- Mil-jeong
- Korea Południowa
- 139 min
Jeong-chool Lee, były członek koreańskiego ruchu oporu, a teraz oficer japońskiej policji, otrzymuje specjalną misję zinfiltrowania ruchu walczącego o niepodległość Korei.
- Aktorzy: Kang-ho Song, Yoo Gong, Ji-min Han, Tae-goo Eom, Seong-rok Sin i 15 więcej
- Reżyser: Jee-woon Kim
- Scenarzysta: Jee-woon Kim
- Premiera kinowa: 11 sierpnia 2017
- Premiera światowa: 3 września 2016
- Ostatnia aktywność: 3 stycznia
- Dodany: 30 kwietnia 2017
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
WięcejBardzo organiczny, dowód, że klasycznie hollywoodzką inscenizację można przekuwać na świeży ekranowy efekt. A przy okazji: wzór, jak opowiadać o wybojach lokalnej historii za pośrednictwem uniwersalnego filmowego języka. Polityczna wrażliwość i kino gatunków maszerują tu ramię w ramię, pora odrobić lekcję.
-
Więcej
Nawet jak fabuła przynosi pewien niedosyt, to wynagradza wszystko elegancki styl, inscenizacja oraz pomysłowe sceny akcji.
-
Więcej
Zamiast błądzić w labiryncie nadmiaru zwrotów akcji, twórcy stawiają na gęstniejącą atmosferę kina noir. Napięcie podkręca muzyka. Sceny akcji zostały świetnie zmontowane i poprowadzone od strony choreograficznej, a dopełnia je sugestywnie ukazana przemoc.
-
Więcej
Choć zdecydowanie lokuje się po stronie kina gatunkowego, czerpiącego w takiej samej mierze z historii Korei, co ze znanych schematów narracyjnych, nie znajdzie poklasku u szerokiej widowni. Jest propozycją dla tych, którzy ponad szybką akcję i widowiskowość przedkładają rozwikływanie tajników wyrafinowanej gry dwóch inteligentnych graczy.
-
Więcej
Moralnie niejednoznaczny i bardzo stylowy koreański thriller.
-
Więcej
Przepięknie zainscenizowany, rasowy film szpiegowski z plejadą południowokoreańskich gwiazd w obsadzie. Ni mniej, ni więcej.
-
Więcej
Ciasnota planów wynikająca z braku "oddechu" plenerowego, nadmierna płynność, nocne ujęcia z nienaturalnym oświetleniem - wszystko to zionie sztucznością.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Kino patriotyczne bez nadęcia, patosu i polskiego, bogoojczyźnianego syfu. Spodziewałem się po tym reżyserze głośniejszej petardy, niemniej doceniam szczególnie znakomity, trzymający w napięciu fragment w pociągu.
-
