Matkę i jej sześcioletniego synka nawiedza nocami dziwaczny, tajemniczy stwór. Czy dziwne zjawisko jest realne, czy może jest wynikiem pogłębiającej się alienacji i psychozy bohaterów?
- Aktorzy: Essie Davis, Noah Wiseman, Hayley McElhinney, Daniel Henshall, Barbara West i 15 więcej
- Reżyser: Jennifer Kent
- Scenarzysta: Jennifer Kent
- Premiera kinowa: 30 maja 2014
- Premiera światowa: 17 stycznia 2014
- Ostatnia aktywność: 28 grudnia 2024
- Dodany: 28 grudnia 2017
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
WięcejStylowy "Babadook" ucieka od dosłowności na rzecz niejednoznaczności. Straszy mniej tytułowym upiorem, a bardziej sugestią, że może go w ogóle nie być.
-
Więcej
Oczywiście jeśli ktoś spodziewa się klasycznego horroru z sensownie zachowującymi się bohaterami oraz scenami, w trakcie których podskakuje się pod sufit, będzie Babadookiem zawiedziony. Docenią go za to kobiety, gdyż pani reżyser, Jennifer Kent, skupiła się na tym, by pokazać problem właśnie z perspektywy płci pięknej.
-
Więcej
Świetnie balansuje między klasycznym horrorem a niepokojącym thrillerem. I chociaż efekty specjalne mogą wzbudzić głośne protesty niektórych, dla mnie były uroczo proste.
-
Więcej
Począwszy od charakteryzacji, poprzez kostiumy i scenografię, aż po zdjęcia autorstwa Radosława Łudczaka, oprawa "Badabooka" prezentuje się naprawdę świetnie. W efekcie to właśnie obraz okazuje się jedną z najmocniejszych stron dzieła Kent.
-
Recenzje użytkowników
-
Gdyby szybciej przeszedł do sedna to byłby dla mnie nawet lepszy, ale wciąż uwielbiam jako horror i ciężki dramat o macierzyństwie.
-
Porażka na całej linii. Szereg wkurzających bohaterów: niestraszny Babadook, irytująca ba-ba-matka z okropnym ba-ba-bachorem. O fabule nie wspomnę.
-
Dramat psychologiczny, powolny, z duszną i nerwową atmosferą. Sięga także po sztuczki znane z innych, głównie z tych starych horrorów, ale wraz z niejednoznaczną fabułą tworzy spójny i dość niecodzienny obraz. Bardzo udany debiut reżyserki.
-
Stylistyka i zdjęcia mnie urzekły, są takie pusto-mroczne. Sam Babadook nie jest za bardzo straszny na początku, ale poprawia się to w późniejszej części filmu. Klimat przegenialny, jumpscare'y działają, co jest nie lada osiągnięciem a muzyka wprawia w dziwny trans. Panno Kent, owacje na stojąco i więcej filmów tego typu proszę x3
-
Jasna interpretacja lęków i frustracji samotnej matki. Ciekawa praca operatorska.
-
Najlepszy horror psychologiczny od lat. Pod płaszczykiem taniego straszaka ukazuje prawdziwe oblicze depresji, lęków i traumy.
-
Puk. puk, wpuść mnie, to ja Babadook... No i wpuściłem, i za cholerę nie zasnę...
-
