Prawda czy wyzwanie

Horror z niewykorzystanym pomysłem, bezpłciowy, ale nie żenujący.

Sprawia frajdę oglądającemu widzowi. Wiadomo, nie jest to produkcja bez wad, ale zdecydowanie w ogólnym rozrachunku i wśród tylu podobnych filmów, ten jest jednym z lepszych na przestrzeni paru lat.

Kolejny horror z niewykorzystanym potencjałem. Mimo całkiem niezłego pomysłu, realizacja pozostawia wiele do życzenia.

Prawda o tym filmie jest jedynie taka, że to słabiutki film, a wyzwaniem jest obejrzenie go bez ziewania.

Zdecydowanie wyróżnia się na tle tych wszystkich beznamiętnych horrorów, które zalewają kina w ostatnich latach. Warto dać mu szansę.

Kino urągające logice i inteligencji widza. Absolutnie niewarte uwagi.

Każdy, kto oglądał np. serie "Piątek trzynastego", wie, że postacie, których losy obserwujemy, powinny budzić naszą sympatie, byśmy przejęli się, jeżeli kogoś z nich zabraknie. Reżyserowi Jeffowi Wadlowi zupełnie to nie wyszło.

Najbardziej w tym wszystkim kuleje jednak scenariusz. Prawda czy wyzwanie zdaje się być idealnym przykładem na to, jak napisać schematyczny horror, który pomimo niezłego pomysłu odhacza wszystkie najważniejsze elementy na liście.

Niestraszny horror, który niezwykle się dłuży, choć trwa zaledwie półtorej godziny. Momentów grozy jest tu jak na lekarstwo, a gdy już się pojawiają, to i tak wiemy co wydarzy się dalej. Zero klimatu, zero napięcia - fabuła toczy się, toczy i toczy bez większych wzlotów, aż do przeciętnego finału.

Nie jest on żadnym wyzwaniem. Ale choć reżyser nie wystawia na próbę matryc gatunku, to też nie nadużywa naszej dobrej woli.

Zapotrzebowanie na teen-produkty jest spore, a znacznie lepiej sprawdzają się na ekranach młodzieżowe horrory kręcone choć z odrobiną zdrowego dystansu − nie śmiertelnie poważne wpadki jak "Slender Man". "Prawda czy wyzwanie" ma tę przewagę nad swymi konkurentami, że jest filmem przyjemnie cheese'owym, zwłaszcza w ciągu pierwszych kilkudziesięciu minut.

Koszmarnie słaby horror.

Typowy film z gatunku: premiera w piątek, a w następny piątek już nikt o nim nie pamięta. Wyświechtany slasher, który co prawda ogląda się bez bólu, tylko po co?

Prawda czy wyzwanie jest znośne wyłącznie wtedy, jeśli potraktuje się ten film jak komedię absurdu.

Reżyser Jeff Wadlow wcześniej nakręcił m.in. "Kick-Assa 2", "Po prostu walcz" - filmy, które w swojej kategorii spełniały swoją rozrywkową rolę. Przy "Prawdzie czy wyzwaniu" ewidentnie podwinęła mu się noga. A może horror to po prostu nie jego gatunek.

Przykład horroru z potencjałem, którego twórcy nie potrafili wykorzystać. Film nie straszy, nie wciąga, nie bawi. To po prostu nijaka historia o próbie zachowania życia.

Kolejny straszak zrobiony za niewielkie pieniądze i skierowany do mało wymagającego widza. Może być naiwną lekcją do mówienia bolesnej prawdy, ale w przedmiocie ekranowej grozy ma niewiele do zaoferowania.