W głowie się nie mieści 2

Mimo tych wad "W głowie się nie mieści 2" jednak dowozi. Trzeci akt to popis zrozumienia, niebywałej empatii i współczucia. Nawet gbur i cynik uroni łzę w momencie wielkiego zjednoczenia sił wszystkich emocji.

Najfajniejsze w tym filmie jest to, co w każdej udanej animacji, mianowicie, że jest to propozycja dla całej rodziny. Parę razy mruga się tu porozumiewawczo w stronę rodziców, rzucając mniej lub bardziej czytelną metaforą.

Najważniejsze w tym filmie jest to, że twórcy, mimo zupełnie nieograniczonej wyobraźni, która cechowała pierwszą część, nie zużyli wszystkich pomysłów. W sequelu widać rozwój umysłu dojrzewającej bohaterki, jak i to, co nowego jest do niego wprowadzone. Znowu nie brakuje fantastycznej inscenizacji i nowych rozterek. Wyróżnić można kilka naprawdę kapitalnych scen, które nie tylko znowu bawią i uczą, ale przede wszystkim są logiczną kontynuacją stawiania nowych kroków w świecie,

Trzeba obejrzeć, przyswoić i tyle!

Zatem zdecydowanie polecam ten film jako rodzinny seans, który być może i nie zaskoczy, ale będzie solidnym wyborem, na którym przynajmniej młodsza część rodziny się nie zawiedzie. Kończąc ten tekst, mam jednak życzenie, aby Pixar w przyszłości jednak był odważniejszy w scenariuszach, jak to drzewiej bywało.