7.6
Bardzo pozytywnie oceniony przez wielu krytyków, uznany
- 89% pozytywnych
- 63 krytyków
6.9
Pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 77% pozytywnych
- 32 użytkowników
Przyszłość. Samotni ludzie są aresztowani i przenoszeni do Hotelu, gdzie mają czterdzieści pięć dni na odnalezienie partnera.
- Obsada: Colin Farrell, Rachel Weisz, Olivia Colman, John C. Reilly, Ariane Labed
- Reżyser: Yorgos Lanthimos
- Scenariusz: Efthymis Filippou, Yorgos Lanthimos
- Ostatnia aktywność krytyków: 19 lutego 2019 (8 mies. temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 11 października 2019 (11 dni temu)
- Premiera kinowa: 26 lutego 2016 (3 lata temu)
- Premiera światowa: 15 maja 2015 (4 lata temu)
7.6
10.0
0.0
63
Bardzo pozytywnie oceniony przez wielu krytyków,
uznany
-
89%pozytywnych
-
63recenzje
-
37ocen
-
33pozytywne
-
4negatywne
-
10
Łączy w scenariuszu Lanthimosa i Efthymisa Filippou kafkowski sposób opowiadania z surrealizmem Marqueza. -
10
Jeśli do listy plusów dodać wyśmienite, momentami nieco absurdalne dialogi, nieoczywiste motywacje czy rozwiązania fabularne, łatwo o konkluzję, że "Homar" należy do tych obrazów, które są podobne do seksu. Z jednej strony chłonie się go z rozkoszą, niecierpliwie czekając na finał, z drugiej chce się, by trwał w nieskończoność. -
10
Lanthimos świetnie łączy intelektualne ambicje z kinem rozrywkowym, a Colin Farrell - z wąsem, wylewającym się ze spodni brzuszyskiem i miną zbitego psa - niespodziewanie okazuje się aktorem. -
9
Lanthimos prowokuje do myślenia, a jednocześnie pozostaje wierny swojej wizji kina. -
9
Jeden z tych filmów, które szanują intelekt widza i nie starają się wytłumaczyć każdej poszczególnej sceny mówiąc wprost co i jak. -
9
Fabuła wyścielona twistami i pułapkami precyzyjnie wszczepia się w nieśpieszną i minimalistyczną narrację. Jak w idealnej muzycznej kompozycji, tak i w "Homarze" każda filmowa nuta i takt nie są przypadkowe. -
9
Melodramat zrodzony w niezwykle błyskotliwym/chorym umyśle reżysera. Świetne, dobrze zagrane kino. -
9
Grek wcale nie snuje opowieści science fiction, lecz opowiada o współczesności. O naszym małym tu i teraz. Wyśmienity film, wielkie kino. -
8.5
Przy całym swoim cynizmie jest to jednak film głęboko romantyczny. -
8.3
Poza inteligentnym humorem film wprawia w osłupienie oryginalną metaforą zachodniej cywilizacji, która pod pozorem wolności i przyzwolenia dla różnych form ludzkiego życia narzuca bezlitosne reguły gry. -
8.3
Zdecydowanie wart obejrzenia. -
8
Jest seansem wymagającym. Konwencja tego filmu może być irytująca, ale jeżeli się ją zaakceptuje, czeka niesamowita przygoda w smętnej przyszłości doprawionej absurdem. -
8
Jest filmem naprawdę osobliwym, bardzo specyficznym i z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu. -
8
Kawałek dobrej, solidnej roboty, która obejmuje zarówno intrygujący scenariusz, jak i precyzyjne dopracowanie poszczególnych elementów składowych filmu. Jednak brakuje trochę osadzenia akcji w rzeczywistości ze względu na zbytnie wynaturzenie świata i natury ludzkiej. -
8
Powściągliwa historia, która uderza ze zdwojoną siłą. A reżyser udowadnia, że fenomenalnie sprawdza się w czarnej komedii. -
8
Niepokojący, momentami odrzucający, ciężki film. Zdecydowanie nie dla każdego, ale mnie w pewnym sensie zachwycił. -
8
Oryginalny, intrygujący, wieloznaczny. -
8
Może dostarczyć rozrywki, będzie ona jednak okupiona trudnymi emocjami i mnóstwem pytań, na które nikt Wam nie odpowie. Kino autorskie jak się patrzy. -
8
Nierzadko śmieszy, konsternuje i budzi niepokój w tym samym momencie. To kino pełne sprzeczności, wykorzystujące gatunkowe klisze na potrzeby oryginalnej wypowiedzi artystycznej.
-
8
Zapadnie w mojej pamięci na bardzo długo. -
8
Zdecydowanie warto się z nim zaznajomić. Jeśli macie ochotę na prawdziwe "coś innego", ambitniejszą produkcję zmuszającą do myślenia, pełną metafor, to tu traficie w dziesiątkę. -
8
Świetnie zagrany, niezwykle wciągający i pozytywnie zaskakujący. -
7.5
Drażni, niepokoi, jest filmem pobudzającym intelektualnie, fascynującym wręcz, a jednak wciąż nieprzyjemnym w odbiorze. -
7
Jest bardzo absurdalnym, gorzkim i wręcz przygnębiającym o potrzebie bycia z kimś. A jednocześnie jest w tym sporo z Gombrowicza, gdyż pokonanie tych dwóch masek wymaga wysiłku. -
7
Z jednej strony to oczywiście wysoce oryginalna i niesztampowa wypowiedź na temat związków międzyludzkich, z drugiej film, w którym pojawiają się naprawdę niesamowite pomysły.
-
7
Wymyka się spod ogranych ram. -
7
Najmniej hermetyczny, a dzięki temu najprzyjemniejszy w odbiorze obraz greckiego reżysera.
-
7
Mógł być filmem genialnym, ale zdaje się, że Lanthimos wpadł w pułapkę własnego pomysłu i koniec końców musiał ratować się pretensją, a niekiedy też oczywistościami, które można by nawet nazwać banałami. Szczęście, że nie ma ich zbyt wiele. -
7
Pretensjonalny, ale spełniony w gatunku czarnej komedii. -
6.7
Lanthimos przypomina więc trochę filmową dyrektorkę hotelu dla samotników. Trzyma swój obraz pod suchą, beznamiętną kontrolą. Udaje uprzejmość, ale za pazuchą skrywa okrucieństwo. Gubi przy tym szczerość, autentyzm, które rodzą emocje. -
6.7
Filmowi można zarzucić kompletne zignorowanie zasady przyciągających się przeciwieństw oraz duży spadek tempa za półmetkiem. Najważniejsze, że reżyser chadza własnymi ścieżkami. -
6
Giorgos Lanthimos "Kłem" w brawurowym stylu wkroczył do pierwszej ligi artystycznego kina europejskiego, stając się równolegle najbardziej rozpoznawalną wizytówką greckiej "nowej fali". "Lobster" jest pierwszym anglojęzycznym filmem reżysera. Ciekawym, prowokującym do dyskusji, ale równocześnie wtórnym wobec "Kinetty", "Kła" czy "Alp". -
6
Dość nierówny, ale reżyser zachował na szczęście swoje dziwaczne poczucie humoru.
-
5.8
Wymyka się tak jednoznacznym ocenom, jak i klasyfikacjom - jest hybrydą thrillera, Sci-Fi, romansu i czarnej komedii. -
5
Odniosłem wrażenie, że reżyser się pogubił. Z pokpiwania sobie z konwencji "twardych" deklaracji i przyjmowania ról samotników i singli poszukujących drugiej połówki, w pewnym momencie zmienia się w nie do końca udaną kpinę celującą w związki w ogóle. -
4
Nie broni się to ani na poziomie krytyki kultury gatunku ludzkiego, ani na poziomie antyutopii.
-
3.3
Razi absurdem. I nie chodzi mi bynajmniej o absurd fabularny, ale poznawczy.
-
?
Widz tymczasem trochę się śmieje, trochę dygocze, a trochę mu głupio. Gombrowicz byłby dumny. -
?
Lanthimosowi udało się zrobić film o miłości bez miłości i to ona jest wielkim nieobecnym nowofalowego obrazu prawdopodobnie dlatego, że zostaje unicestwiona przez obowiązujący język, przytłoczona przez zestaw norm, stłamszona przez porządek symboliczny - będąc fenomenem pozajęzykowym, po prostu nie może się w nim wydarzyć i uobecnić. -
?
Reżyser podważa impreratyw pogoni za szczęściem i przymus dopasowaniem do kanonów związków. Przyznaję, że dzięki poruszanej problematyce, sarkazmowi i satyrze Grek niezmiennie wkupuje się w moje łaski. -
?
Wyszukany film, przeznaczony dla wytrawnego kinomana. Oryginalne dialogi, tok myślenia bohaterów i ich czyny potęgowane są i uwydatniane poprzez charakterystyczną muzykę. Oglądając czujemy napięcie, które towarzyszy im samym. -
?
Bardzo emocjonalne kino, skłaniające do refleksji nad tym, co sprawia, że decydujemy się związać się z drugą osobą bądź pozostać singlem. -
?
Diabelnie inteligentna i niezwykle trafna satyra na współczesność, w której dominuje jedna słuszna narracja osiągania szczęścia, a ludzie albo wpisują się w nią bezrefleksyjnie, albo zostają uznawani za buntowników lub dziwaków. -
?
Nie jest to kino, do którego miałbym ochotę wracać, ale niezmiennie doceniam reżysera za artystyczną konsekwencję i niebanalny umysł.
-
?
Pozostawia widza zaintrygowanym, choć na pewno mniej niż w przypadku "Kła".
-
?
Niezwykle ciekawy, prowokujący obraz.
-
?
Reżyser w swój niezwykły sposób rozprawia się ze związkami, przyjaźnią, miłością. Sprawia, że rozrywkowe wyjście do kina nie jest rozrywkowe i seans nie należy do najprzyjemniejszych przeżyć. -
?
W groteskowej formie dotyka najtrudniejszych i najbardziej bolesnych aspektów ludzkiej egzystencji. -
?
Za żadne skarby świata nie obejrzałabym tego filmu jeszcze raz, ale sądzę że zapamiętam go na długo. Nie tylko dlatego, że się na nim wymęczyłam, bo jest nieprzyjemny w odbiorze i uwiera jak kamyk w bucie. Widzę w nim mały skrawek naszej rzeczywistości odbity w krzywym zwierciadle. -
?
Znakomity, intrygujący i olśniewający.