Wąż

Nie jest to widowisko łatwe i przyjemne, ale jeśli poświęcicie się mu, to nie tylko na koniec dnia zostaniecie nagrodzeni opowieścią wspaniałą w swej ohydzie, ale również czymś, co może ubogacić Waszą percepcję na rzeczywistość. Jednocześnie wiem, że widz szukający kolorowego, szybkiego i taniego dramatyzmu, nie ma tu czego szukać.

Nie urzeka tempem, a dokładnie to wpisuje się raczej w stan pół śnienia, dokładnie taki jak w przypadku ofiar Sobhraja. Akcja leniwie posuwa się do przodu, wąż wije się wśród swoich ofiar, szlachetnych kamieni, podróżuje pomiędzy Indiami, Tajlandią, Nepalem. Atuty leżą jednak gdzie indziej. To przede wszystkim świetne lokalizacje, fan starszyzna scenografia, dobrze oddany charakter miejsca i czasu.

Rozczarowanie, zmarnowany potencjał i produkcja, którą spokojnie można sobie odpuścić, bez poczucia, że omija nas jakaś ciekawa historia na faktach.

Zalety jednak znacznie przewyższają wady, dlatego zdecydowanie warto zapoznać się z tą ośmioodcinkową opowieścią. Pozwoliła one na oddanie hołdu ofiarom - serial zresztą dedykowany jest podróżnikom, którzy nigdy nie wrócili do domu. Ponadto jest po prostu świetnie zrealizowaną, wciągającą historią kryminalną w przepięknych okolicznościach przyrody.