen wykorzystujących slow-motion.

Nie jest to jednak materiał pokroju Zaginionego świata, a i wyprawa ochotników nie przypomina tej prowadzonej przez profesora Challengera. Pozostaje zatem delektować się wizualną otoczką obrazu, zapominając na moment o wszystkich bzdurkach scenariusza.

Choć "Kong: Wyspa Czaszki" ogląda się przyjemnie, tak nie odczuwa się w trakcie seansu żadnych większych emocji.

Sprawnie zrealizowany blockbuster z politycznymi ambicjami, które niestety rozbijają się o scenariuszowe uproszczenia. Obserwacje twórców nigdy nie wychodzą poza poziom oczywistości, a świat przedstawiony co rusz naginany jest do powierzchownej tezy.

Zapewnia przyzwoitą rozrywkę dla niewybrednego widza, okraszoną kilkoma interesującymi i widowiskowymi sekwencjami akcji, ale nie wyróżnia się na tle współczesnych produkcji skierowanych do masowego odbiorcy. Ot, poprawny kawał kina, o którym za jakiś czas się zapomni.

Biorąc poprawkę na to, że doświadczamy fabularnej wydmuszki - film jest niebywale wciągający, cieszy oko i ma spore zadatki na to, by stać się zaczynem ciekawej franczyzy.

Średniej jakości, niedopracowany blockbuster, który wyparowuje z głowy zaraz po wyjściu z kina.

Mimo swych niedociągnięć, to film który warto zobaczyć - ale tylko i wyłącznie na dużym ekranie. Wizualne detale uzupełnione o świetną ścieżkę dźwiękowa rozkładają widza na łopatki.

Miało być świeżo i inaczej. Koniec końców twórcom nawet udało się osiągnąć efekt o jaki zabiegali, ale koszem całej reszty. Fabuła jest nudna, przewidywalna i prosta jak drut.

Ucztą filmową to nie jest, ale głód zaspokoi. Tylko sam King Kong może być nieco rozczarowany, że dostał tak mało "czasu antenowego".