Biały Lotos

Z pozoru to czysty i prosty w swej formie komediodramat.Z czasem zaś przejawia okrutną prawdę na temat społeczeństwa,jego klasowości,problemów komunikacyjnych a przede wszystkim pogubienia się w emocjach.A cała otoczka to tak naprawdę przekłamana idylla za którą dzieją się frustrujące ale jakże frapujące sceny.
Sezon 1 - 8.5 - Świetny scenariusz, rewelacyjnie rozpisane postaci. Spokojne tempo nadaje jakiejś dynamiki tej opowieści.
Sezon 2 - 9.5 - Arcydzieło dialogu i niedopowiedzeń.

Odpala w tobie tak skrajne uczucia, bo cieszy, deprymuje i drażni, a przy tym wszystkim jest miłym eskapistyczną ulgą dla krajobrazu za oknem.

Po pierwsze muszę przyznać, że to jest o wiele lepsze od Gambit Królowej, ten serial od początku mi się spodobał, miły, piękny, fajny, śmieszny klimat serialowy, a po drugie polecam zobaczyć ten serial, i nikomu nie życzę szczęścia, aby zostawić elektronikę na piasku, które może być zmoczone przez morze.

Po pierwszym odcinku myślałem, że to jakieś smęty, później się rozkręca. Jeszcze w połowie sezonu pomyślałem, że świetnym pomysłem byłaby antologia i guess what - będzie drugi sezon! Nie obraziłbym się, gdyby to poszło nawet w horror.

Ocena tylko za I sezon. Zupełnie jakby White zrobił dwa różne seriale. W pierwszym wyraziści bohaterowie, ciekawe wątki, obłędne zdjęcia. Drugi chciał kupić piękną Sycylią, ale to się nie udało ze względu na mnogość arcynudnych, w nieskończoność dłużących się wątków. Jedynie postać Tanyi - do samego końca komediowa zasługuje na uwagę. Jej postać ogląda się z uśmiechem. Spadek jakości w II sezonie również ze względu na wtórność i brak ciekawych konkluzji. Szkoda.

Z pozoru to czysty i prosty w swej formie komediodramat.Z czasem zaś przejawia okrutną prawdę na temat społeczeństwa,jego klasowości,problemów komunikacyjnych a przede wszystkim pogubienia się w emocjach.A cała otoczka to tak naprawdę przekłamana idylla za którą dzieją się frustrujące ale jakże frapujące sceny.
Sezon 1 - 8.5 - Świetny scenariusz, rewelacyjnie rozpisane postaci. Spokojne tempo nadaje jakiejś dynamiki tej opowieści.
Sezon 2 - 9.5 - Arcydzieło dialogu i niedopowiedzeń.

Doskonały wizualnie i aktorsko serial o gościach hotelowych,doskonala realizacja,sarkastyczne dialogi ,rozpieszczeni goscie ze swoimi oroblemami i sami pracownicy hotelu z czasami wiekszymi problemami

Odpala w tobie tak skrajne uczucia, bo cieszy, deprymuje i drażni, a przy tym wszystkim jest miłym eskapistyczną ulgą dla krajobrazu za oknem.

Ocena tylko za I sezon. Zupełnie jakby White zrobił dwa różne seriale. W pierwszym wyraziści bohaterowie, ciekawe wątki, obłędne zdjęcia. Drugi chciał kupić piękną Sycylią, ale to się nie udało ze względu na mnogość arcynudnych, w nieskończoność dłużących się wątków. Jedynie postać Tanyi - do samego końca komediowa zasługuje na uwagę. Jej postać ogląda się z uśmiechem. Spadek jakości w II sezonie również ze względu na wtórność i brak ciekawych konkluzji. Szkoda.

Niepozorny, ale jak już wciągnie, to nie ma przebacz.

Po pierwsze muszę przyznać, że to jest o wiele lepsze od Gambit Królowej, ten serial od początku mi się spodobał, miły, piękny, fajny, śmieszny klimat serialowy, a po drugie polecam zobaczyć ten serial, i nikomu nie życzę szczęścia, aby zostawić elektronikę na piasku, które może być zmoczone przez morze.

Po pierwszym odcinku myślałem, że to jakieś smęty, później się rozkręca. Jeszcze w połowie sezonu pomyślałem, że świetnym pomysłem byłaby antologia i guess what - będzie drugi sezon! Nie obraziłbym się, gdyby to poszło nawet w horror.

Z pozoru to czysty i prosty w swej formie komediodramat.Z czasem zaś przejawia okrutną prawdę na temat społeczeństwa,jego klasowości,problemów komunikacyjnych a przede wszystkim pogubienia się w emocjach.A cała otoczka to tak naprawdę przekłamana idylla za którą dzieją się frustrujące ale jakże frapujące sceny.
Sezon 1 - 8.5 - Świetny scenariusz, rewelacyjnie rozpisane postaci. Spokojne tempo nadaje jakiejś dynamiki tej opowieści.
Sezon 2 - 9.5 - Arcydzieło dialogu i niedopowiedzeń.