Lobster

Pretensjonalny, ale spełniony w gatunku czarnej komedii.

Widz tymczasem trochę się śmieje, trochę dygocze, a trochę mu głupio. Gombrowicz byłby dumny.

Niepokojący, momentami odrzucający, ciężki film. Zdecydowanie nie dla każdego, ale mnie w pewnym sensie zachwycił.

Giorgos Lanthimos "Kłem" w brawurowym stylu wkroczył do pierwszej ligi artystycznego kina europejskiego, stając się równolegle najbardziej rozpoznawalną wizytówką greckiej "nowej fali". "Lobster" jest pierwszym anglojęzycznym filmem reżysera. Ciekawym, prowokującym do dyskusji, ale równocześnie wtórnym wobec "Kinetty", "Kła" czy "Alp".

Kawałek dobrej, solidnej roboty, która obejmuje zarówno intrygujący scenariusz, jak i precyzyjne dopracowanie poszczególnych elementów składowych filmu. Jednak brakuje trochę osadzenia akcji w rzeczywistości ze względu na zbytnie wynaturzenie świata i natury ludzkiej.

Nawet pomimo zachwytu nad ideą i egzekucją, mógłbym pokusić się o wytknięcie nieco zbyt daleko idącej mizantropii wylewającej się z każdej ponurej sceny filmu.

Ponura satyra, brutalna wiwisekcja, mroczna ludzka komedia o sytuacji bez wyjścia. Nie polecam romantykom.

Widz tymczasem trochę się śmieje, trochę dygocze, a trochę mu głupio. Gombrowicz byłby dumny.

Giorgos Lanthimos "Kłem" w brawurowym stylu wkroczył do pierwszej ligi artystycznego kina europejskiego, stając się równolegle najbardziej rozpoznawalną wizytówką greckiej "nowej fali". "Lobster" jest pierwszym anglojęzycznym filmem reżysera. Ciekawym, prowokującym do dyskusji, ale równocześnie wtórnym wobec "Kinetty", "Kła" czy "Alp".

Lanthimosowi udało się zrobić film o miłości bez miłości i to ona jest wielkim nieobecnym nowofalowego obrazu prawdopodobnie dlatego, że zostaje unicestwiona przez obowiązujący język, przytłoczona przez zestaw norm, stłamszona przez porządek symboliczny - będąc fenomenem pozajęzykowym, po prostu nie może się w nim wydarzyć i uobecnić.