Upflix.pl

Wyróżnia się pierwszą częścią, która potrafi utrzymać napięcie i zainteresowanie widza. W dalszych scenach reżyser mocno zmienia kierunek historii, co nie każdemu widzowi przypadnie do gustu. Tym niemniej warto dać dziełu M. Night Shyamalana szansę choćby tylko dlatego, aby zobaczyć szaleństwo McAvoy'a na ekranie.

Niewątpliwym atutem serialu jest czas trwania produkcji. Pięć odcinków trwających średnio około 40 minut daje się obejrzeć w dwa wieczory. Jeśli dodamy do tego lekką, niezobowiązującą rozrywkę wypełnioną licznymi plot twistami, wyjdzie nam całkiem niezłe widowisko.

Nie oszukujmy - niektórych widzów Possessor może znudzić. Wciąż jednak uważam, że reżyser zaprezentował naprawdę udaną futurystyczną podróż polegającą na weryfikowaniu granic immersji wśród odbiorców.

W miarę oglądania staje się komediodramatem, którego bardzo potrzebowaliśmy, ale zupełnie o tym nie wiedzieliśmy. Porusza tematy wcześniej pozostające zupełnie poza zainteresowania twórców, dając wgląd w życie mniejszości, dodatkowo zaangażowanej religijnie, portretując często bardzo dramatyczne wydarzenia, robiąc to jednak z wdziękiem i okraszając sporą dawką humoru. Poza dużą dawką świetnej rozrywki serial przemyca również wątki zmuszające widza do refleksji.

Przejmująca historia radzenia sobie z żałobą z rewelacyjnymi kreacjami aktorskimi. Choć posiada pewne niedociągnięcia, ale w zestawieniu z całością film zdecydowanie się broni.

Jest równocześnie piękną laurką jak i bolesną krytyką ówczesnego Hollywood. To opowieść o relacji między rzeczywistością a filmem, skrupulatnie wykorzystująca wszystkie środki filmowego wyrazu, które mogłyby wesprzeć ten dysonans.

Bliscy nieznajomi opowiadają historię tak nieprawdopodobną, że aż ciężko w nią uwierzyć. I trzeba przyznać, że jak na dokument jest filmem niesamowicie absorbującym, mimo opierania się w dużej mierze na zapisach wywiadów, dla których tłem czasem bywają archiwalne nagrania przedstawiające głównych bohaterów.

Produkcja science fiction posiada nie tylko cechy typowe dla opowieści tego gatunku, ale również skłania do refleksji na temat religijnego fanatyzmu, granic wojny, degradacji naszej planety, ale również człowieczeństwa i rodzicielstwa.

Drugi sezon The Boys trzyma poziom. To dalej ten sam serial prezentujący nietypowe podejście do superbohaterów, nieobawiający się babrania w bebechach, strojenia bohaterów w litry krwi i nieprzebierający w słowach.

To niestety słabiutki film, chociaż osobom mającym ochotę na niezobowiązującą, ociekającą seksem i krwią rozrywkę niewymagającą zbyt wiele myślenia może przypaść do gustu. W innym przypadku radziłabym znalezienie innej produkcji.

To nie jest dobry film. Mógł być pozycją poprawną, ale niestety zabrakło sporej dawki logiki, przez co jest trochę niestrawialny. Choć jestem pewna, że znajdzie się spora grupa osób, która będzie się dobrze bawić na tym filmie. I nie ma w tym absolutnie nic złego, każdy ma ostatecznie swój gust. Jak dla mnie dawka głupoty okazała się zbyt duża, by móc Ratownika ocenić pozytywnie, widać bowiem, że efekt leży dość daleko od tego, co twórcy chcieli osiągnąć.

Kronika świąteczna: część druga jest niestety dużo słabsza od swojego poprzednika i w gruncie rzeczy podobna poziomem do bardzo wielu innych świątecznych filmów familijnych. Dzieciakom pewnie się spodoba, ale dużo lepiej obejrzeć z nimi zeszłorocznego Klausa lub klasyczne To wspaniałe życie, które rzeczywiście są rozrywką dla całej rodziny, a i można z nich wyciągnąć coś więcej.

Jeśli ktoś oczekuje od filmu lekkiej, niezobowiązującej rozrywki, która na chwilę pozwoli oderwać się od otaczającego świata, nie powinien się zawieść, bo "Randki od święta" dokładnie to oferują. I choć przeróżnych świąt tutaj dużo, to jednak bożonarodzeniowego klimatu i lukru trochę zabrakło.

Niestety całość filmu ostatecznie wypada trochę blado - twórcom nie udało się stworzyć postaci, która byłaby w stanie pociągnąć na swoich barkach cały film, a nawet ma problem, by stworzyć emocjonalną więź z widzem.

To niestety słabiutki film, chociaż osobom mającym ochotę na niezobowiązującą, ociekającą seksem i krwią rozrywkę niewymagającą zbyt wiele myślenia może przypaść do gustu. W innym przypadku radziłabym znalezienie innej produkcji.

Jest równocześnie piękną laurką jak i bolesną krytyką ówczesnego Hollywood. To opowieść o relacji między rzeczywistością a filmem, skrupulatnie wykorzystująca wszystkie środki filmowego wyrazu, które mogłyby wesprzeć ten dysonans.

Niestety w nowej wersji kilka rzeczy nie zagrało, przez co jest produkcją poprawną, ale nie dorastającą do pięt wydmuszką poprzedniej wersji.

Czwarty i ostatni sezon serialu Netflixa Chilling Adventures of Sabrina kontynuuje opowieść o nastoletniej czarownicy, która zmaga się z łączeniem życia w świecie śmiertelników i fantastycznym, ratowaniem świata, ale także mizoginią panującą w jej sabacie oraz trudami dorastania. Ta odsłona historii niestety jest najsłabszą z dotychczasowych.

Jest filmem familijnym rozgrywającym się w wiktoriańskiej Anglii i opowiadającym historię młodszej siostry sławnego detektywa Sherlocka. Gdy jej matka znika, Enola zostaje postawiona przed faktem znalezienia się pod opieką starszego z braci, Mycrofta, który jest bardzo niezadowolony z wychowania, jakie otrzymała.