Doceniam starania Warner Bros., jednak jeśli porównać Batman v Superman: Świt Sprawiedliwości ze wspomnianymi Avengersami, film Snydera dostarcza zbyt wiele podniosłych scen, a za mało rozrywki.

Zbyt ciężki problemami rzeczywistości która nie istnieje, zbyt efektowny, efektami, które mają udawać prawdziwy świat. Jednak wszystko wynagradzają dobrzy aktorzy i scena finałowa.

Wersja rozszerzona nie jest wcale taka zła, ba! Bawiłem się bardzo dobrze.

O Batman Vs. Superman można by dyskutować godzinami. Są tutaj momenty, które wydają się dobrze przemyślane i zaplanowane, ale bledną przy chaotycznej akcji i fabule, której zadaniem było nie tylko przedstawienie nam konfliktu pomiędzy superbohaterami, ale też ich przedstawienie i umiejscowienie w obszernym uniwersum, które miano nadzieje będzie rozbudowywane w kolejnych produkcjach.

"Batman v Superman" to dla mnie zupa jarzynowa. Taki twór, który powstaje z braku lepszych pomysłów i jest połączeniem mnóstwa rozgotowanych idei, smakuje jak wszystko i nic.

Na zdrowy rozsądek nic się tutaj nie klei. Snyder nie jest też aż tak wybitną osobowością, żeby film ulepiony z pulpy uczynić swoim i przekonującym.

Dla fanów komiksów i superbohaterskich światów sprawa wygląda trochę inaczej i w sumie powinienem zejść na 6, ale przez świetnego Afflecka i kilkoro innych aktorów, przez ciekawe projekty postaci i niektóre wątki, przez nie tak bardzo drewniane dialogi jak opisuje to amerykańska prasa - można uznać BvS za w miarę dobry początek, początek już drugi, ale niosący dobrą nowinę i światełko w tunelu.

Jest dym, ale nie ma ognia.

Solidny, dobry tytuł o superbohaterach, który bije po oczach swoją odmiennością w stosunku do innych ekranizacji.

Epickie widowisko, które zabierze Was w sam środek batalii o losy świata. Film jest dokładnie tym, czym powinien być - rozrywką na najwyższym poziomie.

Nie jest może filmem idealnym, ale na pewno to świetne wprowadzenie do nowego multiversum tworzonego przez DC.

Króluje slow-motion, baaardzo dłuuugi wstęp i dobijanie widza deską wielu zakończeń, nabitej gwoździami przewidywalności.

Jest tym, czym zapowiadali twórcy: luksusową, głośną, przepełnioną CGI bijatyką, pozwalającą na ponad dwie i pół godziny wyłączyć szare komórki na rzecz bezrefleksyjnej, hedonistycznej rozrywki.

Nie przejdzie bez echa, będziemy o nim jeszcze długo dyskutować, bo już wiadomo, że opinie są niesamowicie podzielone.

Przeładowany i zdecydowanie spóźniony, bazujący na nużącym FX i wtórnym CGI, osobliwych zbiegach okoliczności, płaskich postaciach i wątpliwych motywacjach.

Pod kątem fabularnym jest wątły jak łodyga młodej rośliny.

Ogląda się z uczuciem totalnie zaprzepaszczonej szansy.

Żeby nie było - Batman v Superman: Świt sprawiedliwości jest filmem widowiskowym, bardzo sprawnie zrealizowanym, pełnym scen spektakularnych i zapadających w pamięć. Wiele z nich może się podobać. Szkoda więc, że jako całość obraz nie emocjonuje i nie zachwyca. To miała być rozrywka, a jest wielka smuta!

Wielka pozytywna niespodzianka.

Przyciężki, bez dystansu do siebie, wyjałowiony praktycznie ze wszelkiego humoru i dobrze pojętej rozrywki.

Jest kompletnie pozbawiony dynamiki, nie mylić z akcją, której jest co prawda dużo, ale efektownej i zrobionej z rozmachem jak na lekarstwo.

Trójka herosów walcząca wspólnie, spektakularne sceny walki i Affleck bez koszulki sprawiły, że ten wieczór nie był zmarnowany.

Melancholijna, poważna, a niekiedy zawiesista atmosfera towarzysząca wydarzeniom na ekranie ratuje widowisko na spółkę ze scenariuszem, który nieraz wywoła pośród widzów żywsze emocje, nie zawsze pozytywne.

Wszystkie niedorzeczności scenariusza owocują u widza odczuciem potwornego chaosu. Nie wiadomo, komu kibicować, ani też jakie racje stoją po stronach uczestników konfliktu.

Mimo pozytywnego odbioru, mam świadomość, że film nie jest wybitny i wiele jego elementów można by wykonać lepiej. Nie dajcie się jednak ponieść fali. Jeśli jak ja zwlekaliście 2 lata, nie wahajcie się dłużej. Jestem przekonany, ze wielu z Was ze 145 minut seansu nie pożałuje ani jednej.

Nieźle, ale mogło być znacznie lepiej.

Fantastyczne widowisko, które nakręciło mnie na kolejne tytuły ze świata DC. Będę wyczekiwał ich z niecierpliwością.

Największa wada tego filmu to jednak brak właściwego tempa i rytmu. Jest stanowczo zbyt długi, pojawia się w nim zbyt wiele wątków i bohaterów, a początkowe 2/3 mogą wzbudzić u widza zniecierpliwienie, rozczarowanie i irytacje.

Ma dokładnie tyle samo punktów mocnych, co słabych.

Trzygodzinny, nieznośnie monumentalny kloc, fatalny do oglądania na dużym ekranie ze względu na ślimaczącą się akcję, trochę bardziej strawny w domowym zaciszu.

Nie wszystko w tym filmie działa jak należy, ale w ogólnym rozrachunku to film, który po prostu jest przyswajalny i można się na nim dobrze bawić.

Rzadki przykład filmu, któremu wersja reżyserska naprawdę się przysłużyła. Nadal nie jest to arcydzieło, acz bez wątpienia widać znaczącą poprawę względem tego, co trafiło do kin.

Bardzo dobry film dla miłośników komiksów. Ci, którzy uwielbiają wynajdywać ukryte znaczenia, smaczki i ciekawostki będą wręcz zachwyceni.

W starciu Batmana i Supermana zwycięzca może być tylko jeden: okazało się nim przerośnięte ego reżysera Zacka Snydera.

Mimo niekończącej się procesji atrakcji, efektów i wybuchów historia konfliktu dwóch bohaterów zwyczajnie nudzi.

Nawet jak na blockbuster pozostawia wiele do życzenia.

Bliższy jest eposom homeryckim niż ewangeliom.

Fatalnie zmontowany, ale warto go obejrzeć, choćby dla tych najlepszych sekwencji i rewelacyjnej postaci Batmana.

Twórcy zaserwowali nam kosztowną formę "zwiastuna" dalszych produkcji DC, film z paroma dobrymi momentami, z kilkoma wybornymi scenami i więcej niż przyzwoitą muzyką. "Dawn of Justice" odbiega jednak wyraźnie jakościowo od ostatniej ekranizacji "Supermana", którego notabene również nie oceniłem przychylnie.

"Batman v Superman: Świt sprawiedliwości" cenię bardziej jako zjawisko, niż jako kompletne i satysfakcjonujące dzieło.