Mężczyzna imieniem Ove

Wydaje się skazany na sukces. Film Hannesa Holma jest jednocześnie przystępny dla masowego widza i wyrafinowany na tyle, by nie zrazić do siebie krytyków.

Uczy i bawi. Hannes Holm w przystępny sposób przedstawia swoją historię, która po zakończeniu pozostawia odbiorcę z wieloma kwestiami do przemyślenia.

Ciekawy dramat, epicki rozmach i ogromna skala emocji.

Klasyczny komediodramat z całym dobrodziejstwem gatunku. Do śmiechu, do płaczu, do wartościowego seansu.

Typowy, solidny produkt ze Skandynawii, będący mieszanką mocnego i poruszającego dramatu z gorzkim, ironicznym humorem. Co z tego, że tyle filmów było multum, skoro i ten potrafił sprawić wiele przyjemności.

To ten film przy którym serce rośnie, że człowiek może się jednak zmienić na lepsze. Jednak już warstwa merytoryczna, sama fabuła, ma już bardziej usypiający charakter niż dzieło Clinta Eastwooda sprzed dekady.

Choć zżymałem się na uproszczenia, to jednak niemało było miejsc, w których poczułem szczere wzruszenie - nawet w skrajnie już przesłodzonej finałowej scenie "Ovego". Z drugiej strony też wykorzystywanie prób samobójczych jako elementów komediowych to świetny i dobrze poprowadzony pomysł.

Niepodważalne prawdy zostały w tym przypadku uchwycone w tak przekonujący, poruszający, a przy tym niezwykle zabawny sposób, że obok dzieła Hannesa Holma zwyczajnie nie da się przejść obojętnie.

Typowy, solidny produkt ze Skandynawii, będący mieszanką mocnego i poruszającego dramatu z gorzkim, ironicznym humorem. Co z tego, że tyle filmów było multum, skoro i ten potrafił sprawić wiele przyjemności.

Typowy przedstawiciel skandynawskich komedii, film pełen czarnego humoru, dobrze zagrany, dający do myślenia i nie wylatujący z głowy widza zaraz po seansie. Ma też zaskakujące zakończenie.