Batman v Superman: Świt sprawiedliwości

Zresztą czego by tu nie bluzgać, to wciąż mamy do czynienia z genialnym arcydziełem, przy którym wszelkie produkcje Marvela mogą się schować.

Uderza w poważniejsze tony, choć fabularnie nie należy oczekiwać cudów, to po prostu sprawnie napisany scenariusz z kilkoma uproszczeniami i nie najlepszą narracją.

Miał potencjał, dość mocno okaleczony przez pociętą wersję kinową, ale teraz jest okazja, żeby dostrzec, jak dobry film mógłby to być, gdyby nie Zack Snyder i chciwi producenci.

Dla fanów komiksów i superbohaterskich światów sprawa wygląda trochę inaczej i w sumie powinienem zejść na 6, ale przez świetnego Afflecka i kilkoro innych aktorów, przez ciekawe projekty postaci i niektóre wątki, przez nie tak bardzo drewniane dialogi jak opisuje to amerykańska prasa - można uznać BvS za w miarę dobry początek, początek już drugi, ale niosący dobrą nowinę i światełko w tunelu.

Nie jest może filmem idealnym, ale na pewno to świetne wprowadzenie do nowego multiversum tworzonego przez DC.

Mimo pozytywnego odbioru, mam świadomość, że film nie jest wybitny i wiele jego elementów można by wykonać lepiej. Nie dajcie się jednak ponieść fali. Jeśli jak ja zwlekaliście 2 lata, nie wahajcie się dłużej. Jestem przekonany, ze wielu z Was ze 145 minut seansu nie pożałuje ani jednej.

Można polecić każdemu fanowi. Zackowi Snyderowi udało się nie przeciążyć go za bardzo nowymi postaciami i konfliktami, które będą stanowić dobre podłoże dla kolejnych filmów ze stajni DC Comics.

W ostatecznym rozrachunku okazuje się być solidną rozrywką. I tylko w takich aspektach należy ją traktować.

Wyszło bardzo mrocznie, w moim odczuciu momentami chaotycznie, a kilka wątków było zupełnie niezrozumiałych. "Mrocznego Rycerza" oczywiście przebić się nie udało, jednak w ogólnym rozrachunku film jest wart polecenia.

W warstwie emocjonalnej i mitotwórczej pozostawia po sobie silniejszy efekt niż wszystkie zgrabnie zrealizowane produkcje Marvela razem wzięte, a tak ciekawego Batmana jak ten Afflecka nie dostarczył dotąd żaden z jego odtwórców.

Niejednokrotnie ugina się pod własnym ciężarem, reżyser serwuje nam jednak dwuipółgodzinną, pierwszorzędną rozrywkę i zachęca do wypłynięcia na głębię poznawczą.

Nie jest to oczywiście arcydzieło ani nawet obraz wybitny, ale w swojej formule sprawdza się - po dwakroć - znakomicie. I jako widowiskowe kino superbohaterskie, i jako wstęp do fabularnych opowieści o Lidze Sprawiedliwości, której narodziny możemy obserwować w finale tej historii.

Dla mnie Świt sprawiedliwości był pierwszorzędną rozrywką. Bez żadnych przestojów, niepotrzebnych przerywników.

Niezwykle kontrastowy. Posiada zarówno wiele wad jak i zalet co czyni go jeszcze bardziej trudnym do ocenienia.

Ogólnie rzecz biorąc, "Batman v Superman" wyszedł Snyderowi całkiem nieźle. Gdyby całość trochę skrócił, darując sobie tanie filozofowanie, odniósłby pełen sukces. Tym niemniej udało mu się skonstruować film z dobrą, niebanalną intrygą, pełen akcji i rozmachu.

Solidny, dobry tytuł o superbohaterach, który bije po oczach swoją odmiennością w stosunku do innych ekranizacji.

Melancholijna, poważna, a niekiedy zawiesista atmosfera towarzysząca wydarzeniom na ekranie ratuje widowisko na spółkę ze scenariuszem, który nieraz wywoła pośród widzów żywsze emocje, nie zawsze pozytywne.

Rzadki przykład filmu, któremu wersja reżyserska naprawdę się przysłużyła. Nadal nie jest to arcydzieło, acz bez wątpienia widać znaczącą poprawę względem tego, co trafiło do kin.

Może nie jest to wielka klapa, ale mogło być lepiej. Batman i Superman zasługiwali jednak na lepszy pojedynek.

Chociaż przeciętny widz może poczuć się przytłoczony nadmiarem wątków, miłośnicy komiksów DC prawdopodobnie docenią jednak smaczki, którymi zewsząd atakuje film.

Trójka herosów walcząca wspólnie, spektakularne sceny walki i Affleck bez koszulki sprawiły, że ten wieczór nie był zmarnowany.

Nie wszystko w tym filmie działa jak należy, ale w ogólnym rozrachunku to film, który po prostu jest przyswajalny i można się na nim dobrze bawić.

Fatalnie zmontowany, ale warto go obejrzeć, choćby dla tych najlepszych sekwencji i rewelacyjnej postaci Batmana.

Warto nie przegapić obfitego szeregu niuansów dających do myślenia na poziomie znacznie ciekawszym niż dwóch pakerów napierdzielających się po twarzach.

Jest efektownym i nierzadko porywającym widowiskiem. Jego siła tkwi w rywalizacji gladiatorów o pałeczkę pierwszeństwa i po dwuipółgodzinnym seansie ciężko jest wyłonić zwycięzcę.

Mam bardzo, ale to bardzo mieszane uczucia co do tego filmu. "Batman v Superman" to zdecydowanie rozczarowanie, bo liczono głównie na nieprawdopodobne doświadczenie, które zmiecie wszystkie filmy superbohaterskie z powierzchni ziemi. Ale masa głupich błędów i niespójności scenariuszowych, gdzie zachowania bohaterów wydają się niezrozumiałe niszczy tą wizję, czasami doprowadzając patos do niestrawnych dawek.

Przy swoich wszystkich wadach, nawet jeśli potraktować go jako długi prolog do "Justice League", film "Batman v Superman" i tak przyprawia o szybsze bicie serca.

Na zdrowy rozsądek nic się tutaj nie klei. Snyder nie jest też aż tak wybitną osobowością, żeby film ulepiony z pulpy uczynić swoim i przekonującym.

Jest tym, czym zapowiadali twórcy: luksusową, głośną, przepełnioną CGI bijatyką, pozwalającą na ponad dwie i pół godziny wyłączyć szare komórki na rzecz bezrefleksyjnej, hedonistycznej rozrywki.

Trzygodzinny, nieznośnie monumentalny kloc, fatalny do oglądania na dużym ekranie ze względu na ślimaczącą się akcję, trochę bardziej strawny w domowym zaciszu.

Nieodpowiedzialne, niesamodzielne i niepotrzebne dzieło wykorzystujące dwie największe postacie amerykańskiej mitologii. Ani my, ani Snyder, ani Batman czy Superman nie zasługują na tak przystankowe dzieło.

Imponuje stroną wizualną, podobnie jak ujęciami odzwierciedlającymi komiksowe kadry, ale w tej wizji niewiele jest pasji. Już dawno nie oglądałem filmu, który jednocześnie starał się przekazać wszystko i nic - dostajemy dużo wątków, a niewiele konkretnej treści.

Nie jest to dobry film. Choć oczywiście efekty są w nim powalające, to jednak wysiedzenie w fotelu kinowym po kwadransie staje się wyzwaniem o wiele większym niż pojedynek Batmana i Supermana.

Wyzuty z wszelkiej emocjonalności pusty kawałek kina, pozostający w cieniu Nolanowskiej trylogii o Mrocznym Rycerzu, która przy całym swoim bagażu zalet i wad była przede wszystkim "jakaś".