7.2
Pozytywnie oceniony przez krytyków
- 88% pozytywnych
- 65 krytyków
6.5
Pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 73% pozytywnych
- 15 użytkowników
Nowy Jork, lata 50. Marząca o lepszym życiu pracownica sklepu zakochuje się w starszej i zamężnej kobiecie.
- Obsada: Cate Blanchett, Rooney Mara, Kyle Chandler, Jake Lacy, Sarah Paulson
- Reżyser: Todd Haynes
- Scenariusz: Phyllis Nagy
- Ostatnia aktywność krytyków: 18 kwietnia 2018 (1 rok temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 20 maja 2019 (1 dzień temu)
- Premiera kinowa: 4 marca 2016 (3 lata temu)
- Premiera światowa: 17 maja 2015 (4 lata temu)
7.2
10.0
0.0
65
Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
88%pozytywnych
-
65recenzji
-
43oceny
-
38pozytywnych
-
5negatywnych
-
10
Mistrzostwo sztuki filmowej: gry aktorskiej, budowania kadrów, scen i prowadzenia widzów przez całą historię. -
9
Miłosna opowieść, którą przeżywa się przez kilka dni, jak wyjątkowy sen, w którym nasz mózg przypomina nam jakąś szkolną miłość. -
9
Niezwykle intrygująca, wciągająca, pełna namiętności i gracji opowieść o miłości dwóch kobiet do siebie. Pełna emocji, napięcia oraz delikatności. -
9
Równie piękny i subtelny jak sama miłość, bo też właśnie o niej jest tak naprawdę ta produkcja. -
9
Hipnotyzujące nieruchome kadry, kostiumy oraz scenografia są tu równie ważne, co aktorzy. -
8.5
Opatrzony cudownymi zdjęciami i genialną grą Blanchett i Mary, wyrasta na jeden z najlepszych filmów mijającego roku. -
8.3
Skromny, choć wielce imponujący, reżysersko dojrzały i tematycznie opanowany. Ma to wszystko, co trzeba mieć w Hollywood, tylko po prostu trochę mniej. -
8.3
Jest dużym osiągnięciem artystycznym, z bardzo dobrą muzyką i świetnymi zdjęciami, które nadają mu klimat trochę jak z kina noir, a trochę jak ze snu. Podobnie jak tytułowa bohaterka ma niewątpliwą klasę. -
8.3
Świetnie oddaje kłamliwą, egzaltowaną atmosferę powojennej Ameryki. -
8.3
Fascynująco niedzisiejszy, z epoki, kiedy wyznania pisało się piórem, a zarazem jakże współczesny w przesłaniu i opisie problemów, z którymi zmaga się uczucie postrzegane przez ogół jako niedopuszczalne. -
8
Jeśli jednak ktoś ma ochotę na wejście do świata zakazanej miłości w świetnie uchwyconym klimacie lat pięćdziesiątych, lub po prostu melodramat, w którym kluczową rolę grają gesty, nie słowa, może bez wahania sięgnąć po Carol. -
8
Ogląda się jak odnaleziony po latach melodramat wyprzedzający obyczajowo swoją epokę, przez co odesłany na półkę na mocy Kodeksu Haysa. -
8
Zmysłowe cudo. Filmowa uczta ze wspaniałymi kreacjami, które stworzyły Cate Blanchett i Rooney Mara. -
8
Precyzja zdjęć, muzyki, kostiumu i scenografii. Fetysz dla lubiących piękne, dopracowane obrazy, w których każdy element opisuje świat przedstawiony. -
8
Zasługuje na każdą nagrodę. -
8
Największy udział w sukcesie Carol ma reżyser. Naprawdę trzeba być wielkim twórcą, by budzące się uczucie pokazać tak delikatnie i z taką gracją. -
8
Haynes z sukcesem powołuje się na klasyczny amerykański melodramat. -
8
Carol i Therese to cudowne, kunsztownie napisane postaci, zaś Haynes wykorzystuje każdą scenę, każde słowo, gest i grymas, by powiedzieć o nich coś więcej. Mówi poprzez kostiumy, scenografię, opowiada kadrami przywodzącymi na myśl obrazy Edwarda Hoppera oraz klasycznie "hollywoodzką", zamaszystą partyturą Cartera Burwella. -
7.5
Gatunkowa identyfikacja wydaje się jednak w przypadku filmu Haynesa nie tak istotna, jak mogłoby się wydawać. "Carol" jest bowiem dziełem tak nieszablonowym, nieprzypadkowo osadzonym w połowie poprzedniego stulecia i wystylizowanym wizualnie, że dodatkowe szufladki wydają się jałową próbą uschematyzowania jego wartości. -
7.5
Kino wysmakowane, delikatne i niewulgarne. Jednakże nie do końca oscarowe. -
7
Oglądając ten film czuje się prawdziwą, fascynującą, początkowo tajemniczą, a później wyjątkowo wyrazistą więź jaka łączy bohaterki. Akty miłości ukazane są bez przesady, a z subtelnością, delikatnością i ostrożnością. -
7
Choć ma w sobie ogromny potencjał na coś więcej, jest filmem jedynie dobrym i porządnie zrobionym. Choć wizualnie jest ładny, ciepły i oddziałujący na zmysły, sama fabuła nie pozostawia po sobie większych emocji w odbiorcy i nie ma na tyle siły, bo pozostać w jego pamięci na dłużej. -
7
Przełamujący konwenanse, ale w sumie banalny melodramat w postaci romansu młodej dziewczyny z dojrzałą kobietą. Trzeba jednak przyznać, że podany ze smakiem i wyczuciem oraz aktorsko świetny. -
7
Kino poprawne z dwiema oskarowymi kreacjami aktorskimi. -
7
Z pewnością nie jest to film roku, warto jednak zapoznać się z nim ze względu na operatorską wirtuozerię Eda Lachmana i ogólnie uroczą atmosferę seansu. -
7
Cudownie opowiedziany i rewelacyjnie zagrany, zwłaszcza przez Rooney Marę, melodramat, który jednak serca nie porywa.
-
7
Subtelna, zagrana na delikatnych tonach opowieść o rodzącej się fascynacji i emocjach. Przekonywująca, niezwykle zagrana i sfotografowana. -
7
Jeden z ładniejszych filmów o miłości w ostatnich latach. -
6.7
Być może zabrzmi to śmiesznie, ale wśród oscarowych filmów 2015 roku "Carol" najbliżej jest do "Mad Maxa". W obydwu przypadkach dość prostacka fabuła została przykryta najwyższej klasy wykonaniem. -
6.7
Poza niewątpliwą wartością emocjonalną i socjologiczną, warto zobaczyć choćby przez wzgląd na perfekcyjną stronę wizualną. -
6.7
W drugiej godzinie film zdecydowanie traci tempo, ale wspaniały klimat, wyśmienity główny temat muzyczny Cartera Burwella oraz znakomite aktorstwo wynagradzają usterki. -
6
Jest dla mnie czymś w rodzaju "zmarnowanego potencjału", gdzie nie do końca wiadomo, co nawaliło. Niby wszystko jest na swoim miejscu, ale zwyczajnie nie iskrzy i nie działa. -
6
Choć jest obrazem ładnym i bardzo dobrze zagranym, to całościowo prezentuje się dość przeciętnie. -
6
Twórcom filmu niewątpliwie należą się ukłony za umiar i delikatność, co przy filmach dotykających takich problemów jest niezwykle istotne.
-
6
Wszystko tu lśni, wygląda elegancko i powabnie, jest czarodziejskie i brutalnie niedoskonałe, ale ewidentnie brakuje tu życia i autentycznej pasji. -
6
To co najbardziej urzeka to klimat lat pięćdziesiątych i muzyka. Względnie powierzchownie została potraktowana fabuła, która jest przewidywalna, ale potrafiąca zaciekawić. -
6
Na pierwszy rzut oka to finezyjna opowieść o wielkiej miłości, ale wraz z każdą kolejną minutą seansu nie można oprzeć się wrażeniu, że to jedynie fasada. Za tym wszystkim kryje się chłodna kalkulacja i analiza, mająca zapewnić szereg prestiżowych nagród, co jednak chyba nie do końca się udało, gdyż te ruchy okazały się zbyt przejrzyste. Co nie zmienia faktu, że "Carol" to świetnie zagrana i oszałamiająco wyglądająca historia. -
6
Cudownie pieści wszystkie zmysły, ale cała historia jedynie delikatnie zahacza o większy problem i głębsze emocje. Ślizga się po powierzchni i nie ma odwagi, by obrać zdecydowany kierunek.
-
5
Nie przyciąga uwagi - brakuje czegoś w grze aktorskiej i kreacji bohaterek oprócz wzajemnego zachwytu nad sobą. Ma się niedosyt elementów, które by fascynowały i nie dawałyby oderwać wzroku od ekranu. -
5
Reżyser chciał wiernie oddać klimat czasów, w których fabuła ma miejsce. Robi to bardzo subtelnie, budując obraz tamtych lat na szczegółach. -
5
Rozgotowane kino, któremu się niby coś chce, ale woli postawić na ograne triki wyniosłej i posągowej Cate Blanchett i wycofanej, zaczarowanej Rooney Mary. -
5
Do bólu przewidywalny i przede wszystkim nudny romans lesbijski. -
4
Gdyby w ich miejsce podstawić klasyczny układ - kobietę i mężczyznę, i zostawić całą resztę bez naruszenia, to okazałoby się, że mamy do czynienia z dość banalną opowiastką o zdradzie, którą moglibyśmy odnaleźć w pierwszym lepszym harlequinie albo na antenie kiepskiej telewizji w godzinach okołopołudniowych. -
?
Cóż, miłość najsilniejsza jest wtedy, gdy nie próbujemy jej analizować. -
?
Urzeka subtelnością, czaruje pieczołowicie odwzorowanym klimatem lat 50. ubiegłego wieku, przykuwa dyskretną grą aktorską. To zarówno poruszająca historia o bolesnym odkrywaniu własnej tożsamości, jak i wnikliwy portret społeczeństwa zamykającego oczy przed niezrozumiałym, tym, co odstaje od ogólnie przyjętych norm. -
?
Po dwukrotnym obejrzeniu filmu z przykrością muszę stwierdzić, że jestem rozczarowana. O ile pochwalić mogę aktorstwo Blanchett, o tyle w każdym innym aspekcie, film jest po prostu mdły i nudny. -
?
Uwodzi precyzyjnie skomponowanymi charakterami, jest mieszanką niewinnej kokieterii z groźnym żerowaniem na uczuciach drugiego człowieka.
-
?
Jedynie co w tym filmie mogło mnie urzec to klimat lat 50. w nowojorskiej przestrzeni. -
?
Świetny film, pełen subtelnie oddanych emocji, wygrywanych przez drobne wymowne gesty, czasem tylko kilka słów. To obraz pełen psychologicznej prawdy. -
?
Niezapomniana muzyka Cartera Burwella i kostiumy Sandy Powell przenoszą nas w świat zmysłowych spojrzeń w oparach dymu, czułych dotyków i uczuć silniejszych niż ludzkie uprzedzenia.