Michał Chudoliński

Nie owijając w bawełnę, film nie przypadł mi do gustu. Jest przytłaczający, smutny. Obniża nastrój, sprawił, że wyszedłem z kina rozdygotany.

Dobry, spełniający się w swojej roli. Nieznający dzieła Moore'a i Bollanda będą obcować z intensywnym filmem o Batmanie, pozostawiającym wiele do myślenia za sprawą swej cynicznej otoczki. Fani komiksu też nie powinni być rozczarowani, pomimo niepotrzebnego i krzywdzącego dla większości z nich prologu.

Jest przeszarżowanym średniakiem. Snyder nie rozumie, że mniej w pewnych przypadkach oznacza więcej, a chwil, gdy ukazuje się z najlepszej strony, jest jak na lekarstwo.

Łatwo zniechęcić się do "Boyhood". Nie dzieje się tutaj w zasadzie nic nadzwyczajnego czy przełamującego konwencję filmu obyczajowego.

Pomimo niecodziennej realizacji i oceanu purnonsensu zalewającego widza w trakcie seansu trudno jednoznacznie polecić "Porwanie Michela Houellebecqa". Jest to film niełatwy w odbiorze, wymagający stałej uwagi oraz wyczulenia na obiekty znajdujące się na drugim planie.

Spektakularne widowisko, dosłownie i w przenośni. Jest wyważony, konsekwentny w założeniach i kompletny jako film rozrywkowy.

Ten film zmienił zasady gry, a co za tym idzie - status quo. Będzie się do niego wracać, jak do "Imperium kontratakuje", "Ostatniej krucjaty" czy "Ósmego pasażera Nostromo" i wychowywać na jego świetności kolejne pokolenia fanów.

Film pod względem wizualnym, montażu, scenografii i zdjęć absolutnie wybitny. Pozycja obowiązkowa dla każdego fana fantastyki, science-fiction i dobrego kina. Do kina marsz!

Szczerze polecam Skyfall, jednocześnie czekając na dwa kolejne filmy z Danielem Craigiem. Bez wątpienia za jeden z nich weźmie się Christopher Nolan, który nie ma skonkretyzowanych planów reżyserskich po The Dark Knight Rises.

Pierwsze, autentyczne rozczarowanie filmowym Marvelem. Nie jest to szmira na poziomie "Batmana i Robina", ale też nie jest to wyraziste kino z pomysłem. Raczej przeciętny, spełniający normy i zapotrzebowania widza produkt, zamówiony na zasadzie taśmowej, aby zapełnić lukę w kalendarzu produkcji Disneya.

A tymczasem mury rosną, a domy pokrywane są grubszym betonem. A jak wiemy z piosenki, w domach z betonu nie ma wolnej miłości.

"Jesteś Bogiem" mogło być niebanalną historią o trzech indywidualnościach, zmieniających oblicze polskiej popkultury i muzyki. W rzeczywistości jest to zaledwie przyzwoity, tematycznie zrealizowany po łebkach film skupiający się mocno na liderze Paktofoniki.

Nie jest panoramicznym spojrzeniem na zjawisko fana. Jest raczej próbą ukazania, jak popkultura radzi sobie w dobie wirtualnego piractwa i kryzysu.

Pierwsze, autentyczne rozczarowanie filmowym Marvelem. Nie jest to szmira na poziomie "Batmana i Robina", ale też nie jest to wyraziste kino z pomysłem. Raczej przeciętny, spełniający normy i zapotrzebowania widza produkt, zamówiony na zasadzie taśmowej, aby zapełnić lukę w kalendarzu produkcji Disneya.

Spektakularne widowisko, dosłownie i w przenośni. Jest wyważony, konsekwentny w założeniach i kompletny jako film rozrywkowy.

Ten film zmienił zasady gry, a co za tym idzie - status quo. Będzie się do niego wracać, jak do "Imperium kontratakuje", "Ostatniej krucjaty" czy "Ósmego pasażera Nostromo" i wychowywać na jego świetności kolejne pokolenia fanów.

"Jesteś Bogiem" mogło być niebanalną historią o trzech indywidualnościach, zmieniających oblicze polskiej popkultury i muzyki. W rzeczywistości jest to zaledwie przyzwoity, tematycznie zrealizowany po łebkach film skupiający się mocno na liderze Paktofoniki.