Ma lepsze i gorsze chwile. Bywa infantylny, bywa też - mimo niedługiego czasu trwania - przeciągnięty, statyczny, co dla dzisiejszych widzów może być niezbyt atrakcyjne, ale już dla garstki maniaków przeszkody to stanowić nie będzie. Bo czyż stara, oryginalna Trylogia też taka nie była? Każdy z reżyserów - w sumie jest ich sześcioro - przybija tu autorski stempel.

Ma potencjał i daję mu szansę, chociaż po pierwszym odcinku jestem zawiedziony. Mając pieniądze, którymi dysponuje Disney, można było naprawdę stworzyć serial na powalającym poziomie, a tymczasem wyszło smutne potwierdzenie powiedzenia "pieniądze to nie wszystko".

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony jak "Mandalorianin" przeskoczył oraz podniósł poprzeczkę kolejnym sezonom. Każdy odcinek wnosił coś do głównej narracji, tylko pozornie przypominając pierwszy sezon, akcja wygląda dynamiczniej oraz spektakularnie, pokazując o wiele bogatszy świat "Gwiezdnych wojen".

Jest dokładnie tym, czego to uniwersum potrzebowało. Mam wrażenie, że heroiczna konwencja trylogii ogranicza markę Gwiezdne Wojny, ale dzięki tam projektom, jak ten może się ona ciekawie rozgałęzić.

Ogólnie jednak nie mogę się doczekać na premierę kolejnych odcinków i je też bardzo chętnie obejrzę. Myślę, że Disney wykonał solidną robotę, ale zobaczymy jak będzie dalej.

Pierwszy sezon Mandaloriana wypada nadzwyczaj dobrze.

Dla mnie The Mandalorian to rzecz o tyle ciekawa, że stanowiła sympatyczną odskocznię od całej reszty serialowej ferajny. Odcinki można było oglądać z doskoku, Mandalorianin jest bohaterem ze sporą charyzmą więc przykuł moją uwagę, a i budżet był na tyle duży, że można było nakręcić kilka ciekawych akcji.

Daleko mu może do miana perfekcyjnego, bo po pierwszych odcinkach akcja wyraźnie osiada na miejscu. Nie ma co jednak wieszać od razu psów w samo południe, bo to i tak udany wstęp do nowej historii z ciekawymi postaciami i świetnym klimatem, który ogląda się ze sporą przyjemnością.

Było tu kilka ciekawostek. Uśmiechnąłem się przy świecących lizakach. Muszę mocno pochwalić to, jak twórcy pilnują spójności wizualnej w serialu, bo pomimo tego, że ma premierę w 2023 roku, to od razu można rozpoznać miejsca, modę i styl tego, co widzieliśmy w kinie w filmach z 1983 czy 2002. Mam jednak mały problem z fabułą.

Finał 2. sezonu niweluje wszelkie potknięcia we wcześniejszych odcinkach i sprawia, że z zapartym tchem będziemy musieli wytrzymać cały rok, aż do premiery 3. sezonu.

Dostaliśmy rozrywkowe, chociaż nieco wtórne widowisko, przez które widz płynie niemal bez ziewnięcia.