Wychowane przez wilki

Chcąc jednak zatrzymać uwagę widza przez 10 odcinków, Guzikowski sporo miesza, stawiając na zwroty akcji, mnóstwo symboliki i filozoficznych rozważań, co ostatecznie przytłacza samą fabułę. Trudno oprzeć się wrażeniu, że ostatecznie dostajemy bełkot, który ma udawać skomplikowana i bogatą historię.

To nieustanne emocje, fantastyczna realizacja i masa wspaniałych pomysłów.

Jest więc serialem dobrym. Trudno określić go mianem piewcy prawd objawionych, czy dzieła które odmieni nasz światopogląd, ale z wykorzystywanych w fantastyce naukowej po wielokroć elementów tworzy koherentną całość, która potrafi się obronić intrygującą wizją.

Produkcja science fiction posiada nie tylko cechy typowe dla opowieści tego gatunku, ale również skłania do refleksji na temat religijnego fanatyzmu, granic wojny, degradacji naszej planety, ale również człowieczeństwa i rodzicielstwa.

Powolne, refleksyjne kino, badające głębię ludzkiej duszy.

Pierwsze dziesięć odcinków "Wychowanych przez wilki" powoduje niedosyt, zostawiając odbiorcę z mnóstwem pytań. Trzeba mieć tylko nadzieję, że drugi sezon pokaże czy ta momentami zawirowana fabuła była przemyślanym zabiegiem, czy może sam reżyser zapędził się w róg, z którego trudno będzie mu wyjść.

1. sezon "Wychowanych przez wilki" jest bardzo udany. Od strony realizacji i zbudowania ciekawego świata i zapoznania nas z bohaterami, wykonał naprawdę wspaniałą robotę. Za to, należy mu się nota rzędu 8 albo nawet 9/10. Pytanie tylko brzmi, czy jednak dalsza część historii, którą poznamy dopiero w 2. sezonie, będzie w stanie utrzymać ten wysoki poziom?

To serial ze wszech miar warty obejrzenia. Przedstawia wysoce charyzmatyczną wizję przyszłości, wizualnie i fabularnie - choć w tym przypadku wyłącznie początkowo - urzeka. Zdarzył się, ot, nieudany finał i tyle.

Drugi sezon serialu Wychowane przez Wilki, choć klimatem i stylistyką kontynuuje inspirację klasyką gatunku oraz poszukiwanie odpowiedzi na pytania o człowieczeństwo, nie tylko ludzi, ale również maszyn, kształtowanie się społeczeństwa oraz wpływ, jaki ma na nie wiara lub jej brak, poprowadzony został w nieco innej narracji. Niedomówienia zastąpiono grą wieloznaczności wplecionych w treść motywów i symboli, przez co aby móc odczytać przekaz, widz musi śledzić losy bohaterów z uwagą i skupieniem.