Barwne marzenie o zmianach. Na takiego superbohatera warto było czekać!

Pełen tradycji i rozmachu. Pomimo, że niepozbawiony scenariuszowych wad, prezentuje iście superbohaterski poziom.

Pogłoski o tym jakoby Czarna Pantera była jednym z najlepszych filmów Marvela są mocno przesadzone. Co nie zmienia faktu, że to wciąż porządna rozrywka.

Barwny, dynamiczny, porządnie zrealizowany film superbohaterski, w którym ważniejsze od biografii tytułowego herosa są jego współczesne wyzwania i dylematy moralne.

Niezły i przyjemny wizualnie film, który umiejętnie wprowadza do uniwersum nowego bohatera, akcentując jego oryginalność i unikalność kultury, z której się wywodzi. Niestety ze względu na niczym niewyróżniającą się fabułę jest po prostu nudny i trudno mu będzie przyciągnąć kogoś poza wiernymi fanami Marvela.

Kolejna solidna produkcja Marvela przynosząca mnóstwo radości podczas seansu. Są pewne problemy, a pod koniec możecie nie uważać tego doświadczenia za jedne z najlepszych w Waszym życiu, ale na pewno jest na co popatrzeć.

Kendrickowi Lamarowi udała się nie lada sztuka. Stworzył dzieło, które nie tylko udanie wpisuje się w potrzeby twórców filmu, ale też dał światu po prostu fenomenalny album hip-hopowy i R&B, który spokojnie można słuchać w oderwaniu od "Czarnej Pantery".

Zdaję sobie sprawę, że to ważny obraz i być może w niektórych kręgach ma szansę na status kultowego oraz przełomowego. Szkoda tylko, że finalnie dostaliśmy miks "Króla Lwa", jakiegoś dziwnego MMA oraz przemyśleń i sentencji subtelnych niczym ostatnie filmy Spike'a Lee. Do tego mnóstwo patosu i fabuła, która zbyt wiele do zaoferowania nie ma, poza publicystyką i chwytliwymi sloganami.

Bardzo solidna produkcja, stanowiąca jeden z mocniejszych filarów kinowego uniwersum Marvela, dla mnie jednak nie było tutaj żadnej rewolucji. Na pewno nie zawiodą się wielbiciele szybkiej akcji i widowiskowych scen walk i pościgów, z domieszką czegoś więcej niż zwykła rozwałka.

Najlepszy film z uniwersum Marvela? Moim zdaniem nie. Choć na pewno inny, może nawet przełomowy.

Pozornie wydaje się kolejnym origin story, gdzie poznajemy kolejnego bohatera. Jednak afrykański sznyt, pokazanie czarnej siły oraz pewne społeczne zacięcie czynią ten film o wiele ciekawszym niż się wydaje. Aż chce się jeszcze głębiej wejść w ten świat - tak bogaty, mieszający tradycję z nowoczesnością.

Pod wieloma względami "Czarna Pantera" jest jednym z najważniejszych tytułów, jakie do tej pory powstały w ramach MCU.

Przeciętny film, ale nie to jest w nim najgorsze. On przede wszystkim wypada kiepsko na tle innych produkcji z tego samego uniwersum. Powiela wpadki poprzedników, a przy tym ostatecznie nie wnosi zbyt wiele świeżości, choć co innego obiecywały zwiastuny i zachwyty recenzentów.

Mocnymi stronami filmów Marvela są sympatyczne postaci, dynamiczna fabuła oraz zręcznie dawkowany humor. "Czarna Pantera" ma to wszystko, a dodatkowo jest prześliczną wizualną bombonierką.

Cierpi na te same ułomności, co większość filmów marvelowskich - jest zbyt długi, przez co momentami nieco nudnawy, a antybohater nie jest tak wyrafinowany, jak widz mógłby tego oczekiwać, a jednak jest to dzieło obiecujące bardzo dużo i spełniające te obietnice.

Naprawdę solidny film, ale... oglądałem go bez większych emocji. Nie trzymał mnie w napięciu, niespecjalnie rozbawił, a końcowa potyczka wzbudzała wręcz lekkie politowanie i delikatne ciarki żenady przechodzące po skórze.

"Czarna Pantera" może podobać się jako rozrywka dla samej rozrywki, ale tylko przy bardzo dobrym nastawieniu. Świat przedstawiony rzeczywiście potrafi wciągnąć i zachwycić, ale treść filmowa zawodzi na niemal każdej linii.

Wadliwe są same podstawy, koncept tej historii i koncept na to, co i w jaki sposób ma ona przekazać. Jako film o superbohaterach sprawdza się on chyba jednak dobrze - jest bardzo ładny wizualnie, momentami zabawny i całkiem lekki.

Ogromny sukces filmu wskazuje kierunek w jakim podąża Marvel, a mianowicie urozmaicenie swojego uniwersum poprzez dodanie różnorodnych bohaterów do ogranych już postaci.

Całkiem przyzwoity film ze studia Marvela. Wielbiciele superbohaterów, dramatycznej walki o swój naród i malowniczych miejsc połączonych z technologią będą na pewno zachwyceni.

Wszystko to dodatkowo ubrano w naprawdę świetnie uzupełniającą całość ścieżkę dźwiękową.

Jest solidną rzemieślniczą robotą umieszczoną w odświeżająco egzotycznym świecie. Czarna Pantera - zjawisko jest fenomenem, który skłania do dyskusji i każe się zastanowić nad status quo filmowego świata.

Film dał mi sporo radości. Wśród jego największych zalet muszę wymienić perfekcyjne ukazanie świata przedstawionego i niezwykłą siłę postaci drugoplanowych, w szczególności kobiecych. Te dwa elementy najbardziej zapadły mi w pamięci.

Zdecydowanie krok do przodu, jeśli chodzi o świat przedstawiony i porzucenie typowych Marvelowskich zabiegów, jednakże jest to również kilka kroków w tył pod względem prowadzenia opowieści, akcji oraz czystej frajdy, jaka powinna płynąć z seansu.

Prosta fabuła została zrekompensowana świetnymi postaciami, świat Wakandy został przedstawiony fenomenalnie, a wszystko spaja mocny przeciwnik głównego bohatera. To dobry film i gorąco zachęcam do wizyty w kinie.

Mimo iż dzieło Cooglera jest solidne i na kilku płaszczyznach również nowatorskie, nie nazwałbym go ani wybitnym, ani wyjątkowym. Na pewno warto ten film obejrzeć i będę go polecał, ale zamiast pójść do kina na kolejny seans, wstrzymam się do czasu premiery Avengers: Infinity War.

Stanowi interesujący produkt, który warto obejrzeć.

Nie nastawiajcie się na wielkie kino, to tylko kolejna historia o walce dobra ze złem.

Ogólnie podobało mi się, zadowalająco poszerza filmowe uniwersum, oglądało się to przyjemnie, ale za tydzień będę z tego głównie pamiętać afrykańskie motywy w kostiumach, charakteryzacji i muzyce.

Film łączy więc nawiązania do tradycji wielu kultur afrykańskich z elementami afrofuturystycznymi, a jego socjologiczne i polityczne przesłanie wzmacnia jeszcze bardzo dobry soundtrack Kendricka Lamara, być może najważniejszego głosu we współczesnym hip hopie.

Czy zatem mogę polecić Wam ten film? Z całą pewnością tak. Znajdziecie w nim sporo akcji, ciekawą historię i elementy, które w znacznym stopniu wpłyną na kolejne filmy Marvela.

Elementy fantastyki naukowej, szpiegowskiego filmu akcji oraz kina superbohaterskiego zostają w "Czarnej Panterze" idealnie zrównoważone. A jeżeli dodamy do tego jeszcze postmodernistyczno-futurystyczną wizję Wakandy i świetną etniczną - opartą na rytmach bębnów - muzykę, pojmiemy z jak urzekającym wizualnie i dźwiękowo dziełem mamy do czynienia.

To tylko dobry film akcji. Na szczęście to wystarczy, by wystawić Czarnej Panterze jak najbardziej pozytywną ocenę.

Jeden z najlepszych filmów całej serii.

Choć sam film wypada jako jeden ze słabszych produkcji Marvel Cinematic Studios, to okazuje się być jednym z najważniejszych.

Oczywiście, świeżość "Czarnej Pantery" polega przede wszystkim na sugestywnej pop-polityczności.

Czarna Pantera to kolejny średniak od Marvela. Przeciętny, ale rozrywkowy. Ważny, ale niezbyt odkrywczy.

Naprawdę fajna produkcja dająca dużo dobrej zabawy i możliwość potupania nóżką w kinie.

Niestety bardzo nierówne widowisko, które miewa swoje lepsze i gorsze momenty. W efekcie nie jest to nic specjalnego, co by mogło na dłużej zapaść w pamięci widza.

Tworzy własne uniwersum w obrębie większego uniwersum - jest kolejną udaną odsłoną sagi Marvela, ale przede wszystkim stanowi niezapomnianą fantazję na temat "Co by było, gdyby Afryka nigdy nie została skolonizowana?".

Jest przede wszystkim dziełem oszałamiającym wizualnie: eklektyczną mieszanką tradycyjnej kultury wschodnioafrykańskiej z ultranowoczesną estetyką. Stanowi zarazem intrygujące połączenie czarnego mistycyzmu, animalizmu i nauki, którą określa się mianem afrofuturyzmu.

Po 10 latach funkcjonowania, kinowe uniwersum Marvela znajduje się w tak zaawansowanej fazie rozwoju, że żaden inny wszechświat superbohaterów nie jest w stanie mu dorównać. Jeśli "Czarna Pantera" jest wyłącznie przystawką przed "Avengers: Wojną bez granic" - na Boga, jaki to musi być dobry film!