Psie pazury

Nie jestem do końca w stanie kupić drugiej połowy, ale całość wciąż daje radę dzięki Cumberbatchowi, realizacji całości oraz naprawdę dobrej pierwszej połowie.

zbyt ubogie scenariuszowo, mimo wysiłku Jane Campion założona porażka oscarowa, recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/psie-pazury-ranczerzy-ocena-5-10

Gospodarstwo braci Burbank to nic innego jak więzienie,bo w dusznych latach 20 każdy miał przypisaną konkretną rolę.To film 4 aktorów i wszelkie bolączki,żądze,obawy,wątpliwości pozostają duszone w ich niesamowitych rolach.Rolach,które zbudowane są ze sprzeczności - Zakazane owoce smakują najlepiej ale również zadają największy egzystencjalny ból.Pod pancerzem męskości Campion znajduję coś wrażliwego,kruchego.Sporo tu też dwuznaczności,erotyzmu nienachalnego ale mocno unoszącego się w powietrzu.

Nie mam specjalnych problemów z tempem i jest tu co doceniać (zdjęcia, Cumberbatch, pierwsza połowa), ale od pewnego momentu brakuje pomysłu na historię.

W pierwszych 100 minutach tego filmu miałem wrażenie, że to niezły pilot do świetnie zapowiadającego się serialu. Campion drobiazgowo wprowadza nas w meandry swojego świata. I kiedy już naprawdę wsiąka się w to wszystko, orientujemy się, że to jednak zamknięta jednoodcinkowa opowieść, która zaskakuje dopiero w końcówce – i w kontekście zdumienia i jako element pewnego mechanizmu. Wizualny popis wszystkich pionów technicznych. Cumberbatch idealny.

Gospodarstwo braci Burbank to nic innego jak więzienie,bo w dusznych latach 20 każdy miał przypisaną konkretną rolę.To film 4 aktorów i wszelkie bolączki,żądze,obawy,wątpliwości pozostają duszone w ich niesamowitych rolach.Rolach,które zbudowane są ze sprzeczności - Zakazane owoce smakują najlepiej ale również zadają największy egzystencjalny ból.Pod pancerzem męskości Campion znajduję coś wrażliwego,kruchego.Sporo tu też dwuznaczności,erotyzmu nienachalnego ale mocno unoszącego się w powietrzu.

Niespiesznie prowadzona narracja z podkręcającą atmosferę muzyka J.Greenwooda i robiącymi wrażenie zdjęciami ( piękne ujęcia stepów i górskich pejzaży w tle). Całość trzyma jednak w garści niczym bohaterów w" szponach" występ B.Cumberbatcha.Kino to bardzo wyciszone z subtelnie ale wyraźnie nakreślonym kontekstem homoerotycznym.Narastajace w głębi napięcie w oczekiwaniu na konflikt postaci i dramatyczny rozwój wydarzeń,przynosi zwrot w nie do końca oczekiwany sposób.Mimo to pozostaje niedosyt.

Piękny w formie. Wielowątkowy w treści pomimo prostej historii. Dla mnie to film o ukrywanych emocjach, właściwych wyborach i przemocy psychicznej.

Film z początku nuży i trochę zniechęca, ale mniej więcej od połowy zaczyna coraz bardziej wciągać i intrygować. Czuć tu coś podskórnego, niewypowiedzianego wprost, ale mocno oddziałującego. Można zachwycić się pięknymi zdjęciami i pejzażami, a także świetnym aktorstwem, nastrojową muzyką i kilkoma trzymającymi za gardło scen. Miałem pewne problemy z tym filmem, ale cały czas coś powoduje, że nie chce wyjść z głowy, dlatego podnoszę do 7.

Bardzo subtelny film o miłości, tylko dla uważnych. Wspaniały Cumberbatch, dobrze znowu doświadczyć Jane Campion.

Film który mnie zachwycił,doskonałe zdjęcia,doskonała obsada i oscarowa reżyseria.Film doskonały we wszystkim

Bo gdy skrzypi podłoga, ktoś gwiżdże w kółko tę samą melodię widz czuje niepokój i dyskomfort. Żadne spojrzenie, żaden gest nie jest tu dziełem przypadku.

zbyt ubogie scenariuszowo, mimo wysiłku Jane Campion założona porażka oscarowa, recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/psie-pazury-ranczerzy-ocena-5-10

Nie jestem do końca w stanie kupić drugiej połowy, ale całość wciąż daje radę dzięki Cumberbatchowi, realizacji całości oraz naprawdę dobrej pierwszej połowie.

Oglądałem to z osobą, która po zakończeniu nie wie o czym było. To moim zdaniem wielki minus tego filmu, bo trzeba być świadom zabiegów, które wykonała reżyserka. Co do tępa, nie nuży, co do aktorstwa nie nudzi, co do zdjęć, zachwyca.